در سفر هجرت از مکه به مدینه پیامبر اکرم صل الله علیه و آله و سلم با بریده اسلمی و تیراندازانش برخورد کرد. او نیز چون بسیاری دیگر برای بدست آوردن جایزهای که قریش برای دستگیری پیامبر اکرم صل الله علیه و آله و سلم و حضرت ابوبکر صدیق رضی الله عنه تعیین کرده بود، در پی آن‌ها صحرا را زیر و روی میکرد. چون سر راه پیامبر خدا صل الله علیه و آله و سلم سبز شد پیامبر از او پرسید: تو کیستی؟ او جواب داد: من بریده هستم. پیامبر اکرم صل الله علیه و آله و سلم به طرف حضرت ابوبکر صدیق نگاه کرده از نام او فال نیک گرفته فرمودند:" ابوبکر! کار ما سرد و درست شد". سپس پرسید:" از کدام قبیلهای؟". او جواب داد: من از قبیله اسلم هستم. پیامبر صل الله علیه و آله و سلم بار دیگر فال نیک گرفته روی به ابوبکر کرده فرمود:" ما به سلامت میرسیم". سپس پرسیدند:" از کدام شاخه أسلم؟". او گفت از "بنو سهم". سهم در عربی هم به معنای تیر میآید و هم به حصه و قسمت یک فرد. پیامبر خدا صل الله علیه و آله و سلم از این کلمه معنی "حصه" را برداشت کرده از آن فال نیک گرفته به ابوبکر فرمود:" حصه تو بیرون آمد".
این‌ها به طمع رسیدن به جایزه بیرون آمده بودند، ولی قدرت الهی برای آن‌ها چیزی بسیار بهتر و شایستهتر را در نظر داشت. چون زیارت و دیدار نبی اکرم صل الله علیه و آله و سلم نصیب آن‌ها شد، آفتاب پر نور اسلام در سینههای آن‌ها تابیدن گرفت.
بریده پرسید: شما کیستی؟ پیامبر اکرم صل الله علیه و آله و سلم فرمودند: اسم من محمد بن عبدالله است، من فرستاده و رسول پروردگار یکتایم. پیامبر خدا صل الله علیه و آله و سلم او و همراهانش را با اسلام و فرامین والای آن آشنا ساخت. قلب بریده آکنده ایمان گشته با دلی سرشار عشق همراه با هفتاد یا هشتاد تن همراهان با خانوادههایشان اسلام آوردند.
حضرت بریده شب را با پیامبر خدا سپری کرد. صبح که شد خدمت پیامبر خدا صل الله علیه و آله و سلم عرض کرد: یا رسول الله! وقتی شما وارد مدینه منوره میشوید، بسیار مناسب است پرچمی برای خود داشته باشید. پیامبر خدا صل الله علیه و آله و سلم با پیشنهادش موافقت کرده عمامهاش را از سرش گرفته بر نیزهای بست و بدست حضرت بریده دادند. او نیز پرچم را بالا گرفته پیش روی پیامبر خدا صل الله علیه و آله و سلم شروع به حرکت کرد. پیامبر سعادت و رستگاری در حالی وارد مدینه منوره شدند که بریده پیشاپیش پرچمدارشان بود.[1]
|
افراد بریده اسلمی برای گرفتن جایزه بیرون آمده بودند، ولی خداوند برایشان سعادت و رستگاری را رقم زد. |
[1]- سیرة خاتم النبیین، ص:441، الطبقات الکبری: 4/242، سیر أعلام‌النبلاء: 2/470، تاریخ الخمیس: 1/235.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر