سُورَةُ المَسَدِ

بسم الله الرحمن الرحیم

﴿ تَبَّتۡ يَدَآ أَبِي لَهَبٖ وَتَبَّ ١ مَآ أَغۡنَىٰ عَنۡهُ مَالُهُۥ وَمَا كَسَبَ ٢ سَيَصۡلَىٰ نَارٗا ذَاتَ لَهَبٖ ٣ وَٱمۡرَأَتُهُۥ حَمَّالَةَ ٱلۡحَطَبِ ٤ فِي جِيدِهَا حَبۡلٞ مِّن مَّسَدِۢ ٥﴾

به نام خداوند بخشندۀ مهربان

هلاک باد دو دست [1291]ابى لهب و هلاک باد ابو لهب! [1292]. ﴿1﴾هیچ دفع نکرد از سر ابو لهب مال او و آنچه پیدا کرده بود. ﴿2﴾خواهد درآمد به آتشِ صاحب شعله. ﴿3﴾و زن او نیز [درآید، مراد می‌دارم] بردارندۀ هیزم را [1293]. ﴿4﴾در گردن او رسنى است از لیف خرما [1294]. ﴿5﴾