سُورَةُ العَنكَبُوتِ

بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ

الٓمٓ ١ أَحَسِبَ ٱلنَّاسُ أَن يُتۡرَكُوٓاْ أَن يَقُولُوٓاْ ءَامَنَّا وَهُمۡ لَا يُفۡتَنُونَ ٢ وَلَقَدۡ فَتَنَّا ٱلَّذِينَ مِن قَبۡلِهِمۡۖ فَلَيَعۡلَمَنَّ ٱللَّهُ ٱلَّذِينَ صَدَقُواْ وَلَيَعۡلَمَنَّ ٱلۡكَٰذِبِينَ ٣ أَمۡ حَسِبَ ٱلَّذِينَ يَعۡمَلُونَ ٱلسَّيِّ‍َٔاتِ أَن يَسۡبِقُونَاۚ سَآءَ مَا يَحۡكُمُونَ ٤ مَن كَانَ يَرۡجُواْ لِقَآءَ ٱللَّهِ فَإِنَّ أَجَلَ ٱللَّهِ لَأٓتٖۚ وَهُوَ ٱلسَّمِيعُ ٱلۡعَلِيمُ ٥ وَمَن جَٰهَدَ فَإِنَّمَا يُجَٰهِدُ لِنَفۡسِهِۦٓۚ إِنَّ ٱللَّهَ لَغَنِيٌّ عَنِ ٱلۡعَٰلَمِينَ ٦

 

 

 

 

 

سوره عنكبوت

 

به نام خداوند بخشندة مهربان

 

الف، لام، ميم. ﴿1﴾ آيا مردم مي‌پندارند که همينکه بگويند: ايمان آورده‌ايم به حال خود رها مي‌شوند و آزمايش نمي‌گردند؟. ﴿2﴾ و به‌راستي کساني را که پيش از آنان بودند آزموديم، پس البته خداوند آنان‌را که راست گفتند معلوم مي‌دارد، و دروغگويان را (نيز) معلوم خواهد داشت. ﴿3﴾ آيا آنان‌که مرتکب بدي‌ها مي‌شوند گمان مي‌برند که از ما پيشي مي‌گيرند؟ چه بد داوري مي‌کنند!. ﴿4﴾ هرکس که به لقاي خدا اميد داشته باشد (بداند که) ميعاد خداوند آمدني است و او شنواي داناست. ﴿5﴾ و هرکس که جهاد کنند تنها به (سود) خودش جهاد مي‌کند. بي‌گمان خداوند از جهانيان بي‌نياز است. ﴿6﴾

وَٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَعَمِلُواْ ٱلصَّٰلِحَٰتِ لَنُكَفِّرَنَّ عَنۡهُمۡ سَيِّ‍َٔاتِهِمۡ وَلَنَجۡزِيَنَّهُمۡ أَحۡسَنَ ٱلَّذِي كَانُواْ يَعۡمَلُونَ ٧ وَوَصَّيۡنَا ٱلۡإِنسَٰنَ بِوَٰلِدَيۡهِ حُسۡنٗاۖ وَإِن جَٰهَدَاكَ لِتُشۡرِكَ بِي مَا لَيۡسَ لَكَ بِهِۦ عِلۡمٞ فَلَا تُطِعۡهُمَآۚ إِلَيَّ مَرۡجِعُكُمۡ فَأُنَبِّئُكُم بِمَا كُنتُمۡ تَعۡمَلُونَ ٨ وَٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَعَمِلُواْ ٱلصَّٰلِحَٰتِ لَنُدۡخِلَنَّهُمۡ فِي ٱلصَّٰلِحِينَ ٩ وَمِنَ ٱلنَّاسِ مَن يَقُولُ ءَامَنَّا بِٱللَّهِ فَإِذَآ أُوذِيَ فِي ٱللَّهِ جَعَلَ فِتۡنَةَ ٱلنَّاسِ كَعَذَابِ ٱللَّهِۖ وَلَئِن جَآءَ نَصۡرٞ مِّن رَّبِّكَ لَيَقُولُنَّ إِنَّا كُنَّا مَعَكُمۡۚ أَوَ لَيۡسَ ٱللَّهُ بِأَعۡلَمَ بِمَا فِي صُدُورِ ٱلۡعَٰلَمِينَ ١٠ وَلَيَعۡلَمَنَّ ٱللَّهُ ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَلَيَعۡلَمَنَّ ٱلۡمُنَٰفِقِينَ ١١ وَقَالَ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ لِلَّذِينَ ءَامَنُواْ ٱتَّبِعُواْ سَبِيلَنَا وَلۡنَحۡمِلۡ خَطَٰيَٰكُمۡ وَمَا هُم بِحَٰمِلِينَ مِنۡ خَطَٰيَٰهُم مِّن شَيۡءٍۖ إِنَّهُمۡ لَكَٰذِبُونَ ١٢ وَلَيَحۡمِلُنَّ أَثۡقَالَهُمۡ وَأَثۡقَالٗا مَّعَ أَثۡقَالِهِمۡۖ وَلَيُسۡ‍َٔلُنَّ يَوۡمَ ٱلۡقِيَٰمَةِ عَمَّا كَانُواْ يَفۡتَرُونَ ١٣ وَلَقَدۡ أَرۡسَلۡنَا نُوحًا إِلَىٰ قَوۡمِهِۦ فَلَبِثَ فِيهِمۡ أَلۡفَ سَنَةٍ إِلَّا خَمۡسِينَ عَامٗا فَأَخَذَهُمُ ٱلطُّوفَانُ وَهُمۡ ظَٰلِمُونَ ١٤

 

 

 

 

 

 

 

 

و کساني‌که ايمان آورده و کارهاي شايسته انجام داده‌اند، قطعاً گناهانشان را از آنان خواهيم زدود، و به آنان نيکوترينِ آنچه مي‌کردند پاداش مي‌دهيم. ﴿7﴾ و انسان را نسبت به پدر و مادرش به نيک‌رفتاري فرمان داديم. و اگر بخواهند تو را وادارند تا چيزي را که به حقيقت آن دانشي نداري و من شرک‌آوري، از آنان اطاعت مکن، بازگشت شما به سوي من است، آنگاه شما را به (حقيقت) آنچه مي‌کرديد خبر مي‌دهم. ﴿8﴾ و کساني که ايمان آورده و کارهاي شايسته کرده‌اند آنان‌را در (زمرۀ) شايستگان درمي‌آوريم. ﴿9﴾ و از مردم کسي هست که مي‌گويد: به خداوند ايمان آورده‌ايم اما وقتي در راه خدا مورد اذيت و آزار قرار گيرد شکنجۀ مردم را مانند عذاب خدا شمارد، و اگر پيروزيي از سوي پروردگارت نصبيب (شما مؤمنان) گردد مي‌گويند: همانا ما که با شما بوديم آيا خداوند به آنچه در دلهاي جهانيان است داناتر نيست؟!. ﴿10﴾ و مسلماً خداوند مؤمنان را معلوم مي‌دارد و به يقين منافقان را (نيز) معلوم خواهد داشت. ﴿11﴾ و کافران به مؤمنان گفتند: از راه ما پيروي کنيد قطعاً گناهان شما را به عهده مي‌گيريم، درحاليکه آنان چيزي از گناهان ايشان را بر نخواهند داشت. بي‌گمان آنان دروغگويانند. ﴿12﴾ و بدون شک بارهاي (گناهان) خود و بارهايي ديگر با بارهاي (گناهان خود) بر دوش مي‌کشند و همانا روز قيامت از آنچه افترا مي‌بستند بازخواست مي‌شوند. ﴿13﴾ و به راستي که نوح را به سوي قومش فرستاديم و نهصد و پنجاه سال درميان آنان ماندگار شد آنگاه طوفان آنان را درحاليکه ستمکار بودند فرو گرفت. ﴿14﴾

 

فَأَنجَيۡنَٰهُ وَأَصۡحَٰبَ ٱلسَّفِينَةِ وَجَعَلۡنَٰهَآ ءَايَةٗ لِّلۡعَٰلَمِينَ ١٥ وَإِبۡرَٰهِيمَ إِذۡ قَالَ لِقَوۡمِهِ ٱعۡبُدُواْ ٱللَّهَ وَٱتَّقُوهُۖ ذَٰلِكُمۡ خَيۡرٞ لَّكُمۡ إِن كُنتُمۡ تَعۡلَمُونَ ١٦ إِنَّمَا تَعۡبُدُونَ مِن دُونِ ٱللَّهِ أَوۡثَٰنٗا وَتَخۡلُقُونَ إِفۡكًاۚ إِنَّ ٱلَّذِينَ تَعۡبُدُونَ مِن دُونِ ٱللَّهِ لَا يَمۡلِكُونَ لَكُمۡ رِزۡقٗا فَٱبۡتَغُواْ عِندَ ٱللَّهِ ٱلرِّزۡقَ وَٱعۡبُدُوهُ وَٱشۡكُرُواْ لَهُۥٓۖ إِلَيۡهِ تُرۡجَعُونَ ١٧ وَإِن تُكَذِّبُواْ فَقَدۡ كَذَّبَ أُمَمٞ مِّن قَبۡلِكُمۡۖ وَمَا عَلَى ٱلرَّسُولِ إِلَّا ٱلۡبَلَٰغُ ٱلۡمُبِينُ ١٨ أَوَ لَمۡ يَرَوۡاْ كَيۡفَ يُبۡدِئُ ٱللَّهُ ٱلۡخَلۡقَ ثُمَّ يُعِيدُهُۥٓۚ إِنَّ ذَٰلِكَ عَلَى ٱللَّهِ يَسِيرٞ ١٩ قُلۡ سِيرُواْ فِي ٱلۡأَرۡضِ فَٱنظُرُواْ كَيۡفَ بَدَأَ ٱلۡخَلۡقَۚ ثُمَّ ٱللَّهُ يُنشِئُ ٱلنَّشۡأَةَ ٱلۡأٓخِرَةَۚ إِنَّ ٱللَّهَ عَلَىٰ كُلِّ شَيۡءٖ قَدِيرٞ ٢٠ يُعَذِّبُ مَن يَشَآءُ وَيَرۡحَمُ مَن يَشَآءُۖ وَإِلَيۡهِ تُقۡلَبُونَ ٢١ وَمَآ أَنتُم بِمُعۡجِزِينَ فِي ٱلۡأَرۡضِ وَلَا فِي ٱلسَّمَآءِۖ وَمَا لَكُم مِّن دُونِ ٱللَّهِ مِن وَلِيّٖ وَلَا نَصِيرٖ ٢٢ وَٱلَّذِينَ كَفَرُواْ بِ‍َٔايَٰتِ ٱللَّهِ وَلِقَآئِهِۦٓ أُوْلَٰٓئِكَ يَئِسُواْ مِن رَّحۡمَتِي وَأُوْلَٰٓئِكَ لَهُمۡ عَذَابٌ أَلِيمٞ ٢٣

 

 

 

 

 

 

 

 

 

آنگاه او و کشتي‌نشينان را نجات داديم و کشتي را پند و عبرتي براي جهانيان گردانديم. ﴿15﴾ (و به يادآور) ابراهيم را آنگاه که به قومش گفت: خداوند را بپرستيد و از او پروا بداريد اين براي شما بهتر است اگر بدانيد. ﴿16﴾ جز اين نيست که شما غير از خدا بت‌هايي را مي‌پرستيد و دروغي را به هم مي‌بافيد، بي‌گمان کساني را که به جاي خداوند مي‌پرستيد نمي‌توانند به شما روزي دهند. پس نزد خداوند روزي بجوييد و او را بندگي و سپاسگزاري کنيد که به سوي او برگردانده مي‌شويد. ﴿17﴾ و اگر (وحي را) تکذيب کنيد ملت‌هاي پيش از شما (نيز آن را) دروغ انگاشته‌اند، و جز پيام‌رساني آشکار بر عهدۀ پيامبر نيست. ﴿18﴾ آيا نديده‌اند که خدا چگونه آفرينش را آغاز مي‌کند سپس آن را باز مي‌گرداند؟! بي‌گمان اين بر خداوند آسان است. ﴿19﴾ بگو: در زمين بگرديد و بنگريد که چگونه آفرينش را آغاز کرد، سپس پيدايش واپسين را پديدار مي‌کند، بي‌گمان خداوند بر هر چيزي تواناست. ﴿20﴾ هرکس را که بخواهد عذاب مي‌دهد و هرکس را بخواهد مورد رحمت قرار مي‌دهد، و به سوي او بازگردانده مي‌شويد. ﴿21﴾ و شما نمي‌توانيد (خدا را) درمانده کنيد چه در زمين و چه در آسمان، و به جاي خداوند هيچ دوست و ياوري نداريد. ﴿22﴾ و کسانی که به آیات خداوند و لقای او کفر ورزیده‌اندایشان از رحمت من مأیوس می‌باشند و اینان عذاب دردناکی دارند. ﴿23﴾

 

 

 

فَمَا كَانَ جَوَابَ قَوۡمِهِۦٓ إِلَّآ أَن قَالُواْ ٱقۡتُلُوهُ أَوۡ حَرِّقُوهُ فَأَنجَىٰهُ ٱللَّهُ مِنَ ٱلنَّارِۚ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَأٓيَٰتٖ لِّقَوۡمٖ يُؤۡمِنُونَ ٢٤ وَقَالَ إِنَّمَا ٱتَّخَذۡتُم مِّن دُونِ ٱللَّهِ أَوۡثَٰنٗا مَّوَدَّةَ بَيۡنِكُمۡ فِي ٱلۡحَيَوٰةِ ٱلدُّنۡيَاۖ ثُمَّ يَوۡمَ ٱلۡقِيَٰمَةِ يَكۡفُرُ بَعۡضُكُم بِبَعۡضٖ وَيَلۡعَنُ بَعۡضُكُم بَعۡضٗا وَمَأۡوَىٰكُمُ ٱلنَّارُ وَمَا لَكُم مِّن نَّٰصِرِينَ ٢٥ ۞فَ‍َٔامَنَ لَهُۥ لُوطٞۘ وَقَالَ إِنِّي مُهَاجِرٌ إِلَىٰ رَبِّيٓۖ إِنَّهُۥ هُوَ ٱلۡعَزِيزُ ٱلۡحَكِيمُ ٢٦ وَوَهَبۡنَا لَهُۥٓ إِسۡحَٰقَ وَيَعۡقُوبَ وَجَعَلۡنَا فِي ذُرِّيَّتِهِ ٱلنُّبُوَّةَ وَٱلۡكِتَٰبَ وَءَاتَيۡنَٰهُ أَجۡرَهُۥ فِي ٱلدُّنۡيَاۖ وَإِنَّهُۥ فِي ٱلۡأٓخِرَةِ لَمِنَ ٱلصَّٰلِحِينَ ٢٧ وَلُوطًا إِذۡ قَالَ لِقَوۡمِهِۦٓ إِنَّكُمۡ لَتَأۡتُونَ ٱلۡفَٰحِشَةَ مَا سَبَقَكُم بِهَا مِنۡ أَحَدٖ مِّنَ ٱلۡعَٰلَمِينَ ٢٨ أَئِنَّكُمۡ لَتَأۡتُونَ ٱلرِّجَالَ وَتَقۡطَعُونَ ٱلسَّبِيلَ وَتَأۡتُونَ فِي نَادِيكُمُ ٱلۡمُنكَرَۖ فَمَا كَانَ جَوَابَ قَوۡمِهِۦٓ إِلَّآ أَن قَالُواْ ٱئۡتِنَا بِعَذَابِ ٱللَّهِ إِن كُنتَ مِنَ ٱلصَّٰدِقِينَ ٢٩ قَالَ رَبِّ ٱنصُرۡنِي عَلَى ٱلۡقَوۡمِ ٱلۡمُفۡسِدِينَ ٣٠

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

آنگاه پاسخ قومش جز این نبودکه گفتند: او را بکشید یا بسوزانید! پس خداوند او را از آتش نجات داد. بی‌گمان در این (ماجرا) نشانه‌هایی برای مؤمنان است. ﴿24﴾ و (ابراهیم) گفت: شما در زندگی دنیا برای دوستیِ بین خود غیر از خدا بت‌هایی را (به پرستش) برگرفته‌اید سپس در روز قیامت برخی از شما برخی دیگر را انکار می‌کند و بعضی از شما بعضی دیگر را نفرین می‌نماید و جایگاهتان آتش دوزخ خواهد بود و هیچ یاوری نخواهید داشت. ﴿25﴾ پس لوط به او (=ابراهیم) ایمان آورد و گفت: من به جایی هجرت می‌کنم که در آن به عبادت پروردگارم بپردازم. بی‌گمان او توانای باحکمت است. ﴿26﴾ و به (=ابرهیم) اسحاق و یعقوب را عطا کردیم و در فرزندانش نبوت و کتاب مقرر داشتيم و پاداشش را در دنيا به او داديم و همانا او در آخرت از زمرۀ صالحان است. ﴿27﴾ و لوط (را فرستاديم) آنگاه كه به قومش گفت: شما كه بسيار زشتي را انجام مي‌دهيد كه هيچكس از جهانيان در (ارتكاب) آن از شما پيشي نگرفته است. ﴿28﴾ آيا شما با مردان آميزش مي‌كنيد و راه (فطري و شرعي تناسل) را مي‌بنديد و در محافل خود كار ناپسند انجام مي‌دهيد؟!، و پاسخ قومش جز اين نبود كه گفتند: اگر راست مي‌گويي عذاب خدا را بر سر ما بياور!. ﴿29﴾ گفت: پروردگارا! مرا بر گروه فسادكاران پيروز گردان. ﴿30﴾

 

 

 

 

 

وَلَمَّا جَآءَتۡ رُسُلُنَآ إِبۡرَٰهِيمَ بِٱلۡبُشۡرَىٰ قَالُوٓاْ إِنَّا مُهۡلِكُوٓاْ أَهۡلِ هَٰذِهِ ٱلۡقَرۡيَةِۖ إِنَّ أَهۡلَهَا كَانُواْ ظَٰلِمِينَ ٣١ قَالَ إِنَّ فِيهَا لُوطٗاۚ قَالُواْ نَحۡنُ أَعۡلَمُ بِمَن فِيهَاۖ لَنُنَجِّيَنَّهُۥ وَأَهۡلَهُۥٓ إِلَّا ٱمۡرَأَتَهُۥ كَانَتۡ مِنَ ٱلۡغَٰبِرِينَ ٣٢ وَلَمَّآ أَن جَآءَتۡ رُسُلُنَا لُوطٗا سِيٓءَ بِهِمۡ وَضَاقَ بِهِمۡ ذَرۡعٗاۖ وَقَالُواْ لَا تَخَفۡ وَلَا تَحۡزَنۡ إِنَّا مُنَجُّوكَ وَأَهۡلَكَ إِلَّا ٱمۡرَأَتَكَ كَانَتۡ مِنَ ٱلۡغَٰبِرِينَ ٣٣ إِنَّا مُنزِلُونَ عَلَىٰٓ أَهۡلِ هَٰذِهِ ٱلۡقَرۡيَةِ رِجۡزٗا مِّنَ ٱلسَّمَآءِ بِمَا كَانُواْ يَفۡسُقُونَ ٣٤ وَلَقَد تَّرَكۡنَا مِنۡهَآ ءَايَةَۢ بَيِّنَةٗ لِّقَوۡمٖ يَعۡقِلُونَ ٣٥ وَإِلَىٰ مَدۡيَنَ أَخَاهُمۡ شُعَيۡبٗا فَقَالَ يَٰقَوۡمِ ٱعۡبُدُواْ ٱللَّهَ وَٱرۡجُواْ ٱلۡيَوۡمَ ٱلۡأٓخِرَ وَلَا تَعۡثَوۡاْ فِي ٱلۡأَرۡضِ مُفۡسِدِينَ ٣٦ فَكَذَّبُوهُ فَأَخَذَتۡهُمُ ٱلرَّجۡفَةُ فَأَصۡبَحُواْ فِي دَارِهِمۡ جَٰثِمِينَ ٣٧ وَعَادٗا وَثَمُودَاْ وَقَد تَّبَيَّنَ لَكُم مِّن مَّسَٰكِنِهِمۡۖ وَزَيَّنَ لَهُمُ ٱلشَّيۡطَٰنُ أَعۡمَٰلَهُمۡ فَصَدَّهُمۡ عَنِ ٱلسَّبِيلِ وَكَانُواْ مُسۡتَبۡصِرِينَ ٣٨

 

 

 

 

 

 

 

 

 

و هنگامي كه فرستادگان ما براي ابراهيم مژده آوردند، گفتند: ما هلاك كنندة اين شهريم، بي‌گمان اهل آن ستمكار بودند. ﴿31﴾ ابراهيم گفت: لوط در آن شهر است، گفتند: ما به هركس كه در آنجاست داناتريم، بي‌گمان او و خانواده‌اش را رهايي مي‌بخشيم، مگر همسرش كه از ماندگاران و نابود شوندگان خواهد بود. ﴿32﴾ و چون فرستادگان ما نزد لوط آمدند، لوط به خاطر آنان سخت ناراحت و دلتنگ شد، (فرشتگان) گفتند: مترس و غمگين مباش كه ما نجات‌دهندة تو و خانواده‌ات هستيم، مگر زنت كه از ماندگاران و نابودشوندگان خواهد بود. ﴿33﴾ همانا ما بر اهل اين شهر به سزاي آن كه نافرماني مي‌كردند عذابي از آسمان نازل خواهيم كرد. ﴿34﴾ و به راستي از آن (شهر) براي گروهي كه خرد مي‌ورزند نشانه‌اي روشن برجاي گذاشتيم. ﴿35﴾ و به سوي مدين برادرشان شعيب را فرستاديم و گفت: اي قوم من! خداي را پرستش كنيد و به روز بازپسين اميد داريد، و در زمين اصلاً فساد و تباهي نكنيد. ﴿36﴾ پس او را تكذيب كردند در نتيجه زلزله آنان را فرو گرفت و در خانه و كاشانة خود از پاي درآمدند. ﴿37﴾ و عاد و ثمود را (نيز نابود كرديم) و خانه و كاشانة ايشان براي شما نمايان است و شيطان كارهايشان را برايشان آراسته جلوه داد و آنان را از راه (راست) بازداشت درحاليكه بينا بودند. ﴿38﴾

 

 

 

 

وَقَٰرُونَ وَفِرۡعَوۡنَ وَهَٰمَٰنَۖ وَلَقَدۡ جَآءَهُم مُّوسَىٰ بِٱلۡبَيِّنَٰتِ فَٱسۡتَكۡبَرُواْ فِي ٱلۡأَرۡضِ وَمَا كَانُواْ سَٰبِقِينَ ٣٩ فَكُلًّا أَخَذۡنَا بِذَنۢبِهِۦۖ فَمِنۡهُم مَّنۡ أَرۡسَلۡنَا عَلَيۡهِ حَاصِبٗا وَمِنۡهُم مَّنۡ أَخَذَتۡهُ ٱلصَّيۡحَةُ وَمِنۡهُم مَّنۡ خَسَفۡنَا بِهِ ٱلۡأَرۡضَ وَمِنۡهُم مَّنۡ أَغۡرَقۡنَاۚ وَمَا كَانَ ٱللَّهُ لِيَظۡلِمَهُمۡ وَلَٰكِن كَانُوٓاْ أَنفُسَهُمۡ يَظۡلِمُونَ ٤٠ مَثَلُ ٱلَّذِينَ ٱتَّخَذُواْ مِن دُونِ ٱللَّهِ أَوۡلِيَآءَ كَمَثَلِ ٱلۡعَنكَبُوتِ ٱتَّخَذَتۡ بَيۡتٗاۖ وَإِنَّ أَوۡهَنَ ٱلۡبُيُوتِ لَبَيۡتُ ٱلۡعَنكَبُوتِۚ لَوۡ كَانُواْ يَعۡلَمُونَ ٤١ إِنَّ ٱللَّهَ يَعۡلَمُ مَا يَدۡعُونَ مِن دُونِهِۦ مِن شَيۡءٖۚ وَهُوَ ٱلۡعَزِيزُ ٱلۡحَكِيمُ ٤٢ وَتِلۡكَ ٱلۡأَمۡثَٰلُ نَضۡرِبُهَا لِلنَّاسِۖ وَمَا يَعۡقِلُهَآ إِلَّا ٱلۡعَٰلِمُونَ ٤٣ خَلَقَ ٱللَّهُ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضَ بِٱلۡحَقِّۚ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَأٓيَةٗ لِّلۡمُؤۡمِنِينَ ٤٤ ٱتۡلُ مَآ أُوحِيَ إِلَيۡكَ مِنَ ٱلۡكِتَٰبِ وَأَقِمِ ٱلصَّلَوٰةَۖ إِنَّ ٱلصَّلَوٰةَ تَنۡهَىٰ عَنِ ٱلۡفَحۡشَآءِ وَٱلۡمُنكَرِۗ وَلَذِكۡرُ ٱللَّهِ أَكۡبَرُۗ وَٱللَّهُ يَعۡلَمُ مَا تَصۡنَعُونَ 4٥

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

و قارون و فرعون و هامان (را نيز نابود كرديم) و همانا موسي با دلائل و براهين روشن نزد آنان آمده بود امّا ايشان در زمين استكبار و برتري‌جويي ورزيدند ولي نتوانستند (از ما) پيشي گيرند. ﴿39﴾ آنگاه هريک را به (سزاي) گناهش گرفتار کرديم، براي بعضي از ايشان طوفان همراه با سنگريزه حواله کرديم، و بعضي از ايشان را بانگ مرگبار فرو گرفت، و برخي از ايشان را در زمين فرو برديم، و برخي ديگر را غرق کرديم، و خداوند هرگز بر آن نبود که بر آنان ستم روا دارد بلکه آنان خود به خويشتن ستم مي‌کردند. ﴿40﴾ مثال آناني که به جاي خداوند دوستاني گرفته‌اند همچون کار عنکبوت است که خانه‌اي ساخته و به درستي - که اگر مي‌دانستند - سست‌ترين خانه‌ها خانۀ عنکبوت است. ﴿41﴾ بی‌شک خداوند مي‌داند هرآنچه را که به جاي او (به نيايش) مي‌خوانند در حقيقت چيزي نيست، و او پيروزمند فرزانه است. ﴿42﴾ و اين مثال‌هايي هستند که ما براي مردم مي‌زنيم، و جز دانايان آنرا درک نمي‌کنند. ﴿43﴾ خداوند آسمان‌ها و زمين را به حق آفريد، قطعاً در اين نشانۀ بزرگي براي اهل ايمان است. ﴿44﴾ (اي پيامبر!) بخوان آنچه را که از کتاب به تو وحي شده است، و نماز را برپاي‌دار، بي‌گمان نماز (آدمي را) از کارهاي ناپسند و ناشايست باز مي‌دارد، و قطعاً ذکر خدا والاتر و بزرگتر است، و خداوند آنچه را مي‌کنيد مي‌داند. ﴿45﴾

 

 

 

 

 

۞وَلَا تُجَٰدِلُوٓاْ أَهۡلَ ٱلۡكِتَٰبِ إِلَّا بِٱلَّتِي هِيَ أَحۡسَنُ إِلَّا ٱلَّذِينَ ظَلَمُواْ مِنۡهُمۡۖ وَقُولُوٓاْ ءَامَنَّا بِٱلَّذِيٓ أُنزِلَ إِلَيۡنَا وَأُنزِلَ إِلَيۡكُمۡ وَإِلَٰهُنَا وَإِلَٰهُكُمۡ وَٰحِدٞ وَنَحۡنُ لَهُۥ مُسۡلِمُونَ ٤٦ وَكَذَٰلِكَ أَنزَلۡنَآ إِلَيۡكَ ٱلۡكِتَٰبَۚ فَٱلَّذِينَ ءَاتَيۡنَٰهُمُ ٱلۡكِتَٰبَ يُؤۡمِنُونَ بِهِۦۖ وَمِنۡ هَٰٓؤُلَآءِ مَن يُؤۡمِنُ بِهِۦۚ وَمَا يَجۡحَدُ بِ‍َٔايَٰتِنَآ إِلَّا ٱلۡكَٰفِرُونَ ٤٧ وَمَا كُنتَ تَتۡلُواْ مِن قَبۡلِهِۦ مِن كِتَٰبٖ وَلَا تَخُطُّهُۥ بِيَمِينِكَۖ إِذٗا لَّٱرۡتَابَ ٱلۡمُبۡطِلُونَ ٤٨ بَلۡ هُوَ ءَايَٰتُۢ بَيِّنَٰتٞ فِي صُدُورِ ٱلَّذِينَ أُوتُواْ ٱلۡعِلۡمَۚ وَمَا يَجۡحَدُ بِ‍َٔايَٰتِنَآ إِلَّا ٱلظَّٰلِمُونَ ٤٩ وَقَالُواْ لَوۡلَآ أُنزِلَ عَلَيۡهِ ءَايَٰتٞ مِّن رَّبِّهِۦۚ قُلۡ إِنَّمَا ٱلۡأٓيَٰتُ عِندَ ٱللَّهِ وَإِنَّمَآ أَنَا۠ نَذِيرٞ مُّبِينٌ ٥٠ أَوَ لَمۡ يَكۡفِهِمۡ أَنَّآ أَنزَلۡنَا عَلَيۡكَ ٱلۡكِتَٰبَ يُتۡلَىٰ عَلَيۡهِمۡۚ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَرَحۡمَةٗ وَذِكۡرَىٰ لِقَوۡمٖ يُؤۡمِنُونَ ٥١ قُلۡ كَفَىٰ بِٱللَّهِ بَيۡنِي وَبَيۡنَكُمۡ شَهِيدٗاۖ يَعۡلَمُ مَا فِي ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِۗ وَٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ بِٱلۡبَٰطِلِ وَكَفَرُواْ بِٱللَّهِ أُوْلَٰٓئِكَ هُمُ ٱلۡخَٰسِرُونَ ٥٢

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

و با اهل کتاب جز به روشي که بهتر است مجادله نکنيد مگر با کساني از ايشان که ستم کردند، و بگوييد: به تمام آنچه از سوي خدا بر ما و شما نازل شده است ايمان داريم، و معبود ما و معبود شما يکي است و ما فرمانبردار او هستيم. ﴿46﴾ و بدينسان بر تو کتاب نازل کرديم و کساني که به آنان کتاب (آسماني) بخشيديم و به آن ايمان مي‌آورند، و از ميان اينان کساني بدان ايمان دارند و آيات ما را جز کافران انکار نمي‌کنند. ﴿47﴾ و تو پيش از قرآن کتابي نمي‌خواندي و با دست خويش چيزي نمي‌نوشتي که اگر چنين مي‌شد باطل‌گرايان در شک مي‌افتادند. ﴿48﴾ بلکه آن (قرآن) آيات روشني است که در سينه‌هاي دانش يافتگان است و جز ستمکاران آيات ما را انکار نمي‌کنند. ﴿49﴾ و گفتند: چرا نشانه‌هايي از پروردگارش بر او فرو فرستاده نشده است؟ بگو: نشانه‌ها تنها نزد خداوند است، و من تنها بيم‌دهنده‌اي روشنگر هستم و بس. ﴿50﴾ آيا آنان‌را کافي و بسنده نيست که ما اين کتاب را بر تو نازل کرده‌ايم که بر آنان خوانده مي‌شود؟! بي‌گمان در اين براي گروهي که باور مي‌دارند رحمت و پندي هست. ﴿51﴾ بگو: همين بس که خدا ميان من و شما گواه است، آنچه را که در آسمان‌ها و زمين است مي‌داند و کساني که به باطل ايمان آوردند و به خدا کفر ورزيدند اينانند که زيانکارانند. ﴿52﴾

 

 

 

 

 

وَيَسۡتَعۡجِلُونَكَ بِٱلۡعَذَابِ وَلَوۡلَآ أَجَلٞ مُّسَمّٗى لَّجَآءَهُمُ ٱلۡعَذَابُۚ وَلَيَأۡتِيَنَّهُم بَغۡتَةٗ وَهُمۡ لَا يَشۡعُرُونَ ٥٣ يَسۡتَعۡجِلُونَكَ بِٱلۡعَذَابِ وَإِنَّ جَهَنَّمَ لَمُحِيطَةُۢ بِٱلۡكَٰفِرِينَ ٥٤ يَوۡمَ يَغۡشَىٰهُمُ ٱلۡعَذَابُ مِن فَوۡقِهِمۡ وَمِن تَحۡتِ أَرۡجُلِهِمۡ وَيَقُولُ ذُوقُواْ مَا كُنتُمۡ تَعۡمَلُونَ ٥٥ يَٰعِبَادِيَ ٱلَّذِينَ ءَامَنُوٓاْ إِنَّ أَرۡضِي وَٰسِعَةٞ فَإِيَّٰيَ فَٱعۡبُدُونِ ٥٦ كُلُّ نَفۡسٖ ذَآئِقَةُ ٱلۡمَوۡتِۖ ثُمَّ إِلَيۡنَا تُرۡجَعُونَ ٥٧ وَٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَعَمِلُواْ ٱلصَّٰلِحَٰتِ لَنُبَوِّئَنَّهُم مِّنَ ٱلۡجَنَّةِ غُرَفٗا تَجۡرِي مِن تَحۡتِهَا ٱلۡأَنۡهَٰرُ خَٰلِدِينَ فِيهَاۚ نِعۡمَ أَجۡرُ ٱلۡعَٰمِلِينَ ٥٨ ٱلَّذِينَ صَبَرُواْ وَعَلَىٰ رَبِّهِمۡ يَتَوَكَّلُونَ ٥٩ وَكَأَيِّن مِّن دَآبَّةٖ لَّا تَحۡمِلُ رِزۡقَهَا ٱللَّهُ يَرۡزُقُهَا وَإِيَّاكُمۡۚ وَهُوَ ٱلسَّمِيعُ ٱلۡعَلِيمُ ٦٠ وَلَئِن سَأَلۡتَهُم مَّنۡ خَلَقَ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضَ وَسَخَّرَ ٱلشَّمۡسَ وَٱلۡقَمَرَ لَيَقُولُنَّ ٱللَّهُۖ فَأَنَّىٰ يُؤۡفَكُونَ ٦١ ٱللَّهُ يَبۡسُطُ ٱلرِّزۡقَ لِمَن يَشَآءُ مِنۡ عِبَادِهِۦ وَيَقۡدِرُ لَهُۥٓۚ إِنَّ ٱللَّهَ بِكُلِّ شَيۡءٍ عَلِيمٞ ٦٢ وَلَئِن سَأَلۡتَهُم مَّن نَّزَّلَ مِنَ ٱلسَّمَآءِ مَآءٗ فَأَحۡيَا بِهِ ٱلۡأَرۡضَ مِنۢ بَعۡدِ مَوۡتِهَا لَيَقُولُنَّ ٱللَّهُۚ قُلِ ٱلۡحَمۡدُ لِلَّهِۚ بَلۡ أَكۡثَرُهُمۡ لَا يَعۡقِلُونَ ٦٣

 

 

 

 

 

 

و آنان عذاب را باشتاب از تو مي‌جويند، و اگر موعدي مقرر نبود به يقين عذاب به آنان مي‌رسيد و ناگهان درحاليكه نمي‌دانند عذاب به سراغشان مي‌آمد. ﴿53﴾ آنان عذاب را به شتاب از تو مي‌خواهند و بي‌گمان جهنم فراگيرندة كافران است. ﴿54﴾ روزي كه عذاب از بالاي سرشان و از زير پاهايشان آنان را فرو مي‌پوشاند و (خداوند) مي‌گويد: بچشيد آنچه را كه مي‌كرديد. ﴿55﴾ اي بندگانم كه ايمان آورده‌اید! بي‌گمان زمين من فراخ است، پس تنها مرا بپرستيد. ﴿56﴾ هر جانداري مزة مرگ را مي‌چشد سپس به‌سوي ما بازگردانده مي‌شويد. ﴿57﴾ و كساني كه ايمان آورده و كارهاي شايسته كرده‌اند ايشان را در كاخهاي بهشت جاي مي‌دهيم كه در زير آنها رودبارها روان است و در آنجا جاودان خواهند ماند. چه خوب است پاداش عمل كنندگان!. ﴿58﴾ همان كساني‌كه بردباري ورزيدند و بر پروردگارشان توكل مي‌كنند. ﴿59﴾ و چه بسيارند جنبندگاني كه نمي‌توانند روزي خود را بردارند (بلكه) خداوند به آنها و به شما روزي مي‌دهد، و او شنواي داناست. ﴿60﴾ و اگر از آنان بپرسي كه چه كسي آسمان‌ها و زمين را آفريده و خورشيد و ماه را مسخّر كرده است؟ البته خواهند گفت: خدا. پس چگونه منحرف مي‌گردند؟!. ﴿61﴾ خداوند روزي را براي هركس از بندگانش كه بخواهد فراوان و گسترده مي‌كند، و براي هركس كه بخواهد تنگ مي‌گرداند. همانا خداوند به هر چيزي داناست. ﴿62﴾ و اگر از آنان بپرسي كه چه كسي از آسمان آبي را نازل كرد آنگاه با آن زمين را بعد از پژمرده شدنش زنده گرداند؟ قطعاً خواهند گفت: خدا، بگو: ستايش خداوند راست، اما بيشتر آنان نمي‌فهمند. ﴿63﴾

وَمَا هَٰذِهِ ٱلۡحَيَوٰةُ ٱلدُّنۡيَآ إِلَّا لَهۡوٞ وَلَعِبٞۚ وَإِنَّ ٱلدَّارَ ٱلۡأٓخِرَةَ لَهِيَ ٱلۡحَيَوَانُۚ لَوۡ كَانُواْ يَعۡلَمُونَ ٦٤ فَإِذَا رَكِبُواْ فِي ٱلۡفُلۡكِ دَعَوُاْ ٱللَّهَ مُخۡلِصِينَ لَهُ ٱلدِّينَ فَلَمَّا نَجَّىٰهُمۡ إِلَى ٱلۡبَرِّ إِذَا هُمۡ يُشۡرِكُونَ ٦٥ لِيَكۡفُرُواْ بِمَآ ءَاتَيۡنَٰهُمۡ وَلِيَتَمَتَّعُواْۚ فَسَوۡفَ يَعۡلَمُونَ ٦٦ أَوَ لَمۡ يَرَوۡاْ أَنَّا جَعَلۡنَا حَرَمًا ءَامِنٗا وَيُتَخَطَّفُ ٱلنَّاسُ مِنۡ حَوۡلِهِمۡۚ أَفَبِٱلۡبَٰطِلِ يُؤۡمِنُونَ وَبِنِعۡمَةِ ٱللَّهِ يَكۡفُرُونَ ٦٧ وَمَنۡ أَظۡلَمُ مِمَّنِ ٱفۡتَرَىٰ عَلَى ٱللَّهِ كَذِبًا أَوۡ كَذَّبَ بِٱلۡحَقِّ لَمَّا جَآءَهُۥٓۚ أَلَيۡسَ فِي جَهَنَّمَ مَثۡوٗى لِّلۡكَٰفِرِينَ ٦٨ وَٱلَّذِينَ جَٰهَدُواْ فِينَا لَنَهۡدِيَنَّهُمۡ سُبُلَنَاۚ وَإِنَّ ٱللَّهَ لَمَعَ ٱلۡمُحۡسِنِينَ ٦٩

 

 

 

 

 

 

و زندگي اين دنيا جز سرگرمي و بازيچه نيست، و زندگي جهان آخرت زندگي (راستين) است اگر مي‌دانستند. ﴿64﴾ و هنگامي كه سوار كشتي شوند خداوند را خالصانه و مخلصانه به دعا مي‌خوانند، پس چون آنان را نجات دهد و به خشكي برساند باز ايشان شرك مي‌ورزند. ﴿65﴾ تا (سرانجام) در آنچه به آنان داده‌ايم ناسپاسي كنند و تا بهره‌مند گردند، پس خواهند دانست. ﴿66﴾ آيا نديده‌اند كه ما حرمي ايمن (براي آنان) قرار داده‌ايم. حال آنكه مردم از اطراف آنان ربوده مي‌شوند؟ آيا به باطل ايمان مي‌آورند و نعمت خداوند را ناسپاسي مي‌كنند. ﴿67﴾ و كيست ستمگرتر از كسي كه بر خدا دروغ ببندد و گمراهي و باطلي را كه خود بر آن هست به خدا نسبت دهد؟! آيا در جهنم جايگاهي براي كافران نيست؟!. ﴿68﴾ و كساني كه در راه ما كوشش كنند قطعاً آنان را به راه‌هاي خويش رهنمود مي‌گردانيم، و قطعاً خدا با نيكوكاران است. ﴿69﴾