سُورَةُ العَلَقِ

بسم الله الرحمن الرحیم

﴿ ٱقۡرَأۡ بِٱسۡمِ رَبِّكَ ٱلَّذِي خَلَقَ ١ خَلَقَ ٱلۡإِنسَٰنَ مِنۡ عَلَقٍ ٢ ٱقۡرَأۡ وَرَبُّكَ ٱلۡأَكۡرَمُ ٣ ٱلَّذِي عَلَّمَ بِٱلۡقَلَمِ ٤ عَلَّمَ ٱلۡإِنسَٰنَ مَا لَمۡ يَعۡلَمۡ ٥ كَلَّآ إِنَّ ٱلۡإِنسَٰنَ لَيَطۡغَىٰٓ ٦ أَن رَّءَاهُ ٱسۡتَغۡنَىٰٓ ٧ إِنَّ إِلَىٰ رَبِّكَ ٱلرُّجۡعَىٰٓ ٨ أَرَءَيۡتَ ٱلَّذِي يَنۡهَىٰ ٩ عَبۡدًا إِذَا صَلَّىٰٓ ١٠ أَرَءَيۡتَ إِن كَانَ عَلَى ٱلۡهُدَىٰٓ ١١ أَوۡ أَمَرَ بِٱلتَّقۡوَىٰٓ ١٢ أَرَءَيۡتَ إِن كَذَّبَ وَتَوَلَّىٰٓ ١٣ أَلَمۡ يَعۡلَم بِأَنَّ ٱللَّهَ يَرَىٰ ١٤ كَلَّا لَئِن لَّمۡ يَنتَهِ لَنَسۡفَعَۢا بِٱلنَّاصِيَةِ ١٥ نَاصِيَةٖ كَٰذِبَةٍ خَاطِئَةٖ ١٦ فَلۡيَدۡعُ نَادِيَهُۥ ١٧ سَنَدۡعُ ٱلزَّبَانِيَةَ ١٨ كَلَّا لَا تُطِعۡهُ وَٱسۡجُدۡۤ وَٱقۡتَرِب۩ ١٩﴾

به نام خداوند بخشندۀ مهربان

بخوان به برکت نام پروردگار خود که آفریدگار است. ﴿1﴾آفریدى آدمى را از خونْ پاره‌هاى بسته. ﴿2﴾بخوان و پروردگار تو بزرگوارتر است. ﴿3﴾آن که علم آموخت به دستیارى قلم. ﴿4﴾آموخت آدمى را آنچه نمى‏دانست [1274]. ﴿5﴾حقّا هرآیینه آدمى از حد می‌گذرد. ﴿6﴾وقتى که مى‏بیند خود را توانگر شده. ﴿7﴾هرآیینه به سوى پروردگار تو است رجوع. ﴿8﴾آیا دیدى شخصى که منع مى‏کند؟. ﴿9﴾بنده‌ را چون نماز گذارد. ﴿10﴾آیا دیدى که چه مى‏شد اگر بر راه راست بودى؟. ﴿11﴾یا به پرهیزگارى فرمودى. ﴿12﴾آیا دیدى که چه شد اگر دروغ شمرد و روى‏گردان گشت؟. ﴿13﴾آیا ندانست این روى گرداننده که خدا مى‏بیند؟ [1275]. ﴿14﴾نى! ‏نى! اگر باز نخواهد ایستاد، خواهیم کشید او را به موى پیشانى. ﴿15﴾به آن موى پیشانى دروغ ‏زن خطاکار. ﴿16﴾پس باید که فریاد کند اهل مجلس خود را. ﴿17﴾ما نیز خواهیم طلبید پیاده‌ها را [1276]. ﴿18﴾نى! ‏نى! فرمان او قبول مکن و نمازگزار و قرب خدا طلب نما. ﴿19﴾