بابی است در بیان آنچه به هنگام برخاستن برای نماز می‌گوید
«رَوَيْنَا في كتاب ابن السني أنها قالت: يا رسولَ اللّه، دُلَّني عَنْ عَمَلٍ يأجرني اللّه ﻷ عليه. قال: «يا أُمَّ رَافِعٍ، إذَا قُمْتِ إلى الصَّلاةِ فَسَبِّحِي اللَّهَ تَعَالى عَشْراً وَهَلِّلِيهِ عَشْراً واحْمَدِيهِ عَشْراً وكَبِّرِيهِ عَشْراً وَاسْتَغْفِرِيهِ عَشْراً فإنَّكِ إذَا سَبَّحْتِ قالَ: هَذَا لي وَإذَا هَلَّلْتِ قالَ: هَذَا لِي وَإذَا حَمِدْتِ قالَ: هَذَا لي وَإذَا كَبَّرْتِ قالَ: هَذَا لي وَإذَا اسْتَغْفَرْتِ قالَ: قَدْ فَعَلْتُ». «ام رافع ل عرض کرد: یا رسول الله! مرا راهنمایی فرما به‌سوی عملی که خدا برآن عمل مرا ثواب دهد. رسول الله ص فرمود: وقتی که خواستی برای نماز برخیزی، ده بار سبحان الله و ده بار لا إله إلا الله و ده بار الله اکبر و ده بار أستغفرالله بگو، برای این که وقتی سبحان الله گفتی، خدا می‌فرماید: برای من تسبیح گفت و وقتی که لا إله إلا الله گفتی، خدا می‌فرماید: برای من تهلیل گفت، و وقتی که الله اکبر گفتی، خدا می‌فرماید: برای من تکبیر گفت، و وقتی که استغفرالله گفتی، خدا می‌فرماید: مغفرت و آمرزشت را انجام دادم».
«باب الدعاء عند الإقامة»
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر