بت عیار

 

بت عیار[1]

هر لحظه به شکلی بت عیار بر آمد		دین برد و نهان شد
هر دم به لباس دگر این شرک بر آمد		گه پیر و جوان شد
گاه به شکل سنگ قبوری به در آمد		دل برد و نهان شد
گه گشت آخوند و به دل عام در آمد		عقل رفت و نهان شد
آخوند شد و دین تُرا بُرد چه آسان		مداح نگون بخت
می گشت دمی چند بر این روی زمین او		از بهر خرافات
شیعه شد و دین خدا را عدو آمد		غواص خرافات
آخوند شد و بر صفت مار در آمد		با شرک عیان شد
بالجمله هم او بود که می‌آمد و می‌رفت		هر قرن که دیدی[2]
تا عاقبت این دولت منحوس در آمد		ایران به فغان شد
شمشیر به کف آمد و نسل صفوی شد		شد قاتل سنی[3]
نی نی که همو بود که می‌گفت اناالکفر		در روضه مداح
مداح شد و زوزه کشان		نادان به یقین شد
آخوند بود آنکه به انکار بر آمد		ابلیس زمان شد
آخوند مُروجگر اندیشه غالی[4]		از دوزخیان شد
مومن سخن کفر نگفته ست و نگوید		منکر  نشویدش

---

[1]- اصل این شعر منسوب به مولانا می باشد.

[2]- اطراف امامان غلات و کذابین بودند که در نشر احادیث جعلی می کوشیده اند و البته دولتهای رافضی نیز بر سر کار آمدند همچون دولت منحوس صفویه که ایران را هزار سال به عقب برگرداند و همین جمهوری به اصطلاح اسلامی که دنباله رو همان صفویه و افکار پوچ مجلسی است.

[3]- مردم ایران تا قبل از ظهور صفویه و شاه اسماعیل صفوی از اهل سنت بودند که بیشتر حنفی و شافعی مذهب بودند و صفویه با قتل عام ایشان و به زور شمشیر مذهب مسخره اثنی عشریه را تحمیل نمود و البته چون امپراطوری عثمانی که سنی بوده اند می رفت تا اروپا را تسخیر کند و مسیحیت در خطر نابودی قرار گرفت،  انگلیس و غرب آمدند و این دولت رافضی صفویه را در پشت جبهه عثمانی تشکیل دادند تا با ایجاد جنگ شیعه و سنی این امپراطوری تضعیف شود و مسیحیت نجات یابد و برای همین شاه عباس به ارامنه ارادت خاصی داشته و محله جلفای اصفهان را به آنها داده و در سفرنامه برادران شرلی می خوانید که با آنها شراب نوشیده و گفته من هم عیسوی مذهب هستم.

[4]- آخوندها غلو را تنها در این می بینند که شما بگویید: علی خداست، اینکه دیگر غلو نیست بلکه بالاترین درجه کفر و شرک است، شیعه پس از صدها سال تحقیق و تفسیر و کوشش تازه متوجه شده نباید علی و اهل بیت را به جای خدا بگذارد، باید به این همه هوش و استعداد فوق العاده آفرین گفت. آخوندها باید بفهمند دادن صفاتی چون علم غیب، معجزات، نزول جبرئیل و فرشتگان بر امامان از اندیشه غلات است.