خطاب به مخدرات اسلام

 

خطاب به مخدرات⁽[1]⁾ اسلام

ای ردایـت([2]) پـرده‌ی نـاموس مـا ج		تاب تو سرمایه‌ی فانوس ما
طینت پاک تو ما را رحمت است		قوت دین و اساس ملت است ج
کودک ما چون لب از شیر تو شست		لا اله آموختی او را نخست
می‌تراشد مهر تو اطوار([3]) ما		فکر ما گفتار ما کردار ما ج
برق ما کو در سحابت آرمید		بر جبل رخشید و در صحرا تپید
ای امین نعمت آئین حق		در نفس‌های تو سوزد دین حق ج
دور حاضر تر فروش و پرفن است		کاروانش نقد دین را رهزن است
کور و یزدان ناشناس ادراک او		ناکسان زنجیری پیچاک او
چشم او بیباک و ناپرواستی		پنچه‌ی مژگان او گیراستی
صید او آزاد خواند خویش را		کشته‌ی او زنده داند خویش را
آب بند نخل جمعیت توئی		حافظ سرمایه‌ی ملت توئی
از سر سود و زیان سودا مزن		گام جز بر جاده‌ی آبا مزن
هوشیار از دستبرد روزگار		گیر فرزندان خود را در کنار ج
این چمن زادان که پر نگشاده اند		ز آشیان خویش دور افتاده‌اند
فطرت تو جذبه‌ها دارد بلند		چشم هوش از اسوه‌ی زهرا مبند
تا حسینی شاخ تو بار آورد		موسم پیشین بگلزار آورد

اقبال لاهوری

---

[1]- مخدرات:‌ جمع مخدره يعنی زنانی كه در حجاب و پرده هستند.

[2]- ردا: ‌چادر.

[3]- اطوار:‌ جمع طور، ‌نوع‌ها، روش‌ها.