مسئله نود و پنجم: عیب گرفتن از فردی به خاطر دیگری
عیب گرفتن از فردی به خاطر آنچه که در دیگری موجود است. چنانکه می‌فرماید: «أَعَيَّرْتَهُ بِأُمِّهِ إِنَّكَ امْرُؤٌ فِيكَ جَاهِلِيَّةٌ»[1] «آیا به واسطۀ مادرش از او ایراد گرفتی؟ تو مردی هستی که آثار جاهلیت در تو وجود دارد».
شرح
این جریان مربوط به ابوذر رضی الله عنه می‌باشد آنگاه که به یکی از مردان فاضل صحابه از سابقین اول گفت: ای پسر زن سیاه. چون مادرش سیاه پوست بود. رسول الله صل الله علیه و آله و سلم به او گفت: «أَعَيَّرْتَهُ بِأُمِّهِ إِنَّكَ امْرُؤٌ فِيكَ جَاهِلِيَّةٌ»[2] «آیا به واسطۀ مادرش از او ایراد گرفتی؟ تو مردی هستی که آثار جاهلیت در تو وجود دارد». عیب دار و ناقص کردن شخصی به چیزی که در او نیست یا نسبت دادنش به پستی و رذیلتی که در دیگری است و در او موجود نیست از جمله امورات جاهلی است و اینگونه هم نیست که هرکس در آن خصلتی از خصلت‌های جاهلی باشد کافر شود.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر