ام سلمه هند بنت ابی امیه (حذیفه) مخزومی قریشی، پدر وی به خاطر سخاوتش به «زادالرکب» ملقب شده بود، هرکسی با او به سفر می‌رفت، لازم نبود برای خودش توشه‌ای به همراه ببرد، مادر او عاتکه بنت عامر کنانی از بنی فراس است، رسول الله ج پس از وفات همسرش ابوسلمه بن عبدالأسد که عموزاده‌اش بود([1])، با او ازدواج فرمودند، وی ابتدا با همسرش به حبشه و سپس به مدینه هجرت نمود و گفته شده است که او نخستین زنی بود که سوار بر کجاوه به مدینه آمد، وی از زیباترین و شریف‌ترین زنان روزگار خود بود.
1- ازدواج رسول الله ج با وی و دعا برای او. امام مسلم از أم سلمهل روایت کرده است که «رسول الله ج حاطب بن ابی بلتعه را به خواستگاری من فرستاد، من گفتم: من دختری دارم و غیور هستم، رسول الله ج فرمودند: دعا می‌کنیم که دخترش سامان بیابد و برای غیرتش (حساسیت با هوو/ همباغ) نیز دعا می‌کنیم که خداوند آن را برطرف سازد»([2]).
2- رسول الله ج خبر دادند که وی از اهل بهشت است، امام احمد از أم سلمهل روایت کرده است که رسول الله ج چادری سیاه‌رنگ را دور علی و فاطمه و حسن و حسینش گرفتند و فرمودند: «پروردگارا! من و اهل بیتم را به سوی خود ببر نه به سوی آتش، می‌گوید: گفتم: یا رسول الله! مرا نیز، فرمودند: و تو را نیز([3]).
3- حکمت و دانایی وی روز حدیبیه آشکار گشت، آنگاه که رسول الله ج به صحابه ش فرمودند: «ای مردم! شترها را ذبح کنید و سرهای خود را بتراشید، هیچکس بلند نشد، تا سه بار تکرار فرمودند، اما کسی برنخاست، رسول الله ج نزد أم سلمه رفتند و فرمودند: «ای ام سلمه! مردم را چه شده است؟» گفت: یا رسول الله! چنانند که می‌بینید، شما با کسی سخن مگویید و بروید هدی (حیوان قربانی) خود را هر جا هست نحر کنید و سر خود را بتراشید، آنگاه مردم نیز چنین خواهند کرد، رسول الله ج برخاستند و بی‌آن که با کسی حرفی بزنند قربانی خود را نحر فرمودند و سر خود را تراشیدند آنگاه مردم برخاستند و نحر کردند و سرهای خود را تراشیدند و هنگام بازگشت میان راه مکه و مدینه سوره‌ی فتح نازل گشت([4]).
این مشوره به روشنی دلالت بر عقل و حسن و تدبیر أم سلمه دارد.
[1]- ابوسلمه پسر عمه‌ی رسول الله ج نیز بود؛ زیرا مادرش امیمه بنت عبدالمطلب است.
[2]- صحیح مسلم، الجنائز، باب ما یقال عند المصیبة، شماره: (918).
[3]- مسند امام احمد 296 / 6، 304 / 6، ش: (26582) شیخ شعیب ارناووط اسنادش را ضعیف گفته است، و در روایتی از عمر بن ابی سلمه چنین آمده که ام سلمه گفت: و من نیز همراه آنان هستم یا رسول الله؟ فرمودند: تو در جای خود و به خیر هستی، ترمذی (3812) آلبانی آن را صحیح گفته و این حدیث گویای فضیلتی آشکارا برای ام سلمه است.
[4]- نگا: مسند امام احمد بن حنبل 323 / 4 و شیخ شعیب ارناووط گفته است: اسناده حسن.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر