حیض خونی است شناخته شده نزد زنان که در شرع هیچ حدی برای حداقل و حداکثر آن وجود ندارد و در این مورد به عادت زنان مراجعه می‌شود.
نفاس: خونی است که به سبب زایمان خارج می‌شود و حداکثر آن چهل روز است:
از أم سلمه(رض) روایت است: (کانت النفساء تجلس علی عهد رسول الله صل الله علیه و آله و سلم أربعین یوما)[1] «نفساء (زنانی که وضع حمل می‌کنند) زمان پیامبر صل الله علیه و آله و سلم چهل روز می‌نشستند (یعنی نماز و روزه را ادا نمی‌کردند)».
اگر خون نفاس قبل از چهل روز قطع شود، باید غسل کند و پاکی‌اش شروع می‌شود و اگر بعد از چهل روز، خونریزی ادامه یابد بعد از پایان چهل روز غسل کند و پاکی او محسوب می‌شود.
آنچه با حیض و نفاس حرام می‌شود
آنچه بر بی‌وضو حرام است، بر حائض و نفساء نیز حرام است. علاوه بر آن موارد زیر نیز بر زنی که در مدت حیض یا نفاس است حرام می‌شود:
1- روزه، و هرگاه پاک شود باید آن را قضا کند.
از معاذه روایت است: (سألت عائشة فقلت: ما بال الحائض تقضی الصوم و لاتقضی الصلاة قالت: کان یصیبنا ذلک مع رسول الله صل الله علیه و آله و سلم فنؤمر بقضاء الصوم و لانؤمر بقضاء الصلاة)[2] «از عایشه سؤال کردم چرا حائض روزه را قضا می‌گیرد ولی نماز را قضا نمی‌آورد؟ عائشه گفت: زمان رسول الله صل الله علیه و آله و سلم ،دچار حیض می‌شدیم، به قضای روزه امر می‌شدیم ولی به قضای نماز امر نمی‌شدیم».
2- آمیزش با زنان از راه طبیعی (زایمان):
به دلیل فرموده خداوند متعال:
) وَیَسْئَلُوْنَکَ عَنِ المَحِیْضِ قُلْ هُوَ أذَیً، فَاعتَزِلُوْاْ النِّسَاْءَ فِیْ المَحِیْضِ وَ لاْتَقْرَبُوْهُنَّ حَتَّی یَطْهُرْنَ، فَإذَاْ تَطَهَّرْنَ فَأتُوْهُنَّ مِنْ حَیْثُ أمَرَکُمُ اللهُ ( (بقره: 222)
«از تو دبارة (آمیزش با زنان هنگام حیض) می‌پرسند بگو: زیان و ضرر است پس در حالت قاعدگی از (همبستری) با زنان کناره‌گیری نمایید و با ایشان نزدیکی نکنید، تا آنگاه که پاک می‌شوند، هنگامی که پاک شدند از جایی که خدا به شما فرمان داده است (و راه طبیعی زناشویی و وسیلة حفظ نسل است) با آنان نزدیکی کنید».
و به دلیل فرموده پیامبر صل الله علیه و آله و سلم : (إصنعوا کل شی إلاالنکاح)[3] «هرکاری غیر از آمیزش، با آنها انجام دهید».
امام نووی رحمه الله در شرح مسلم (204/3) می‌گوید:
اگر مسلمانی معتقد به جواز آمیزش با حائض در فرجش (از راه طبیعی) باشد، کافر و مرتد می‌شود؛ و اگر کسی این کار را انجام دهد و معتقد به حلال بودن آن نباشد اگر فراموش کرد یا از وجود حیض خبر نداشت یا ندانست که حرام است یا کسی به زور او را وادار به این کار کرد، هیچ گناهی بر او نیست و کفاره هم ندارد؛ اما اگر عمداً و با آگاهی از فرارسیدن حیض و تحریم آن و با اختیار، با زن حائض آمیزش کرد مرتکب گناهی کبیره شده است، شافعی هم به کبیره بودن آن تصریح کرده است. بر او واجب است که توبه کند، و در وجوب کفاره بر او دو نظریه وجود دارد. أه.
می‌گویم (مؤلف): قول راجح این است که کفاره بر او واجب است؛ به دلیل حدیث ابن عباس(رض): پیامبر صل الله علیه و آله و سلم دربارة مردی که با زن حائض خود آمیزش کرده بود، فرمودند: (یتصدق بدینار(*) أو نصف دینار)[4] «یک یا نصف دینار صدقه دهد».
مختار بودن شخص (در پرداخت نصف دینار یا یک دینار) که در حدیث آمده به تفاوت بین اول حیض و آخر آن برمی‌گردد. به دلیل حدیث موقوفی که از ابن عباس روایت است که: (إن أصابها فی فور الدم تصدق بدینار وإن کان فی آخره فنصف دینار)[5] «اگر در ابتدای حیض با او آمیزش کرد یک دینار و اگر در آخر حیض با او آمیزش کرد نصف دینار صدقه بدهد».
[1]) حسن صحیح : [ص. جه 530]، د (307/501/1)، ت (139/92/1)، جه (648/213/1).
[2]) متفق علیه : م(335/265/1)، و این لفظ مسلم است، خ (321/421/1)، ت (130/87/1)، د (259/444/1)، جه (631/207/1).
[3]) صحیح : [ص. جه 527]، م (302/246/1)، د (255/439/1)، ت (4060/282/4)،جه (644/211/1)، نس (152/1).
*) هر دینار 25/4 گرم طلا است «مترجم».
[4]) صحیح : [ص. جه 523]، د (261/445/1)، نس (153/1)، جه (640/210/1).
[5]) صحیح موقوف : [ص. د 238]، د (262/249/1).
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر