سُورَةُ التِّينِ

بسم الله الرحمن الرحیم

﴿ وَٱلتِّينِ وَٱلزَّيۡتُونِ ١ وَطُورِ سِينِينَ ٢ وَهَٰذَا ٱلۡبَلَدِ ٱلۡأَمِينِ ٣ لَقَدۡ خَلَقۡنَا ٱلۡإِنسَٰنَ فِيٓ أَحۡسَنِ تَقۡوِيمٖ ٤ ثُمَّ رَدَدۡنَٰهُ أَسۡفَلَ سَٰفِلِينَ ٥ إِلَّا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَعَمِلُواْ ٱلصَّٰلِحَٰتِ فَلَهُمۡ أَجۡرٌ غَيۡرُ مَمۡنُونٖ ٦ فَمَا يُكَذِّبُكَ بَعۡدُ بِٱلدِّينِ ٧ أَلَيۡسَ ٱللَّهُ بِأَحۡكَمِ ٱلۡحَٰكِمِينَ ٨﴾

به نام خداوند بخشندۀ مهربان

قسم به انجیر و زیتون!. ﴿1﴾و قسم به طور سینا!. ﴿2﴾و قسم به این شهر با امن! (یعنى مکه). ﴿3﴾هرآیینه آفریدیم آدمى را در نیکوترین صورتى. ﴿4﴾پس گردانیدیم آن را فروتر از همۀ فروماندگان [1272]. ﴿5﴾مگر آنان‌که ایمان آوردند و کارهاى شایسته کردند، پس ایشان راست اجر غیر نهایت. ﴿6﴾پس اى آدمى! چه چیز حمل می‌کند تو را بعدِ این همه پند بر دروغ شمردن در باب جزای اعمال؟ [1273]. ﴿7﴾آیا نیست خدا حکم کننده‏ترین حاکمان؟. ﴿8﴾