|
نیم دینار زر به بیست بده |
|
همه از بهر نفس خویش منه |
|
باز از نقره هم دویست درم |
|
پنج درهم بده نه بیش و نه کم |
|
ور نباتت رسد به هشت صد من |
|
ده یکی از آن بده به وجه حسن |
|
ور ز چاه قناعت آب خورَد |
|
مستحق غیر بیست یک نَبَرد |
|
گوسفندی بده ز پنج شتر |
|
تا شوی از عذاب دوزخ حُر |
|
ور شود بیست و پنج در هر سال |
|
یک شتر می‌ده ای نکو احوال |
|
گاو چون سی رسد یکی می‌ده |
|
واجب است این زکات برکه و مه |
|
وز چهل گوسفند یکی بی‌شک |
|
چون رسد چارصد ز هر صد یک |
|
ور متاعِ تجارتی بنهی |
|
به حساب زرش زکات دهی |
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر