مسئله بیست و دوم: لهو و لعب را به عنوان دین خود برگزیدن
همانا ایشان لهو و لعب را به عنوان دین خود انتخاب کردند.
شرح:
لهو به باطلی گفته می‌شود که انسان به وسیله آن مشغول و از حق باز ایستد و لعب ضد جدی بودن است و چیزی است که هیچ فایده‌ای ندارد، که از جمله خصوصیات جاهلیت این بود که لهو و لعب را دین خود کرده و آن را وسیلۀ نزدیکی به خدا قرار داده بودند چیزی که در نزد صوفیه موجود است. دف زدن و آوازخوانی را به عنوان عبادت قرار دادند و به وسیلۀ آن خواستند به خداوند تقرب جویند.
آهنگ و وسایل آن لهو و لعب هستند و در حد ذات خویش حرامند. بنابراین چگونه وسیلۀ عبادت خداوند قرار داده شده‌اند؟ شبیه آن‌ها در شرایط فعلی همان سرودهایی است که اسلامی نامیده شده‌اند و به زعم خویش آن را از جمله وسایل دعوت قرار داده‌اند. و حال آنکه دعوت کردن به سوی دین همان دعوتی است که پیامبر صل الله علیه و آله و سلم آورده است و در آن چیزی از آوازخوانی و موسیقی و هر آنچه که نفس‌ها را به خود مشغول و او را از ذکر خداوند و خواندن قرآن باز دارد، وجود ندارد. بلکه این از شعارها و راه و رسم حرکت حزبی است و جزو وسایل دعوت نمی‌باشد چون دعوت توقیفی است و رسول الله صل الله علیه و آله و سلم مردم را به وسیله کتاب، سنت، موعظه، ارشاد و مجادله نیکو دعوت می‌نمود و سرودهای دسته جمعی را وسیله دعوت قرار نداد.
اما سرودن شعرهای خوب مانند شعرهای حسان رضی الله عنه که برای دفاع از اسلام و باطل نمودن شرک و یا برای تشویق به انجام عمل و پیمودن مسافت‌ها سروده شده‌اند، مانند سرودهای گروهی که هم اکنون به کار می‌گیرند، نمی‌باشد. بنابراین این را نباید با آن‌ها قیاس کرد چون فرق بین آن‌ها واضح است.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر