سُورَةُ الهُمَزَةِ

بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ

وَيۡلٞ لِّكُلِّ هُمَزَةٖ لُّمَزَةٍ ١ ٱلَّذِي جَمَعَ مَالٗا وَعَدَّدَهُۥ ٢ يَحۡسَبُ أَنَّ مَالَهُۥٓ أَخۡلَدَهُۥ ٣ كَلَّاۖ لَيُنۢبَذَنَّ فِي ٱلۡحُطَمَةِ ٤ وَمَآ أَدۡرَىٰكَ مَا ٱلۡحُطَمَةُ ٥ نَارُ ٱللَّهِ ٱلۡمُوقَدَةُ ٦ ٱلَّتِي تَطَّلِعُ عَلَى ٱلۡأَفۡ‍ِٔدَةِ ٧ إِنَّهَا عَلَيۡهِم مُّؤۡصَدَةٞ ٨ فِي عَمَدٖ مُّمَدَّدَةِۢ ٩

سوره همزه

 

به نام خداوند بخشندة مهربان

 

وای به حال هر عیب‌جوی طعنه‌زن. ﴿1﴾ کسی‌که مال گرد آورد و آن‌را شمارش کرد. ﴿2﴾ می‌پندارد که مالش او را جاودانه می‌دارد. ﴿3﴾ نه! به یقین در «حطمه» انداخته خواهد شد. ﴿4﴾ و تو چه می‌دانی که «حطمه» چیست؟. ﴿5﴾ آتش برافروختة خداست. ﴿6﴾ آتشی که بر دل‌ها مسلط و چیره می‌گردد. ﴿7﴾ بی‌گمان آن (آتش) بر آنان فرو بسته شده است. ﴿8﴾ در ستون‌هایی دراز. ﴿9﴾