بابی است در بیان آنچه هنگام خروجش از خانه می‌گوید
ابوداود، ترمذی، نسایی و ابن ماجه از ام سلمه ل که همسر رسول اللهص می‌باشد و نام او هند است روایت نمودند که رسول اللهص هرگاه از خانه اش بیرون می‌رفت می‌فرمود:
«بِسْمِ اللَّهِ تَوَكَّلْتُ عَلَى اللَّهِ اللَّهُمَّ إِنَّا نَعُوذُ بِكَ مِنْ أَنْ نَزِلَّ أَوْ نَضِلَّ أَوْ نَظْلِمَ أَوْ نُظْلَمَ أَوْ نَجْهَلَ أَوْ يُجْهَلَ عَلَيْ». [حديث صحيح وقال الترمذی: حديث حسن صحيح].
«به نام خدا و توکل نمودم بر خدا، یعنی به نام خدا از خانه بیرون می‌روم و بر خدای یکتا اعتماد می‌نمایم، خدایا به تو پناه می‌برم از این که گمراه شوم و یا این که گمراه کرده شوم و پناه می‌برم به خدا از این که خوار شوم یا خوار کرده شوم و از این که ستم به کسی نمایم و یا این که کسی به من ستم نماید و از این که راه نادانی بگیرم و یا این که کسی با من نادانی نماید».
رسول الله ص در تعلیم این امت چنین بیان فرمود که در بیرون‌رفتن از خانه نام خدا را یاد کنند یا کسی ایشان را خوار نماید، نه خود راه گمراهی بگیرند و نه کسی ایشان را گمراه کند، نه خود به کسی ستم کنند و نه کسی به ایشان ستم نماید و نه خود راه نادانی بگیرند و نه کسی راه نادانی با ایشان بگیرد. کسی که در بیرون از خانه به پشتیبانی نام خدا و توکل بر خدا از گمراهی و خواری و ستم و نادانی نگه‌داری شود، خیر دنیا و آخرت برای او جمع شده است.
و در روایت ابی داود و ترمذی و نسایی و غیر از ایشان از انس س روایت شده که گفت: رسول الله ص فرمود:
«مَنْ قَالَ - يَعْنِى إِذَا خَرَجَ مِنْ بَيْتِهِ - بِسْمِ اللَّهِ تَوَكَّلْتُ عَلَى اللَّهِ لاَ حَوْلَ وَلاَ قُوَّةَ إِلاَّ بِاللَّهِ. يُقَالُ لَهُ كُفِيتَ وَوُقِيتَ وَهُدِيْتَ. وَتَنَحَّى عَنْهُ الشَّيْطَانُ». «رسول الله ص فرمود: «هرکس موقعی که از خانه بیرون رفت گفت: «بِسْمِ اللَّهِ تَوَكَّلْتُ عَلَى اللَّهِ لاَ حَوْلَ وَلاَ قُوَّةَ إِلاَّ بِاللَّهِ». به نام خدا از خانه بیرون آمده ام و بر خدای یکتا اعتماد کرده‌ام و نیست چاره‌ای در پایداری بر طاعت خدا و نه توانی برای دوری از معاصی مگر به کمک خدای یکتا، کسی که این را گفت به او گفته می‌شود: تو را کفایت کرده‌اند و نگه داشته‌اند و راهنمایی کرده‌اند به‌سوی راه راست و شیطان از او دور شد».
«باب ما يقول إذا دخل بيته»
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر