توجه توجه

بعضی نوشته ها ادامه دارند برای مشاهده کامل نوشته ها به برچسب های مورد نظر یا پست قبل و بعد مراجعه کنید

۱۴۰۱ فروردین ۸, دوشنبه

متعه

 

متعه

یکی دیگر از انحرافات شیعیان، مباح دانستن متعه است. بلکه حتی آنان، متعه را هفتاد بار بهتر از نکاح دائم میدانند. یکی از علمای اهل تشیع به نام محمد بن عالی جایز دانسته که دوازده نفر در یک شب از یک زن به وسیله‌ی متعه لذت ببرند، و هرگاه فرزندی از آنان به دنیا آورد، درمیانشان قرعه‌کشی میشود؛ قرعه به نام هر کی در آمد، فرزند از آنِ اوست. گویم: چنین نکاحی همانند نکاح‌های جاهلیتی است که شریعت آن‌ها را باطل اعلام کرده، همان طور که در حدیث صحیح آمده است[1]. و از علی  رضی الله عنه  روایت شده که گفت: «رسول الله   صل الله علیه و آله و سلم  از نکاح متعه نهی کرده است»[2]. امام بخاری، امام مسلم و دیگران آن را روایت نموده‌اند[3]. و از سلمه بن أکوع  رضی الله عنه  روایت شده که پیامبر  صل الله علیه و آله و سلم  ابتدا نکاح متعه را مباح دانسته و سپس آن را حرام اعلام کردند، به روایت شیخین[4].

و امام مسلم در صحیح خود از سبره همانند آن را روایت کرده است[5]. و از ابن عمر  رضی الله عنهما  روایت است: «رسول الله  صل الله علیه و آله و سلم  ما را از نکاح متعه نهی کردند»[6]. و از ابن عباس نقل شده که از فتوای خویش که نکاح متعه را مباح دانسته بود، برگشت[7]. و طبرانی از ابوهریره  رضی الله عنه  روایت کرده است: «متعه، نکاح و طلاق و عده و میراث را منهدم می‌سازد». اسناد این روایت، حسن است[8]. از ابن عباس  رضی الله عنه  هم روایت شده که گفت: «متعه در اوایل اسلام، رایج بود تا اینکه آیه‌ی:﴿حُرِّمَتۡ عَلَيۡكُمۡ [النساء: 23]. «خداوند بر شما حرام نموده است...». نازل شد. و قرآن آن را تصدیق میکند آنجا که میفرماید:﴿إِلَّا عَلَىٰٓ أَزۡوَٰجِهِمۡ أَوۡ مَا مَلَكَتۡ أَيۡمَٰنُهُمۡ [المؤمنون: 6]. «(و عورت خود را حفظ میکنند) مگر از همسران یا کنیزان خود...» و غیر از این دو، حرام است. طبرانی و بیهقی آن را روایت کرده‌اند»[9].

خلاصه، نکاح متعه نخست حلال بود سپس این حکم نسخ شد و برای همیشه حرام گردید. پس هر کسی این کار را بکند، درِ زنا را بر روی خود گشوده است[10].



[1]- از جمله حدیث طویلی که امام بخاری از ام‌المؤمنین عائشه به شماره‌ی: (5127) روایت نموده.

[2]- شیخ ما علامه وادعی  رحمه الله  گفته: «پس متعه تا روز قیامت حرام است، و احادیث روایت شده از علی بن ابی‌طالب  رضی الله عنه  دلیل خوبی است که متعه‌کنندگان از این صحابیِ جلیل پیروی نمی‌کنند؛ زیرا علی  رضی الله عنه  از رسول الله  صل الله علیه و آله و سلم  روایت نموده که متعه تا روز قیامت حرام است». «إجابة السائل» ص535.

علامه شوکانی  رحمه الله  در کتاب: «السیل الجرار المتدفق علی حدائق الأزهار» (2/ 268) در تحریم نکاح متعه گفته: سپس باید خاطر نشان ساخت که تمام مسلمان‌ها بر تحریم این نکاح اجماع نموده‌اند، و جز رافضه کسی دیگر آن را جایز نمی‌داند، و روافض نیز طائفه‌ای‌اند که علمای کرام نیازی نمی‌بینند اقوال آنان را رد کنند (زیرا این گروه با اسلام هیچ نسبتی نداشته و اقول آنان به کلی باطل است)، و آنها در بیشتر گفته‌های‌شان ‌مخالف کتاب الله، سنت رسول الله و اجماع مسلمانها‌اند.

[3]- صحیح بخاری، حدیث شماره: 5115، صحیح مسلم، حدیث شماره: 1407 و لفظ آن: «أن رسول الله  صل الله علیه و آله و سلم  نهی عن متعة النساء یوم خیبر وعن أکل لحوم الحمر الإنسیة: پیامبر  صل الله علیه و آله و سلم  در روز غزوه‌ی خیبر از متعه با زنها و از خوردن گوشت خران اهلی نهی فرمودند».

[4]- صحیح بخاری، حدیث شماره: 5118 و صحیح مسلم، حدیث شماره: 1405 از ایاس بن سلمه از پدرش که گفت: در سال اوطاس، پیامبر  صل الله علیه و آله و سلم  سه مرتبه متعه را اجازه دادند، سپس از آن نهی فرمودند.

[5]- صحیح مسلم، حدیث شماره: (1406) و لفظ آن: «أن النبی   صل الله علیه و آله و سلم  نهی عن نکاح الـمتعة: پیامبر  صل الله علیه و آله و سلم  از نکاح متعه نهی فرمودند».

[6]- طبرانی آن را در المعجم الأوسط، حدیث شماره: 9295، و ابوعوانه در مسند، حدیث شماره: 4083 و بیهقی در سنن، ج7 ص206 روایت نموده‌اند که حدیثی صحیح است.

[7]- ترمذی آن را در سنن، حدیث شماره: 1134، و بیهقی در سنن خود (ج7، ص206- 207) روایت نموده‌اند که ضعیف است، و در سند آن موسی بن عبده الزبدی آمده و او ضعیف می‌باشد. شیخ آلبانی در «إرواء الغلیل» (ج6 ص319) بعد از این که حدیث ابن عباس را ذکر کرده گفته است: خلاصه‌ی کلام اینکه از ابن عباس  رضی الله عنه  در مورد متعه سه قول ذکر شده است: نخست- اباحت متعه مطلقا. دوم- اباحت آن هنگام ضرورت. سوم- تحریم مطلقًا، و این گفته از او به صراحت نقل نشده، به خلاف دو گفته‌ی قبلی که از او به صراحت ثابت شده‌اند، والله أعلم. شیخ ما علامه وادعی  رحمه الله  در کتاب «إجابة السائل» (ص354) نوشته: عامه‌ی مسلمانان قول به تحریم متعه کرده‌اند، البته برخی از صحابه از جمله عبدالله بن عباس آن را هنگام ضرورت جائز دانسته‌اند، و ابن عباس گمان کرده که هنگام ضرورت روا است، و علی بن ابی‌طالب این گفته‌اش را مورد تردید قرار داده و برایش گفته: تو مردی سرگردان هستی. و علی  رضی الله عنه  حق دارد که ابن عباس را مورد سرزنش قرار دهد.

[8]- بیهقی آن را در «السنن» (ج7 ص207) و ابن حبان چنانچه در الإحسان آمده، حدیث شماره: 4149، و دارقطنی (ج3 ص259، و ابویعلی (11/ 6625) روایت نمود‌اند که ضعیف است، در سند آن مؤمّل بن اسماعیل از عکرمه بن عمار آمده، ذهبی در المیزان در ترجمه‌ی مؤمل گفته: این حدیث منکر است. ابن حجر در فتح الباری ذیل حدیث علی در تحریم متعه، حدیث شماره: 5115 نگاشته: بر علاوه اینکه در حدیث ابوهریره اعتراضی نیز وجود دارد؛ زیرا این حدیث از روایت مؤمل بن اسماعیل از عکرمه بن عمار است و در هر یک از آنها گفته‌ی (اعتراضی) است.

[9]- ترمذی آن را در سنن، حدیث شماره: 1124، و طبرانی، حدیث شماره: 10782، و بیهقی، ج7 ص205 و 206 آورده‌اند که روایتی ضعیف است، در سند آن موسی بن عبیده زبدی آمده که ضعیف می‌باشد؛ چنانکه در تقریب آمده. و علامه آلبانی  رحمه الله  نیز آن را ضعیف شمرده چنانکه در إرواء الغلیل، حدیث شماره: 1903 آمده است.

[10]- امام نووی گفته: درست این است که تحریم و اباحه‌ی متعه دو مرتبه بوده؛ متعه قبل از غزوه‌ی خیبر جایز بوده، سپس در روز خیبر حرام شده، و بعدا در زمان فتح مکه مباح شده و در اوطاس نیز همین حکم بوده چون این دو واقعه با هم متصل بوده‌اند. و بعد از آن روز دیگر برای همیش تا روز قیامت حرام گشته. قاضی گفته: علمای کرام بر این امر اتفاق نظر دارند که این متعه نکاحی موقت بوده که احکام میراث در آن جاری نمی‌شده، و چون مدت به اتمام می‌رسید بدون طلاق خود به خود از هم جدا می‌شده‌اند، و بعد از آن تمام امت به جز روافض بر تحریم آن اجماع دارند. صحیح مسلم (ج2 ص1022) با تعلیق محمد فؤاد عبدالباقی.

می‌گویم: اختلاف روافض در این مسأله مهم نبوده و ارزشی ندارد، و برای تفصیل عجائب و غرائبی که شیعیان در نکاح متعه دارند به کتاب برادر دانشمندمان محمدمال الله «الشیعة والمتعة» مراجعه کنید که آنها فایده‌گرفتن از دُبر زن را نیز جایز می‌شمارند، هم چنین متعه با زن شوهردار، و به عاریت گرفتن فرج؛ این همه در زیر پرده‌ی نکاح متعه. هم چنین دوست و یار آنها حسین موسوی در کتابش «لله ثم للتاریخ» آنان را فضیح نمود. و شما خواننده‌ی گرامی با مطالعه‌ی این کتابها مسائل عجیب و غریبی را از پیروان عبدالله بن سبأ یهودی (روافض) مشاهده می‌کنید، خداوند اینان را بکشد چطور به دین تهمت وارد می‌کنند؟!.

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر

مقدمه‌ی مؤلف

  مقدمه‌ی مؤلف الحمد لله رب العالـمين، والصلاة والسلام على نبينا محمد وعلى آله وأصحابه أجمعين‏. أما بعد: از جمله درس‌هایی که در مسجد...