در بیان آفرینش گوهر عالم که زمین و آسمان از اوست
|
ازان قنطاره‌ی تاریک پیکار |
|
یکی گوهر پدید آورد جبّار |
|
ز سالار رسل هست این روایت |
|
که پانصد داشت در پانصد نهایت |
|
ز هیبت کرد بر گوهر نظاره |
|
ز بیم قهر شد گوهر دو پاره |
|
به حکمش آب بر آتش روان شد |
|
ازان بعضی کف و بعضی دخان شد |
|
ز آبش آب دریاها روان کرد |
|
کف و دودش زمین و آسمان کرد |
|
ولی چون ملک حکمت بود
در کار |
|
به حکمت صادبری فرمود اظهار |
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر