(14)- (خطبه- 82) توحید، توكّل، توسّل
(1)الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِى عَلا بِحَوْلِهِ، وَدَنا بِطَوْلِهِ، مانِحِ کُلِّ غَنِيمَةٍ وَفَضْلٍ، وَکاشِفِ کُلِّ عَظِيمَةٍ وَأَزْلٍ، (2)أَحْمَدُهُ عَلى عَواطِفِ کَرَمِهِ، وَسَوابِغِ نِعَمِهِ، وَاُومِنُ بِهِ أَوَّلًا بادِياً، وَأَسْتَهْدِيهِ قَرِيباً هادِياً، وَأَسْتَعِينُهُ قاهِراً قادِراً، وَأَتَوَکَّلُ عَلَيْهِ کافِياً ناصِراً، (3)وَأَشْهَدُ أَنَّ مُحَمَّداً عَبْدُهُ وَرَسُولُهُ، أَرْسَلَهُ لِإِنفاذِ أَمْرِهِ، وَانهاءِ عُذْرِهِ، وَتَقْدِيمِ نُذُرِهِ.
[(1)سپاس خداوندی را سزاوار است که به قدرت و توانایی خود غالب، به فضل و احسانش نزديک است، بخشنده است هر فایده و سودی را، دفع کننده‌ی هر بلای بزرگ و سخت است، (2)بر احسان‌های پی در پی و نعمت‌های واسعه‌اش او را حمد می‌نمايم، به او ايمان می‌آورم که اوّل و هويدا است، از او راه هدايت را می‌طلبم که نزديک و راهنما است، از او ياری می‌جويم که غالب و توانا است، به او توکّل می‌نمايم که کافی و ياور است، (3)و شهادت می‌دهم که محمّد صل الله علیه و آله و سلم بنده‌ی و فرستاده‌ی او است، او را برای انجام امر و فرمانش، تبليغ حجت و دليلش، و ترسانیدن از عذابش، پيش از روز رستاخيز فرستاده است.]
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر