سُورَةُ الهُمَزَةِ

بسم الله الرحمن الرحیم

﴿ وَيۡلٞ لِّكُلِّ هُمَزَةٖ لُّمَزَةٍ ١ ٱلَّذِي جَمَعَ مَالٗا وَعَدَّدَهُۥ ٢ يَحۡسَبُ أَنَّ مَالَهُۥٓ أَخۡلَدَهُۥ ٣ كَلَّاۖ لَيُنۢبَذَنَّ فِي ٱلۡحُطَمَةِ ٤ وَمَآ أَدۡرَىٰكَ مَا ٱلۡحُطَمَةُ ٥ نَارُ ٱللَّهِ ٱلۡمُوقَدَةُ ٦ ٱلَّتِي تَطَّلِعُ عَلَى ٱلۡأَفۡ‍ِٔدَةِ ٧ إِنَّهَا عَلَيۡهِم مُّؤۡصَدَةٞ ٨ فِي عَمَدٖ مُّمَدَّدَةِۢ ٩ ﴾

به نام خداوند بخشندۀ مهربان

واى هر عیب کنندۀ غیبت گوینده را!. ﴿1﴾آن که فراهم آورد مال را و نگاه داشت آن را. ﴿2﴾مى‏پندارد که مال او زندگى جاوید دهدش!. ﴿3﴾نى! ‏نى! البته انداخته خواهد شد به حطمه. ﴿4﴾و چه چیز مطلع ساخت تو را که چیست حطمه؟!. ﴿5﴾آتش خدا، افروخته شده!. ﴿6﴾که غالب شود بر دل‌ها. ﴿7﴾هرآیینه آن آتش بر ایشان گماشته شده است. ﴿8﴾در ستون‌های دراز درآورده شده است. ﴿9﴾