سُورَةُ الرُّومِ
بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ
الٓمٓ ١ غُلِبَتِ ٱلرُّومُ ٢ فِيٓ أَدۡنَى ٱلۡأَرۡضِ وَهُم مِّنۢ بَعۡدِ غَلَبِهِمۡ سَيَغۡلِبُونَ ٣ فِي بِضۡعِ سِنِينَۗ لِلَّهِ ٱلۡأَمۡرُ مِن قَبۡلُ وَمِنۢ بَعۡدُۚ وَيَوۡمَئِذٖ يَفۡرَحُ ٱلۡمُؤۡمِنُونَ ٤ بِنَصۡرِ ٱللَّهِۚ يَنصُرُ مَن يَشَآءُۖ وَهُوَ ٱلۡعَزِيزُ ٱلرَّحِيمُ ٥
سوره روم
به نام خداوند بخشندة مهربان
الف، لام، ميم. ﴿1﴾ روميان شكست خوردند. ﴿2﴾ در نزديكترين سرزمين. و آنان پس از شكستشان پيروز خواهند شد. ﴿3﴾ در مدت چند سالي. پيش از اين و پس از اين فرمان از آن خداست، و آن روز مؤمنان شادمان مي‌شوند. ﴿4﴾ به ياري خدا. هركس را كه بخواهد ياري مي‌كند و او تواناي مهربان است. ﴿5﴾
وَعۡدَ ٱللَّهِۖ لَا يُخۡلِفُ ٱللَّهُ وَعۡدَهُۥ وَلَٰكِنَّ أَكۡثَرَ ٱلنَّاسِ لَا يَعۡلَمُونَ ٦ يَعۡلَمُونَ ظَٰهِرٗا مِّنَ ٱلۡحَيَوٰةِ ٱلدُّنۡيَا وَهُمۡ عَنِ ٱلۡأٓخِرَةِ هُمۡ غَٰفِلُونَ ٧ أَوَ لَمۡ يَتَفَكَّرُواْ فِيٓ أَنفُسِهِمۗ مَّا خَلَقَ ٱللَّهُ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضَ وَمَا بَيۡنَهُمَآ إِلَّا بِٱلۡحَقِّ وَأَجَلٖ مُّسَمّٗىۗ وَإِنَّ كَثِيرٗا مِّنَ ٱلنَّاسِ بِلِقَآيِٕ رَبِّهِمۡ لَكَٰفِرُونَ ٨ أَوَ لَمۡ يَسِيرُواْ فِي ٱلۡأَرۡضِ فَيَنظُرُواْ كَيۡفَ كَانَ عَٰقِبَةُ ٱلَّذِينَ مِن قَبۡلِهِمۡۚ كَانُوٓاْ أَشَدَّ مِنۡهُمۡ قُوَّةٗ وَأَثَارُواْ ٱلۡأَرۡضَ وَعَمَرُوهَآ أَكۡثَرَ مِمَّا عَمَرُوهَا وَجَآءَتۡهُمۡ رُسُلُهُم بِٱلۡبَيِّنَٰتِۖ فَمَا كَانَ ٱللَّهُ لِيَظۡلِمَهُمۡ وَلَٰكِن كَانُوٓاْ أَنفُسَهُمۡ يَظۡلِمُونَ ٩ ثُمَّ كَانَ عَٰقِبَةَ ٱلَّذِينَ أَسَٰٓـُٔواْ ٱلسُّوٓأَىٰٓ أَن كَذَّبُواْ بَِٔايَٰتِ ٱللَّهِ وَكَانُواْ بِهَا يَسۡتَهۡزِءُونَ ١٠ ٱللَّهُ يَبۡدَؤُاْ ٱلۡخَلۡقَ ثُمَّ يُعِيدُهُۥ ثُمَّ إِلَيۡهِ تُرۡجَعُونَ ١١ وَيَوۡمَ تَقُومُ ٱلسَّاعَةُ يُبۡلِسُ ٱلۡمُجۡرِمُونَ ١٢ وَلَمۡ يَكُن لَّهُم مِّن شُرَكَآئِهِمۡ شُفَعَٰٓؤُاْ وَكَانُواْ بِشُرَكَآئِهِمۡ كَٰفِرِينَ ١٣ وَيَوۡمَ تَقُومُ ٱلسَّاعَةُ يَوۡمَئِذٖ يَتَفَرَّقُونَ ١٤ فَأَمَّا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَعَمِلُواْ ٱلصَّٰلِحَٰتِ فَهُمۡ فِي رَوۡضَةٖ يُحۡبَرُونَ ١٥
(اين) وعدة خداست، خداوند وعده‌اش را خلاف نمي‌كند ولي بيشتر مردم نمي‌دانند. ﴿6﴾ از زندگاني دنيا تنها ظاهر را مي‌دانند و از آخرت بي‌خبرند. ﴿7﴾ آيا به ضمير خود نمي‌انديشند که خداوند آسمان‌ها و زمين و آنچه را که درميان آنهاست جز به حق و براي مدت زمان معيني نيافريده است؟! و به راستي بسياري از مردم به ملاقات پروردگارشان باور ندارند. ﴿8﴾ آيا در زمين به گشت و گذار نپرداخته‌اند تا بنگرند سرانجام کساني که پيش از ايشان بوده‌اند چگونه بوده است؟! آنان از ايشان توانمند‌تر بودند و زمين را بهتر کاويدند و زيرو رو کردند و آن را بيشتر از آنچه (ايشان) آباد کرده‌اند آباد نمودند. و پيامبرانشان با معجزه‌ها به‌سوي آنان آمدند پس خداوند بر آن نبود که بر آنان ستم کند ولي خودشان به خويشتن ستم مي‌کردند. ﴿9﴾ سپس عاقبت کساني که مرتکب کارهاي بسيار زشت مي‌شدند چنان شد که آيات خدا را دروغ انگاشتند و آن‌را به باد تمسخر مي‌گرفتند. ﴿10﴾ خداوند آفرينش را آغاز مي‌کند سپس آن‌را دوباره برمي‌گرداند آنگاه به سوي او بازگردانده مي‌شويد. ﴿11﴾ و روزي‌که قيامت برپا مي‌شود گناهکاران نااميد و سرگردان مي‌گردند. ﴿12﴾ وآنان از شريکانشان هيچ شفاعت کننده‌اي نخواهند داشت و به شريکانشان کافر خواهند بود. ﴿13﴾ و روزي‌که قيامت برپا مي‌شود در آن روز پراکنده مي‌گردند. ﴿14﴾ اما کساني‌که ايمان آوردند و کارهاي شايسته کردند در باغ(هاي) بهشت مالامال از شادي و سرور مي‌گردند. ﴿15﴾
وَأَمَّا ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ وَكَذَّبُواْ بَِٔايَٰتِنَا وَلِقَآيِٕ ٱلۡأٓخِرَةِ فَأُوْلَٰٓئِكَ فِي ٱلۡعَذَابِ مُحۡضَرُونَ ١٦ فَسُبۡحَٰنَ ٱللَّهِ حِينَ تُمۡسُونَ وَحِينَ تُصۡبِحُونَ ١٧ وَلَهُ ٱلۡحَمۡدُ فِي ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِ وَعَشِيّٗا وَحِينَ تُظۡهِرُونَ ١٨ يُخۡرِجُ ٱلۡحَيَّ مِنَ ٱلۡمَيِّتِ وَيُخۡرِجُ ٱلۡمَيِّتَ مِنَ ٱلۡحَيِّ وَيُحۡيِ ٱلۡأَرۡضَ بَعۡدَ مَوۡتِهَاۚ وَكَذَٰلِكَ تُخۡرَجُونَ ١٩ وَمِنۡ ءَايَٰتِهِۦٓ أَنۡ خَلَقَكُم مِّن تُرَابٖ ثُمَّ إِذَآ أَنتُم بَشَرٞ تَنتَشِرُونَ ٢٠ وَمِنۡ ءَايَٰتِهِۦٓ أَنۡ خَلَقَ لَكُم مِّنۡ أَنفُسِكُمۡ أَزۡوَٰجٗا لِّتَسۡكُنُوٓاْ إِلَيۡهَا وَجَعَلَ بَيۡنَكُم مَّوَدَّةٗ وَرَحۡمَةًۚ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَأٓيَٰتٖ لِّقَوۡمٖ يَتَفَكَّرُونَ ٢١ وَمِنۡ ءَايَٰتِهِۦ خَلۡقُ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِ وَٱخۡتِلَٰفُ أَلۡسِنَتِكُمۡ وَأَلۡوَٰنِكُمۡۚ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَأٓيَٰتٖ لِّلۡعَٰلِمِينَ ٢٢ وَمِنۡ ءَايَٰتِهِۦ مَنَامُكُم بِٱلَّيۡلِ وَٱلنَّهَارِ وَٱبۡتِغَآؤُكُم مِّن فَضۡلِهِۦٓۚ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَأٓيَٰتٖ لِّقَوۡمٖ يَسۡمَعُونَ ٢٣ وَمِنۡ ءَايَٰتِهِۦ يُرِيكُمُ ٱلۡبَرۡقَ خَوۡفٗا وَطَمَعٗا وَيُنَزِّلُ مِنَ ٱلسَّمَآءِ مَآءٗ فَيُحۡيِۦ بِهِ ٱلۡأَرۡضَ بَعۡدَ مَوۡتِهَآۚ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَأٓيَٰتٖ لِّقَوۡمٖ يَعۡقِلُونَ ٢٤
و اما آنان که کفر ورزيدند و آيات ما و لقاي آخرت را تکذيب کردند آنان در عذاب احضار خواهند شد. ﴿16﴾ پس در شامگاهان و صبحگاهان خدا را به پاکي ياد کنيد. ﴿17﴾ و در آسمان‌ها و زمين و به هنگام عصر و زماني که به دم ظهر رسيده‌اید خداي را ستايش نماييد. ﴿18﴾ زنده را از مرده و مرده را از زنده برمي‌آورد و زمين را پس از پژمرده شدنش زنده مي‌سازد، و بدينسان (در روز قيامت از قبرها) بيرون آورده مي‌شويد. ﴿19﴾ و از نشانه‌هاي خدا اين است که شما را از خاک آفريد سپس شما مردماني هستيد که در زمين پراکنده مي‌شويد. ﴿20﴾ و از نشانه‌هايش آن است که از جنس خودتان همسراني آفريد تا در کنار آنان بياراميد و درميانتان دوستي و مهرباني مقرر داشت، بي‌گمان در اين نشانه‌هايي است براي گروهي که مي‌انديشند. ﴿21﴾ و از نشانه‌هاي خدا آفرينش آسمان‌ها و زمين و مختلف بودن زبان‌ها و رنگ‌هاي شماست، و بي‌گمان در اين براي دانشوران نشانه‌هايي (عبرت‌انگيز) است. ﴿22﴾ و از نشانه‌هاي خدا خواب شما در شب و روز است و تلاش و کوششتان براي بهره‌مندي از فضل خدا. بي‌گمان در اين (امر) براي گروهي که گوش شنوا دارند عبرت‌ها و نشانه‌هايي است. ﴿23﴾ و از نشانه‌هاي اوست که برق را که هم باعث ترس و مايۀ اميد است به شما مي‌نماياند، و از آسمان آبي نازل مي‌کند آنگاه زمين را پس از پژمرده شدنش زنده مي‌گرداند. بي‌گمان در اين (امر) براي گروهي که خرد مي‌ورزند نشانه‌ها (و مايه‌هاي عبرت) است. ﴿24﴾
وَمِنۡ ءَايَٰتِهِۦٓ أَن تَقُومَ ٱلسَّمَآءُ وَٱلۡأَرۡضُ بِأَمۡرِهِۦۚ ثُمَّ إِذَا دَعَاكُمۡ دَعۡوَةٗ مِّنَ ٱلۡأَرۡضِ إِذَآ أَنتُمۡ تَخۡرُجُونَ ٢٥ وَلَهُۥ مَن فِي ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِۖ كُلّٞ لَّهُۥ قَٰنِتُونَ ٢٦ وَهُوَ ٱلَّذِي يَبۡدَؤُاْ ٱلۡخَلۡقَ ثُمَّ يُعِيدُهُۥ وَهُوَ أَهۡوَنُ عَلَيۡهِۚ وَلَهُ ٱلۡمَثَلُ ٱلۡأَعۡلَىٰ فِي ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِۚ وَهُوَ ٱلۡعَزِيزُ ٱلۡحَكِيمُ ٢٧ ضَرَبَ لَكُم مَّثَلٗا مِّنۡ أَنفُسِكُمۡۖ هَل لَّكُم مِّن مَّا مَلَكَتۡ أَيۡمَٰنُكُم مِّن شُرَكَآءَ فِي مَا رَزَقۡنَٰكُمۡ فَأَنتُمۡ فِيهِ سَوَآءٞ تَخَافُونَهُمۡ كَخِيفَتِكُمۡ أَنفُسَكُمۡۚ كَذَٰلِكَ نُفَصِّلُ ٱلۡأٓيَٰتِ لِقَوۡمٖ يَعۡقِلُونَ ٢٨
بَلِ ٱتَّبَعَ ٱلَّذِينَ ظَلَمُوٓاْ أَهۡوَآءَهُم بِغَيۡرِ عِلۡمٖۖ فَمَن يَهۡدِي مَنۡ أَضَلَّ ٱللَّهُۖ وَمَا لَهُم مِّن نَّٰصِرِينَ ٢٩ فَأَقِمۡ وَجۡهَكَ لِلدِّينِ حَنِيفٗاۚ فِطۡرَتَ ٱللَّهِ ٱلَّتِي فَطَرَ ٱلنَّاسَ عَلَيۡهَاۚ لَا تَبۡدِيلَ لِخَلۡقِ ٱللَّهِۚ ذَٰلِكَ ٱلدِّينُ ٱلۡقَيِّمُ وَلَٰكِنَّ أَكۡثَرَ ٱلنَّاسِ لَا يَعۡلَمُونَ ٣٠ ۞مُنِيبِينَ إِلَيۡهِ وَٱتَّقُوهُ وَأَقِيمُواْ ٱلصَّلَوٰةَ وَلَا تَكُونُواْ مِنَ ٱلۡمُشۡرِكِينَ ٣١ مِنَ ٱلَّذِينَ فَرَّقُواْ دِينَهُمۡ وَكَانُواْ شِيَعٗاۖ كُلُّ حِزۡبِۢ بِمَا لَدَيۡهِمۡ فَرِحُونَ ٣٢
و از نشانه‌هاي اوست که آسمان و زمين به فرمان او برپاست. سپس وقتي شما را از زمين با ندايي فرا مي‌خواند ناگهان شما برانگيخته مي‌شويد. ﴿25﴾ و هرآنچه در آسمان‌ها و زمين است از آن خداست و جملگي فرمانبردار او هستند. ﴿26﴾ و اوست که آفرينش را آغاز مي‌کند سپس آن‌را باز مي‌گرداند، و آن برايش آسان‌تر است، و بالاترين مثل در آسمان‌ها و زمين از آن اوست و او تواناي باحکمت است. ﴿27﴾ خداوند برايتان از حال خودتان مثلي مي‌زند، آيا بردگانتان در آنچه روزي شما نموده‌ايم شريکتان مي‌باشند بدانگونه که شما و ايشان هردو در آن يکسان و برابر باشيد و همچنان که شما (آزادگان) از يکديگر مي‌ترسيد از بندگان هم بيمناک باشيد؟! اين‌گونه نشانه‌ها را براي گروهي که خرد مي‌ورزند به روشني بيان مي‌کنيم. ﴿28﴾ بلکه ستمکاران بي‌هيچ دانشي از خواسته‌هاي خود پيروي کردند، پس کسي را که خداوند گمراه کرده است چه کسي هدايت مي‌کند؟ و ايشان ياوراني ندارند. ﴿29﴾ روي خود را با حق‌گرايي تمام به سوي دين بگردان، با همان سرشتي که خداوند مردمان را بر آن سرشته است. آفرينش خداوند دگرگوني نمي‌پذيرد. اين است دين و آيين محکم و استوار ولي بيشتر مردم نمي‌دانند. ﴿30﴾ به سوي خدا برگرديد و از او پروا بداريد و نماز را برپا داريد و از زمرۀ مشرکان نباشيد. ﴿31﴾ از کساني که دينشان را بخش بخش کرده و به دسته‌ها و گروه‌هاي گوناگوني تقسيم شدند. هر گروهي به آنچه که نزد خود دارند خرسندند. ﴿32﴾
وَإِذَا مَسَّ ٱلنَّاسَ ضُرّٞ دَعَوۡاْ رَبَّهُم مُّنِيبِينَ إِلَيۡهِ ثُمَّ إِذَآ أَذَاقَهُم مِّنۡهُ رَحۡمَةً إِذَا فَرِيقٞ مِّنۡهُم بِرَبِّهِمۡ يُشۡرِكُونَ ٣٣ لِيَكۡفُرُواْ بِمَآ ءَاتَيۡنَٰهُمۡۚ فَتَمَتَّعُواْ فَسَوۡفَ تَعۡلَمُونَ ٣٤ أَمۡ أَنزَلۡنَا عَلَيۡهِمۡ سُلۡطَٰنٗا فَهُوَ يَتَكَلَّمُ بِمَا كَانُواْ بِهِۦ يُشۡرِكُونَ ٣٥ وَإِذَآ أَذَقۡنَا ٱلنَّاسَ رَحۡمَةٗ فَرِحُواْ بِهَاۖ وَإِن تُصِبۡهُمۡ سَيِّئَةُۢ بِمَا قَدَّمَتۡ أَيۡدِيهِمۡ إِذَا هُمۡ يَقۡنَطُونَ ٣٦ أَوَ لَمۡ يَرَوۡاْ أَنَّ ٱللَّهَ يَبۡسُطُ ٱلرِّزۡقَ لِمَن يَشَآءُ وَيَقۡدِرُۚ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَأٓيَٰتٖ لِّقَوۡمٖ يُؤۡمِنُونَ ٣٧ فَ‍َٔاتِ ذَا ٱلۡقُرۡبَىٰ حَقَّهُۥ وَٱلۡمِسۡكِينَ وَٱبۡنَ ٱلسَّبِيلِۚ ذَٰلِكَ خَيۡرٞ لِّلَّذِينَ يُرِيدُونَ وَجۡهَ ٱللَّهِۖ وَأُوْلَٰٓئِكَ هُمُ ٱلۡمُفۡلِحُونَ ٣٨ وَمَآ ءَاتَيۡتُم مِّن رِّبٗا لِّيَرۡبُوَاْ فِيٓ أَمۡوَٰلِ ٱلنَّاسِ فَلَا يَرۡبُواْ عِندَ ٱللَّهِۖ وَمَآ ءَاتَيۡتُم مِّن زَكَوٰةٖ تُرِيدُونَ وَجۡهَ ٱللَّهِ فَأُوْلَٰٓئِكَ هُمُ ٱلۡمُضۡعِفُونَ ٣٩ ٱللَّهُ ٱلَّذِي خَلَقَكُمۡ ثُمَّ رَزَقَكُمۡ ثُمَّ يُمِيتُكُمۡ ثُمَّ يُحۡيِيكُمۡۖ هَلۡ مِن شُرَكَآئِكُم مَّن يَفۡعَلُ مِن ذَٰلِكُم مِّن شَيۡءٖۚ سُبۡحَٰنَهُۥ وَتَعَٰلَىٰ عَمَّا يُشۡرِكُونَ ٤٠ ظَهَرَ ٱلۡفَسَادُ فِي ٱلۡبَرِّ وَٱلۡبَحۡرِ بِمَا كَسَبَتۡ أَيۡدِي ٱلنَّاسِ لِيُذِيقَهُم بَعۡضَ ٱلَّذِي عَمِلُواْ لَعَلَّهُمۡ يَرۡجِعُونَ ٤١
و هر زمان به مردم زيان و بلايي برسد پروردگارشان را انابت‌کنان بخوانند سپس چون از سوي خود رحمتي به آنان بچشاند آنگاه گروهي از آنان به پروردگارشان شرک مي‌آورند. ﴿33﴾ تا سرانجام دربارۀ آنچه که به آنان بخشيديم ناسپاسي کنند. پس بهره‌مند شويد اما خواهيد دانست. ﴿34﴾ آيا بر آنان دليلي نازل کرده‌ايم پس آن (دليل) به (صحت) آنچه به او شرک مي‌آورند سخن مي‌گويد؟. ﴿35﴾ و هرگاه به مردم رحمتي بچشانيم به آن شادمان مي‌شوند و اگر رنج و بلايي به خاطر کارهايي که کرده‌اند به آنان برسد ناگاه آنان مأيوس و نااميد مي‌گردند. ﴿36﴾ آيا نديده‌اند که خداوند روزي را براي هرکس که بخواهد گسترده و فراخ، و براي هرکس که بخواهد تنگ و کم مي‌گرداند؟ بي‌گمان در اين نشانه‌هايي است براي کساني که باور مي‌دارند. ﴿37﴾ پس حق خويشاوندان و حق مستمندان و در راه ماندگان راه بده، اين براي کساني که خشنودي خدا را مي‌جويند بهتر است، و آنان رستگارند. ﴿38﴾ و آنچه به عنوان ربا مي‌دهيد تا (بهرۀ شما) در اموال مردم افزونتر گردد نزد خدا فزوني نخواهد يافت، و زکاتي را که در طلب خشنودي خداوند پرداخت مي‌کنيد اين‌گونه افراد داراي پاداش مضاعف خواهند بود. ﴿39﴾ خداوند ذاتي است که شمارا آفريد آنگاه به شما روزي داد. سپس شمارا مي‌ميراند سپس دوباره زنده‌تان مي‌کند. آيا در ميان انباز‌هايتان کسي هست که چيزي از اين (کارها) را انجام دهد؟! خدا پاک و منزّه مي‌باشد و از آنچه شريک او مي‌سازيد بسي بالاتر است. ﴿40﴾ فساد و تباهي به خاطر کارهايي که مردم انجام داده‌اند پديدار گشته است تا (خداوند) سزاي برخي از آنچه را که کرده‌اند به آنان بچشاند، شايد آنان باز گردند. ﴿41﴾
قُلۡ سِيرُواْ فِي ٱلۡأَرۡضِ فَٱنظُرُواْ كَيۡفَ كَانَ عَٰقِبَةُ ٱلَّذِينَ مِن قَبۡلُۚ كَانَ أَكۡثَرُهُم مُّشۡرِكِينَ ٤٢ فَأَقِمۡ وَجۡهَكَ لِلدِّينِ ٱلۡقَيِّمِ مِن قَبۡلِ أَن يَأۡتِيَ يَوۡمٞ لَّا مَرَدَّ لَهُۥ مِنَ ٱللَّهِۖ يَوۡمَئِذٖ يَصَّدَّعُونَ ٤٣ مَن كَفَرَ فَعَلَيۡهِ كُفۡرُهُۥۖ وَمَنۡ عَمِلَ صَٰلِحٗا فَلِأَنفُسِهِمۡ يَمۡهَدُونَ ٤٤ لِيَجۡزِيَ ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَعَمِلُواْ ٱلصَّٰلِحَٰتِ مِن فَضۡلِهِۦٓۚ إِنَّهُۥ لَا يُحِبُّ ٱلۡكَٰفِرِينَ ٤٥ وَمِنۡ ءَايَٰتِهِۦٓ أَن يُرۡسِلَ ٱلرِّيَاحَ مُبَشِّرَٰتٖ وَلِيُذِيقَكُم مِّن رَّحۡمَتِهِۦ وَلِتَجۡرِيَ ٱلۡفُلۡكُ بِأَمۡرِهِۦ وَلِتَبۡتَغُواْ مِن فَضۡلِهِۦ وَلَعَلَّكُمۡ تَشۡكُرُونَ ٤٦ وَلَقَدۡ أَرۡسَلۡنَا مِن قَبۡلِكَ رُسُلًا إِلَىٰ قَوۡمِهِمۡ فَجَآءُوهُم بِٱلۡبَيِّنَٰتِ فَٱنتَقَمۡنَا مِنَ ٱلَّذِينَ أَجۡرَمُواْۖ وَكَانَ حَقًّا عَلَيۡنَا نَصۡرُ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ ٤٧ ٱللَّهُ ٱلَّذِي يُرۡسِلُ ٱلرِّيَٰحَ فَتُثِيرُ سَحَابٗا فَيَبۡسُطُهُۥ فِي ٱلسَّمَآءِ كَيۡفَ يَشَآءُ وَيَجۡعَلُهُۥ كِسَفٗا فَتَرَى ٱلۡوَدۡقَ يَخۡرُجُ مِنۡ خِلَٰلِهِۦۖ فَإِذَآ أَصَابَ بِهِۦ مَن يَشَآءُ مِنۡ عِبَادِهِۦٓ إِذَا هُمۡ يَسۡتَبۡشِرُونَ ٤٨ وَإِن كَانُواْ مِن قَبۡلِ أَن يُنَزَّلَ عَلَيۡهِم مِّن قَبۡلِهِۦ لَمُبۡلِسِينَ ٤٩ فَٱنظُرۡ إِلَىٰٓ ءَاثَٰرِ رَحۡمَتِ ٱللَّهِ كَيۡفَ يُحۡيِ ٱلۡأَرۡضَ بَعۡدَ مَوۡتِهَآۚ إِنَّ ذَٰلِكَ لَمُحۡيِ ٱلۡمَوۡتَىٰۖ وَهُوَ عَلَىٰ كُلِّ شَيۡءٖ قَدِيرٞ ٥٠
بگو: در زمين بگرديد، آنگاه بنگريد که سرانجام کار پيشينيان به کجا کشيده است، بيشتر آنان مشرک بوده‌اند. ﴿42﴾ پس روي خود را به‌سوي دين درست و استوار بگردان پيش از آنکه روزي فرا رسد که برايش بازگشتي از (سوي) خداوند نيست. در آن روز (مردم) تقسيم مي‌گردند. ﴿43﴾ هرکس کفرورزد کفرش به زيان خودش است و هرکس کارهاي نيکو انجام دهد پس (از اکنون زمينۀ عاقبت به خيري را) براي خود مهيا مي‌سازند. ﴿44﴾ تا به کساني که ايمان آورده و کارهاي شايسته کرده‌اند از فضل خود پاداش دهد، بي‌گمان او کافران را دوست نمي‌دارد. ﴿45﴾ و از نشانه‌هاي او آن است که بادها را به عنوان مژده‌رسان مي‌فرستد تا از رحمت خود به شما بچشاند و کشتي‌ها هم با اجازه و ارادۀ او به حرکت درآيند و تا از فضل او بجوييد و سپاسگزار باشيد. ﴿46﴾ و به‌راستي پيش از تو پيامبراني را به‌سوي اقوامشان فرستاده‌ايم و آنان دلايل واضح و آشکاري براي اين اقوام آوردند، پس از کساني که گناه کردند انتقام گرفتيم، و ياري دادن مؤمنان بر عهدۀ ما بود. ﴿47﴾ خداوند ذاتي است که بادها را مي‌فرستد که ابرها را بر مي‌انگيزند سپس خدا آن‌گونه که بخواهد ابرها را مي‌گستراند و آنها را به صورت توده‌هايي (که بر) بالاي يکديگر انباشته و متراکم‌اند درمي‌آورد، و مي‌بيني که از لابلاي آنها قطره‌هاي باران بيرون مي‌آيند. و هنگامي‌که آن‌را به آن دسته از بندگانش که مي‌خواهد، رسانيد، آنان شادمان مي‌شوند. ﴿48﴾ هرچند که پيش از نزول باران نااميد و سرگردان بودند. ﴿49﴾ پس به آثار رحمت خدا بنگر که چگونه زمين را پس از پژمرده شدنش زنده مي‌گرداند؟! بي‌گمان اين (خدا) زنده کنندۀ مردگان است و او بر هر کاري تواناست. ﴿50﴾
وَلَئِنۡ أَرۡسَلۡنَا رِيحٗا فَرَأَوۡهُ مُصۡفَرّٗا لَّظَلُّواْ مِنۢ بَعۡدِهِۦ يَكۡفُرُونَ ٥١ فَإِنَّكَ لَا تُسۡمِعُ ٱلۡمَوۡتَىٰ وَلَا تُسۡمِعُ ٱلصُّمَّ ٱلدُّعَآءَ إِذَا وَلَّوۡاْ مُدۡبِرِينَ ٥٢ وَمَآ أَنتَ بِهَٰدِ ٱلۡعُمۡيِ عَن ضَلَٰلَتِهِمۡۖ إِن تُسۡمِعُ إِلَّا مَن يُؤۡمِنُ بَِٔايَٰتِنَا فَهُم مُّسۡلِمُونَ ٥٣ ۞ٱللَّهُ ٱلَّذِي خَلَقَكُم مِّن ضَعۡفٖ ثُمَّ جَعَلَ مِنۢ بَعۡدِ ضَعۡفٖ قُوَّةٗ ثُمَّ جَعَلَ مِنۢ بَعۡدِ قُوَّةٖ ضَعۡفٗا وَشَيۡبَةٗۚ يَخۡلُقُ مَا يَشَآءُۚ وَهُوَ ٱلۡعَلِيمُ ٱلۡقَدِيرُ ٥٤ وَيَوۡمَ تَقُومُ ٱلسَّاعَةُ يُقۡسِمُ ٱلۡمُجۡرِمُونَ مَا لَبِثُواْ غَيۡرَ سَاعَةٖۚ كَذَٰلِكَ كَانُواْ يُؤۡفَكُونَ ٥٥ وَقَالَ ٱلَّذِينَ أُوتُواْ ٱلۡعِلۡمَ وَٱلۡإِيمَٰنَ لَقَدۡ لَبِثۡتُمۡ فِي كِتَٰبِ ٱللَّهِ إِلَىٰ يَوۡمِ ٱلۡبَعۡثِۖ فَهَٰذَا يَوۡمُ ٱلۡبَعۡثِ وَلَٰكِنَّكُمۡ كُنتُمۡ لَا تَعۡلَمُونَ ٥٦ فَيَوۡمَئِذٖ لَّا يَنفَعُ ٱلَّذِينَ ظَلَمُواْ مَعۡذِرَتُهُمۡ وَلَا هُمۡ يُسۡتَعۡتَبُونَ ٥٧ وَلَقَدۡ ضَرَبۡنَا لِلنَّاسِ فِي هَٰذَا ٱلۡقُرۡءَانِ مِن كُلِّ مَثَلٖۚ وَلَئِن جِئۡتَهُم بَِٔايَةٖ لَّيَقُولَنَّ ٱلَّذِينَ كَفَرُوٓاْ إِنۡ أَنتُمۡ إِلَّا مُبۡطِلُونَ ٥٨ كَذَٰلِكَ يَطۡبَعُ ٱللَّهُ عَلَىٰ قُلُوبِ ٱلَّذِينَ لَا يَعۡلَمُونَ ٥٩ فَٱصۡبِرۡ إِنَّ وَعۡدَ ٱللَّهِ حَقّٞۖ وَلَا يَسۡتَخِفَّنَّكَ ٱلَّذِينَ لَا يُوقِنُونَ ٦٠
و اگر بادي بفرستيم و بر اثر آن (کشتزار) را زرد شده ببينند پس از آن ناسپاسي مي‌شوند. ﴿51﴾ همانا تو نمي‌تواني به مردگان بشنواني، و نمي‌تواني کران را بشنواني هنگامي که روي بر مي‌گردانند و مي‌روند. ﴿52﴾ و تو هدايتگر نابينايان از گمراهي‌شان نيستي، تو تنها مي‌تواني کساني را بشنواني که آيات ما را باور مي‌دارند پس آنان فرمانبردارند. ﴿53﴾ خداوند ذاتي است که شما را ابتدا ناتوان آفريد، و بعد از اين ناتواني قوت و قدرت بخشيد، و پس از توانايي (براي شما) ناتواني و پيري قرار دارد، هرآنچه بخواهد مي‌آفريند و او داناي تواناست. ﴿54﴾ و روزي که قيامت برپا مي‌شود گناهکاران سوگند ياد مي‌کنند که جز يک لحظه ماندگار نبوده‌اند. اين چنين برگردانده مي‌شوند. ﴿55﴾ و کساني که بديشان علم و ايمان عطا شده است، مي‌گويند: «قطعاً به موجب حکم کتاب الهي تا روز رستاخيز مانده‌اید، اين روز رستاخيز است ولي شما نمي‌دانستيد. ﴿56﴾ پس در آن روز عذرخواهي ستمکاران سودي به حالشان ندارد و رضايت (خدا) بر ايشان جلب نمي‌شود. ﴿57﴾ و بي‌گمان در اين قرآن براي مردم از هر مثلي بيان کرده‌ايم، و اگر براي آنان نشانه‌اي بياوري کافران مي‌گويند: شما بر باطل هستيد. ﴿58﴾ اين‌گونه خداوند بر دل‌هاي آنان که نمي‌دانند مهر مي‌نهد. ﴿59﴾ پس شکيبايي داشته باش، به راستي که وعدۀ خداوند حق است و کساني که ايمان ندارند تو را به سبکسري واندازند. ﴿60﴾
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر