«چهار خواهر با ایمان! میمونه، ام فضل، اسماء و سلمی»
(پیامبر خدا صل الله علیه و آله و سلم )
لبابه ام فضل، همسر عباس بن عبدالمطلب عموی پیامبر صل الله علیه و آله و سلم و سلمی همسر حمزه، شیر مرد اسلام و شهید جنگ احد وعموی پیامبر صل الله علیه و آله و سلم ، اسماء همسر جعفر بن ابی طالب عموزاده پیامبر صل الله علیه و آله و سلم ، بره ام المؤمنین میمونه که ابتدا با ابی رهم بن عبدالعزی قریشی عامر ازدواج نمود و بعد به شرف همسری پیامبر صل الله علیه و آله و سلم نایل آمد، چهار زنی هستند که پیامبر صل الله علیه و آله و سلم آن‌ها را چهار خواهر با ایمان معرفی نموده است. این چهار زن اسلام آورده بودند.
ام فضل اسلام آورد، او اولین زن مسلمان بعد از خدیجه به شمار می‌رود وخواهرش اسماء نیز اسلام آورد او همسر جعفر ابن ابی طالب بود که از اولین مهاجرین با همسرش به حبشه بود.
سلمی نیز همراه شوهرش حمزه اسلام را پذیرفت.
ام المؤمنین میمونه دختر حارث که شوهرش ابی رهم بن عبدالعزی فوت کرده بود بیوه بود، اما هنوز بیست وشش سال بیشتر نداشت. مادر، این چهار دختر عوف زهیری بود که همه مردم او را بهترین پیرزن مکه می‌دانستند، او زنی بود که بهترین دامادها را داشت، دامادهایش عباس بن عبدالمطلب وجعفربن ابی طالب وحمزه بن عبدالمطلب - رضی الله عنهم - و پیامبر خدا هستند.
اسماء بنت عمیس، و سلمی بنت عمیس دیگر دختران هند هستند که پدرشان حارث نیست. بنابر این آن‌ها خواهران مادری میمونه وخواهرانش هستند.
درسال هفتم هجری هنگامی که پیامبر صل الله علیه و آله و سلم برای ادای عمره به مکه آمد میمونه از آمدن پیامبر صل الله علیه و آله و سلم خبر شد او برای ایمان آوردن و پذیرفتن اسلام عجله داشت، او رازی را در قلبش پنهان داشت که آن را با هیچ کس جز خواهرش ام فضل همسر عباس که از همه مردم به او نزدیک بود در میان نگذاشت. آیا می‌دانید آن راز چه بود؟ بره (میمونه) آرزو داشت ودلش می‌خواست که همسر پیامبر صل الله علیه و آله و سلم شود تا از نزدیک عظمت اسلام را مشاهده کند و با زندگی این مجاهد بزرگ شریک باشد. میمونه راز دلش را با ام فضل در میان گذاشت وام فضل با مهربانی به سخنان خواهرش گوش داد، وطبیعی بود که او راز خواهرش را با شوهرش عباس[2] در میان بگذارد.
همچنان که میمونه راز را به ام فضل گفت انجام کار را نیز به عهده او گذاشت. عباس نزد پیامبر صل الله علیه و آله و سلم رفت و در مورد بره که مسلمان و مؤمن بود سخن گفت ونیز به پیامبر صل الله علیه و آله و سلم گفت: بره شوهرش ابورهم بن عبدالعزی فوت کرده است آیا می‌خواهی با او ازدواج کنی؟ رسول اکرم صل الله علیه و آله و سلم پسندید وپسر عمویش جعفر بن ابی طالب را برای خواستگاری نزد میمونه فرستاد، هنگامی که جعفر آمد میمونه سوار بر شتر بود وجعفر از او برای پیامبر صل الله علیه و آله و سلم خواستگاری کرد. میمونه گفت: «شتر و آنچه بر اوست از آنِ خدا وپیامبرش است».
مردم در مکه زمزمه کردند که میمونه نتوانست انتظار بکشد بنابراین خودش را به خدا وپیامبرش صل الله علیه و آله و سلم هبه کرد[3].
پیامبر صل الله علیه و آله و سلم اسم او را که بره [4] بود عوض کرد ومیمونه گذاشت.
میمونه به خواسته وجود خود وعاطفه زنانه‌اش اجابت کرد این خواسته پیام آور ایمان ومحبت به اسلام و پیامبر بود، بنابر این خداوند در پی زمزمه مردم در قرآن آیه نازل کرد:
﴿يَٰٓأَيُّهَا ٱلنَّبِيُّ إِنَّآ أَحۡلَلۡنَا لَكَ أَزۡوَٰجَكَ ٱلَّٰتِيٓ ءَاتَيۡتَ أُجُورَهُنَّ وَمَا مَلَكَتۡ يَمِينُكَ مِمَّآ أَفَآءَ ٱللَّهُ عَلَيۡكَ وَبَنَاتِ عَمِّكَ وَبَنَاتِ عَمَّٰتِكَ وَبَنَاتِ خَالِكَ وَبَنَاتِ خَٰلَٰتِكَ ٱلَّٰتِي هَاجَرۡنَ مَعَكَ﴾ [الأحزاب: 50].
«ای پیامبر! همانا ما حلال کردیم برای تو همسرانی را که مهریه آنان را داده باشی وهمچنین حلال هستند برای تو کنیزانی که در ملک تو هستند. از آنانی که خداوند در اختیار تو قرارداده است وهمچنین دختر عموها ودختر عمه‌ها ودختر دایی‌ها ودختر خاله‌های تو که همراه با تو هجرت کرده‌اند».
سپس میمونه را با این آیه تحصیل داد:
﴿وَٱمۡرَأَةٗ مُّؤۡمِنَةً إِن وَهَبَتۡ نَفۡسَهَا لِلنَّبِيِّ إِنۡ أَرَادَ ٱلنَّبِيُّ أَن يَسۡتَنكِحَهَا خَالِصَةٗ لَّكَ مِن دُونِ ٱلۡمُؤۡمِنِينَۗ قَدۡ عَلِمۡنَا مَا فَرَضۡنَا عَلَيۡهِمۡ فِيٓ أَزۡوَٰجِهِمۡ وَمَا مَلَكَتۡ أَيۡمَٰنُهُمۡ لِكَيۡلَا يَكُونَ عَلَيۡكَ حَرَجٞۗ وَكَانَ ٱللَّهُ غَفُورٗا رَّحِيمٗا ٥٠﴾ [الأحزاب: 50].
«و زن با ایمانی که خودش را برای پیامبر هبه کند، اگر پیامبر قصد نکاح او را داشته باشد، این ویژه تو است نه برای سایر مؤمنان، همانا می‌دانیم آنچه را که بر شوهران در حق همسران شان و آنچه که آنان مالک آن‌ها هستند معین کرده‌ایم تا برای شما مضایقه نباشد و خداوند بخشنده ومهربان است».
در عمره قضا پیامبر صل الله علیه و آله و سلم سه روز در مکه اقامت کرد در صبح روز چهارم، حویطب بن عبدالعزی که بعدها مسلمان شد وهمراه با گروهی از مشرکین نزد پیامبر صل الله علیه و آله و سلم آمد وگفت: مدت مقرر تمام شده است از اینجا برو، پیامبر صل الله علیه و آله و سلم فرمود: اگر مرا بگذارید که در میانتان عروسی کنم، وغذایی درست کنم واز شما نیز برای صرف غذا دعوت بعمل آورم چطور است؟ آن‌ها با تندی گفتند: ما به غذای تو احتیاجی نداریم هرچه زودتر اینجا را ترک کن.
پیامبر صل الله علیه و آله و سلم در منطقه ای بنام سرف که به مسافت ده روز از مکه فاصله داشت رحل اقامت افکند ومیمونه دختر حارث به او پیوست، و پیامبر صل الله علیه و آله و سلم بعد از اینکه عمره را انجام داده بود با میمونه عروسی کرد، میمونه می‌گوید: پیامبر صل الله علیه و آله و سلم با من در سرف ازدواج کرد که ما هر دو از احرام عمره بیرون آمده بودیم[5].
میمونه آخرین زنی بود که پیامبر صل الله علیه و آله و سلم با او ازدواج نمود[6].
میمونه به خانه پیامبر صل الله علیه و آله و سلم پیوست، و به کثرت در مسجد النبی نماز می‌خواند، هنگامی که بیماری پیامبر صل الله علیه و آله و سلم شدت گرفت در خانه میمونه تشریف داشت و از آن جا به خانه عایشه منتقل گردید.
عایشه در این مورد می‌گوید: بیماری پیامبر صل الله علیه و آله و سلم در خانه میمونه آغاز شد، ایشان از همسرانش اجازه خواست تا در خانه من تیمار داری شود، همسرانش نیز موافقت کردند[7].
میمونه زنی صادق و با ایمان بود در یکی از روزها کسی از خویشاوندانش نزد او آمد، بوی شراب به مشام میمونه رسید، خشمگین شد وفرمود: سوگند به خدا اگر نروی تا حد بر تو اجرا شود، دو باره حق نداری نزد من بیایی، سرانجام او نیز چنین کرد[8].
میمونه در ایام خلافت خلفاء مورد احترام آن‌ها بود وزندگی او تا خلافت امیر معاویه ادامه پیداکرد و در سال 51 هجری درگذشت.
ام المؤمنین میمونه در سرف در جایی که زندگی زناشویی را با پیامبر صل الله علیه و آله و سلم آغاز کرده بود به خاک سپرده شد.
عبدالله بن عباس در تشییع جنازه‌اش شرکت کرد وبر او نماز خواند وبه کمک او ویزید بن اصم و عبدالله بن شداد خواهرزادگان میمونه در قبر گذاشته شد.
رحمت خدا بر ام المؤمنین میمونه باد.
[1]- مهم‌ترین مراجع در نوشتن حالات میمونه عبارتند از: طبقات ابن سعد ج 8 ص 132 – سیر أعلام النبلاء ج 2 ص 238 – ترجمه ش 27 – أسد الغابة ج 6 ص 274 – ترجمه 97 72 – المغازی زهری ص 130 – صحیح مسلم – ازدواج النبی صلى الله علیه وسلم– الاستیعاب ج 4 ص 391، 395 – الإصابة 4/397، 399 – الكامل ابن الاثیر 2/227، 309، 317.
[2]- تاریخ الطبری ج 2 ص 143. 214، 230 و دیگر كتاب‌های حدیث و تفسیر و سیرت
[3]- ازدواج النبی، صالحی ص 200 چاپ دار ابن كثیر – دمشق – ملاحظه كنید.
[4]- میمونه از یمن به معنی بركت است ومیمونه یعنی مبارک و میمونه یعنی زن مبارک.
[5]- صحیح مسلم ش 1411.
[6]- طبقات ابن سعد ج 8 ص 132.
[7]- المغازی، زهری ص 130.
[8]- طبقات ابن سعد ج 8 ص 139.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر