اسیران بلاییم

 

اسیران بلاییم[1]

ما در این فرقه اسیران بلاییم		کس نیست چنین جاهل و بیچاره که ماییم
قبری ده که در کنج مناجات نشینیم!!		شرکی ده که بر گرد مفاتیح بر آییم
نه اهل صلاحیم و نه مستان خرابیم		ایمان نه و قرآن نه، چه قومیم و کجاییم؟
غالی وشانیم که از شرک نترسیم!!		مشرک صفتانیم و پر از کفر و گناهیم
ترسیدن ما چو از شرک و ریا بود		اکنون ز چه ترسیم که در عین ریاییم!!
ما را نه غم دین و نه ایمان درست است!!		دارای همه بدعت و مشتاق بحاریم!![2]

---

[1]- اصل این شعر منسوب به مولاناست.

[2]- مشتاق بحاریم: بحار همان بحارالانوار است.