معاویه رضی الله عنه در زمان خلافت حضرت عثمان رضی الله عنه به مدت 12 سال، والی تمام شام بود و توانسته بود در این مدت رضایت مردم را نسبت به خویش جلب نمآید.
اما پس از شهادت حضرت عثمان رضی الله عنه انگار رب العالمین تصمیم داشت، مسلمین را مورد آزمایش قرار دهد، به همین جهت فتنه و آشوب آغاز شد. معاویه رضی الله عنه معتقد بود که حضرت عثمان رضی الله عنه مظلومانه شهید شده است و نبآید در انتقام گرفتن از قاتلین هیچگونه نرمشی به خرج داد. از آن طرف نیز منافقین که از قبل منتظر چنین فرصتی بودند و خوشحال و خرسند از اینکه بین این دو امیر بزرگ، اختلافی ایجاد شود، خود را در میان لشکریان حضرت علی رضی الله عنه پنهان کرده بودند.
به دلایلی که حضرت علی رضی الله عنه داشتند، تصمیم گرفت که آن‌ها را تحویل ندهد وهمین سبب ایجاد اختلاف بین حضرت علی و معاویه رضی الله عنهما گردید.
این فرصتی طلایی شد برای منافقین، آن‌ها هر روز بر آتش اختلاف می افزودند، اما حضرت علی و معاویه رضی الله عنهما غافل از اینکه اتفاق بزرگی می خواهد بیافتد و شیرازه جامعه سلامی را تند بادهای سهمگینی تهدید می‌کند.
علامه ابن کثیر این داستان را اینگونه بیان می‌کند:
حضرت ابو مسلم خولانی رضی الله عنه با جمعی از صحابه نزد معاویه رضی الله عنه رفتند و ایشان را به بیعت با حضرت علی رضی الله عنه دعوت دادند، و این گونه معاویه رضی الله عنه را خطاب کردند: آیا می خواهی با علی وارد جنگ شوی؟ چه فکر کرده ایی؟ آیا از نظر علم و فضل با ایشان برابری؟ معاویه رضی الله عنه پاسخ داد: به خدا قسم من چنین تصوری ندارم، و خیلی بهتر از شما می دانم که حضرت علی رضی الله عنه از من بهتر است. اما آیا شما نیز این را قبول ندارید که عثمان رضی الله عنه مظلومانه شهید شد؟ من پسر عمویش هستم. به همین جهت برای انتقام خون او و قصاص از قاتلین، از همه حقدارترم. شما نزد حضرت علی بروید و بگویید، اگر قاتلین حضرت عثمان رضی الله عنه را تحویل دهد، امر خلافت را به او می سپارم و همگی با او بیعت می کنیم.
هیات مذکور نزد حضرت علی رضی الله عنه آمدند و پیغام معاویه رضی الله عنه را رساندند، اما حضرت علی رضی الله عنه به دلایل موجهی که در دست داشت از تسلیم قاتلان خودداری نمود، و همین سبب شد که اهل شام که همگی گوش به فرمان معاویه رضی الله عنه بودند با حضرت علی بیعت نکنند و اختلاف شروع شد([1]).
اما با توجه به همه این‌ها آن دو بزرگوار، احترام یکدیگر را نگه می داشتند، و هیچکدام برای کسب پست و مقام و ریاست جنگ نمی کردند. بلکه هر یک خود را بر راه صحیح و صواب می دانست و به خاطر همان جنگ می کرد.
البته نظریه علماء و جمهور اینست که حضرت علی رضی الله عنه در این کشمکش بر حق بوده و این خطای اجتهادی بوده که از معاویه رضی الله عنه سر زده است([2]).
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر