سُورَةُ الزَّلۡزَلَةِ

بسم الله الرحمن الرحیم

﴿ إِذَا زُلۡزِلَتِ ٱلۡأَرۡضُ زِلۡزَالَهَا ١ وَأَخۡرَجَتِ ٱلۡأَرۡضُ أَثۡقَالَهَا ٢ وَقَالَ ٱلۡإِنسَٰنُ مَا لَهَا ٣ يَوۡمَئِذٖ تُحَدِّثُ أَخۡبَارَهَا ٤ بِأَنَّ رَبَّكَ أَوۡحَىٰ لَهَا ٥ يَوۡمَئِذٖ يَصۡدُرُ ٱلنَّاسُ أَشۡتَاتٗا لِّيُرَوۡاْ أَعۡمَٰلَهُمۡ ٦ فَمَن يَعۡمَلۡ مِثۡقَالَ ذَرَّةٍ خَيۡرٗا يَرَهُۥ ٧ وَمَن يَعۡمَلۡ مِثۡقَالَ ذَرَّةٖ شَرّٗا يَرَهُۥ ٨ ﴾

به نام خداوند بخشندۀ مهربان

وقتى که جنبانیده شود زمین را به آن جنبش خودش. ﴿1﴾و بیرون آورد زمین بارهای خویش [1281]. ﴿2﴾و گوید انسان: چه حالت است زمین را؟. ﴿3﴾آن روز، تقریر کند زمین قصه‏هاى خود را. ﴿4﴾به سبب آنکه پروردگار تو حکم فرستاده است به سوى زمین. ﴿5﴾آن روز بازگردند مردمان بر احوال مختلف [1282]تا نموده شود به ایشان جزای اعمال ایشان. ﴿6﴾پس هرکه کرده باشد هم سنگ یک ذرّه عمل نیک، ببیند آن را. ﴿7﴾و هرکه کرده باشد هم‌سنگ یک ذرّه عمل بد، ببیند آن را. ﴿8﴾