حدیث سی و سوم

 

حدیث سی و سوم

1-    عن ابن عمر رضی الله عنهما  أن رسول الله  صل الله علیه و آله و سلم  قال: «لاَ يَنْظُرُ الله إِلَى مَنْ جَرَّ ثَوْبَهُ خُيَلاَءَ» [متفق علیه].

ترجمه: ابن عمر رضی الله عنهما  ارشاد رسول اکرم  صل الله علیه و آله و سلم  را نقل می‌کند که فرمود: خداوند به سوی کسی که از روی کبر لباسش را پایین می‌اندازد، نمی‌نگرد.

توضیح

تکبر و بزرگ‌‌منشی یکی از گناهان کبیره است که خداوند انسان‌ها را از آن برحذر داشته است؛ چراکه تکبر صفت مخصوص خداوند می‌باشد که از هرگونه عیب و نقص پاک است، اما آدمی که سراسر عیب و نقص است، کبر و بزرگی برازنده او نیست.

معمولاً، علم، نسب، قیافه و ثروت باعث تکبر می‌شود. تکبر یکی از آفت‌های اجتماعی است که ضرر و زیان بی‌شمار دارد. تکبر انسان را از مهر و محبت و ایثارگری باز می‌دارد. تکبر و خودستایی باعث کینه‌توزی، دشمنی و اختلاف می‌گردد.

در زمان جاهلیت، برخی از مردان لباس‌های خود را به طرز فاخرانه‌ای عریض و طویل می‌ساختند. رسول اکرم  صل الله علیه و آله و سلم  شدیداً از این عمل بازداشته و آن را علامت تکبر دانسته است.

در زمان حاضر نیز برخی از مردان، پاچه‌های شلوار خود را گشاد و دراز می‌دوزند، به طوری‌که روی زمین کشیده می‌شود، اگر کسی این کار را از روی تکبر و غرور انجام دهد، مورد خشم و نفرت الهی قرار می‌گیرد و خداوند، روز قیامت به سوی چنین شخصی نخواهد نگریست.