در آخرت جایی را پروردگار خلق فرموده، و ذخیره برای کسانی که با ایمان و تقوا از این‌جا بروند، قرار داده است، در این مکان انواع پذیرایی‌ها و اقسام نعمت‌ها که در حد وسعت و بزرگی آن عالم است تدارک فرموده، به طوری که دانستن حقیقت و تفصیل آن برای اهل این عالم محال است، بعین مانند بچه‌ای که در رحم است از بزرگی، اوضاع و گزارشات دنیا بی‌خبر است و لذا در قرآن خداوند مجملا می‌فرماید:
﴿فَلَا تَعۡلَمُ نَفۡسٞ مَّآ أُخۡفِيَ لَهُم مِّن قُرَّةِ أَعۡيُنٖ جَزَآءَۢ بِمَا كَانُواْ يَعۡمَلُونَ ١٧﴾ [السجدة:17].
«هیچ‌کس نداند نعمت‌های بزرگی که چشم آن‌ها را روشن می‌کند و برای آن‌ها ذخیره شده در برابر کردارهای نیک آن‌ها».
مژدگانی فرح بخش، دلنواز و روح‌نواز قرآن در دادن وعده بهشت جنان برای مؤمنان، پی‌درپی و به تکرار آمده است، البته این نعمت مستدام الهی مخصوص مؤمنان است که اعمال صالحه و نیکو انجام می‌دهند، پس ایمان به تنهایی کافی نیست. پس ناگزیر باید اطاعت و عمل صالح با آن همراه بود. هم‌چنین نعمت‌های بهشت و روزی‌ها و خوشگواری‌های آن حد و مرزی ندارد.
خداوند با آیات کلامش خواسته است، تا تصویری از این نعمت‌ها را به ساحه عقل‌ها و اذهان ما نزدیک گرداند. وگرنه هدف از این آیات تعیین حد و مرزی برای این نعمت‌ها نیست و از آن‌جایی که بشر عادتاً به مادیات دلبستگی دارد. خداوند جل جلاله، از آن‌ها چینن یاد می‌کند:
﴿وَفِيهَا مَا تَشۡتَهِيهِ ٱلۡأَنفُسُ وَتَلَذُّ ٱلۡأَعۡيُنُۖ وَأَنتُمۡ فِيهَا خَٰلِدُونَ ٧١﴾ [الزخرف: 71].
«و هرچه دل بخواهد و هر آن‌چه که چشم از آن‌ها لذت ببرد، در بهشت وجود دارد و شما در آن جاودانه خواهید بود».
آری! انسان در عالم آخرت نیز همچنان انسان باقی مانده، و تبدیل به ملک نمی‌شود. بلکه حتی لذت‌جوئی‌های انسان در آخرت، کامل‌تر و قوی‌تر از التذاذهای او در دنیا است. بنابراین، بهشت از هر جهت آماده پذیرایی و اشباع تمایلات فطری بشری اوست[1].
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر