لازمه چنین اعتقادی این است
که بین دوستان و دشمنان الله تعالی، بین مؤمنان و کافران و اهل بهشت و جهنم فرقی
قائل نشویم و حال آن که الله تعالی می‌فرماید:
﴿وَمَا
يَسۡتَوِي ٱلۡأَعۡمَىٰ وَٱلۡبَصِيرُ١٩وَلَا ٱلظُّلُمَٰتُ وَلَا ٱلنُّورُ٢٠وَلَا ٱلظِّلُّ
وَلَا ٱلۡحَرُورُ٢١وَمَا يَسۡتَوِي ٱلۡأَحۡيَآءُ وَلَا ٱلۡأَمۡوَٰتُۚ﴾ [فاطر: 19-22].
«کور و بینا،
تاریکی و نور، سایه و باد آتشین و مرده و زنده برابر نیستند».
و باز می‌فرماید:
﴿أَمۡ نَجۡعَلُ ٱلَّذِينَ
ءَامَنُواْ وَعَمِلُواْ ٱلصَّٰلِحَٰتِ كَٱلۡمُفۡسِدِينَ فِي ٱلۡأَرۡضِ أَمۡ
نَجۡعَلُ ٱلۡمُتَّقِينَ كَٱلۡفُجَّارِ٢٨﴾ [ص:
28].
«آیا آنانی را که
عمل صالح انجام می‌دهند مانند کسانی که در زمین فساد می‌کنند، قرار دهیم؟ آیا تقوا
پیشگان و اهل فجور مثل هم هستند؟».
و همچنین:
﴿أَمۡ حَسِبَ ٱلَّذِينَ
ٱجۡتَرَحُواْ ٱلسَّئَِّاتِ أَن نَّجۡعَلَهُمۡ كَٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ
وَعَمِلُواْ ٱلصَّٰلِحَٰتِ سَوَآءٗ مَّحۡيَاهُمۡ وَمَمَاتُهُمۡۚ سَآءَ مَا
يَحۡكُمُونَ٢١﴾ [الجاثیة: 21].
«آیا آن کسانی که
مرتکب گناه شده‌اند می‌پندارند آن‌ها را به مانند کسانی که ایمان آورده و عمل صالح
انجام داده‌اند، قرار می‌دهیم؟ آیا خیال می‌کنند حیات و مرگ‌شان مثل هم است؟ بد
حکم کنندگانی هستند».
در حالی که همه آن‌ها در
نزد الله تعالی قبل از خلقت‌شان مقدرات حیات‌شان مکتوب گشته است و با این وصف
ایمان و عمل صالح و اهل شقاوت، کفر و عصیان طبقه‌بندی شده‌اند. و این می‌رساند که
قضا و قدر در رابطه با ارتکاب معاصی برای هیچکس حجت نیست و هیچ فردی حق ندارد برای
توجیه اعمال خویش به آن استدلال کند چون لازمه آن فرق‌گذاشتن بین اولیاء و دشمنان
الله تعالی می‌باشد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر