مبحث اول: اسم و شهرت

 

مبحث اول:
اسم و شهرت

اسم وی:

نام او احمد کاتب است که اسم جدید او می‌باشد. و قبل از آن اسم وی (عبدالرسول بن عبدالزهره بن عبدالامیر لاری) بود.

ولادت و تکامل وی:

کاتب در سال 1953م. در شهر کربلا به دنیا آمد. و در خانواده‌ای متدین رشد و تکامل یافت. و کاتب ذکر کرده است که تولد وی نقش بزرگی در کاشت معنویات تشیع داشته است. و در حالی که بچه‌ای پنج ساله بود به یادگیری قرآن بسیار اهتمام ورزیده است. و می‌گوید که در آغوش مادرش رشد و تکامل یافته است. مادری که بسیار با او بازی می‌کرد و می‌گفت:

«لو فتشوا قلبي رأوا وسطه سطرین قد خطا بلا کاتب: العدل والتوحید في جانب، وحب أهل البیت في جانب»[1].

«اگر قلبم را بگردی در وسط آن دو سطر می‌بینی، ولى کسی آن را ننوشته است: عدل و توحید از یک طرف، و عشق به اهل بیت از طرف دیگر».

همچنین بعد از آن در مدرسه خاصی که آیت‌الله شیرازی مرجع برای آموزش امور دینی احداث کرده بود، درس خواند. سپس در سن تقریباً چهارده سالگی به حوزه علمیه پیوست[2].

و نزد هر کدام از این اساتید درس خوانده است: سید محمد شیرازی، سید کاظم قزوینی[3]، شیخ غلام وفایی[4]، شیخ جعفر هادی[5]، سید محمدتقی مدرسی[6]، و سید جعفر رشتی[7] و شیخ ضیاء زبیدی.[8]

تألیفات وی:

1-   الإمام الحسین کفاح في سبیل العدل والحریة. این اولین کتاب او است که در سال 1970م تألیف کرد.

2-   الإمام الصادق معلم الإنسان. و این دومین کتاب وی است که در سال 1971م تألیف کرد.

3-   تجربتان في المقاومة (در مورد انقلاب بیست و انقلاب تنباکو در ایران) که در سال 1972م. تألیف کرد.

4-   عشرة ناقص واحد یساوی صفر (در مورد ضرورت ایمان به امامت برای محقق شدن ایمان) در سال 1973م. تألیف کرد.

5-   آلية الواحدة.

6-   الحرية في الإسلام.

7-   مشکلة النفاق في العمل الإسلامي.

8-   الإیمان یتجلی في الحیاة السیاسية والإقتصادية والإجتماعية.

9-   مذکرات فاطمة الزهراء[9].

10- تطور الفکر السیاسي الشیعي من الشوری إلی ولاية الفقیه.

11- نقد وتقییم کتاب کفاية الأثر في نصوص الإثني عشر.

 

---

([1]) نگا: نامه استاد کاتب به مرتضی قزوینی.

     http://www.isl.org.uk/modules.php.nameNews&filearticle&sid192.

([2]) از مصاحبه با یک کانال مستقل (دور اول مراجعه‌های کاتب) در تاریخ 1 محرم 1424ه‍.

([3]) سید محمد کاظم بن سید ابراهیم بن سید هاشم موسوی قزوینی حائری سال 1348 در کربلا متولد شد. که به خطابه و سخنرانی مشهور بود و در سال 1415ه‍ در گذشت. نگاه کنید به:

     http://www.al-rasool.net/1./pages/6.htm

([4]) شرح حالی از او پیدا نشد.

([5]) یکی از استادان معاصر در حوزه علمیه قم.

([6]) محمد تقی بن محمد کاظم مدرسی در سال 1945م در شهر کربلا متولد شد. و بعد از اشغال عراق توسط آمریکا بازگشت و در زمان حکومت بعث به عراق در مهاجرت بود. شرح حالش را در سایت رسمی خودش ببینید:

     http://www.almodarresi.com/biography.htm.

([7]) آیت‌الله شیخ جعفر رشتی در سال 1310هـ /1892م. در رشت ایران متولد شد سپس به عراق مهاجرت کرد و پیش علمای بزرگ درس خواند. و در رجب 1394هـ در کربلا درگذشت. نگا: مجله النبأ شماره 61؛ مقاله: یادداشت‌هایی از برادرم:

     http://www.annabaa.org/nba61/thuqeaty.htm.

([8]) از یک نامه خصوصی (جواب به بعضی سوالات).

([9]) ضمن یک رساله خاص.