سورۀ طُور
این سوره مکی و ۴۹ آیه است
اسباب نزول آیۀ ۳۰: ﴿أَمۡ يَقُولُونَ شَاعِرٞ نَّتَرَبَّصُ بِهِۦ رَيۡبَ ٱلۡمَنُونِ٣٠﴾ [۱۲۹۵].
۱۰۱۸- ابن جریر از ابن عباس ب روایت کرده است: هنگامی که قریش در دار ندوه [محل برگزاری جلسات بزرگان مکه که قصی بن کلاب بنا گذاشته بود] در بارۀ رسول خداج جلسه گرفته بودند. یکی از آن میان گفت: در بند و زنجیرش کشی و به سیاه چالش اندازید و مدتی منتظر باشید تا مانند زهیر و نابغه دو شاعری که پیش از او این چنین به هلاکت رسیدند مرگش فرا رسد. آنگاه آیۀ ﴿أَمۡ يَقُولُونَ شَاعِرٞ نَّتَرَبَّصُ بِهِۦ رَيۡبَ ٱلۡمَنُونِ٣٠﴾ در باره نازل شد [۱۲۹۶].
***
[۱۲۹۵] ترجمه: «آیا مىگویند: شاعرى است که در بارهاش چشم به راه رویداد روزگار هستیم؟». [۱۲۹۶] طبری ۳۲۳۸۰ از ابن اسحاق از عبدالله بن ابونجیح از مجاهد روایت کرده است راوی‌های آن ثقه اند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر