به روایت حدیث، بهشتیان، جوان می‌شوند و قیافه سنی حدود سی سال را بخود می‌گیرند. چهره‌هایشان زیبا و دل انگیز و جسمشان لطیف و نازک می‌گردد. چشم‌هایشان درشت و سرمه کشیده خواهد بود[1]. با چنین قیافه‌ای، دسته دسته وارد می‌شوند و بر حسب عبادتی که بیشتر انجام داده‌اند، از همان دروازه بهشت، فرا خوانده می‌شوند. بعنوان مثال: نمازگزاران از «باب صلات»، مجاهدین از «باب جهاد» و روزه داران از «باب ریان» وارد می‌شوند. و در آن میان،کسانی هستند که بخاطر تعدد عباداتشان، از تمام دروازه‌های بهشت، فرا خوانده می‌شوند[2]. همینکه وارد می‌شوند، با قصره‌های زیبا و مجللی که خشت‌های آن‌ها از طلا و نقره و خاکش از زعفران و سنگریزه‌هایش از جواهرات گرانقیمت می‌باشد، رو برو می‌گردند[3].
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر