سُورَةُ النَّاسِ

بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ

﴿قُلۡ أَعُوذُ بِرَبِّ ٱلنَّاسِ ١ مَلِكِ ٱلنَّاسِ ٢ إِلَٰهِ ٱلنَّاسِ ٣ مِن شَرِّ ٱلۡوَسۡوَاسِ ٱلۡخَنَّاسِ ٤ ٱلَّذِي يُوَسۡوِسُ فِي صُدُورِ ٱلنَّاسِ ٥ مِنَ ٱلۡجِنَّةِ وَٱلنَّاسِ ٦

به نام الله بخشندۀ مهربان

(ای پیامبر) بگو: «به پروردگار مردم پناه می‌برم، ﴿۱﴾فرمانروای مردم، ﴿۲﴾(إله و) معبود مردم، ﴿۳﴾از شر (شیطان) وسوسه‌گر باز پس رونده (به هنگام ذکر الله). ﴿۴﴾همان که در دل‌های مردم وسوسه می‌کند. ﴿۵﴾از جنیان (باشد) و (یا از) آدمیان». ﴿۶﴾

[۲۲۴] ابی بن کعبسمی‌فرماید: مشرکان به پیامبر اللهجگفتند: نسبت الهی خود را برای ما بیان کن، پس الله متعال این سوره ﴿قُلۡ هُوَ ٱللَّهُ أَحَدٌ﴾را نازل فرمود. (مسند احمد: ۵/ ۱۳۳ و جامع ترمذی: ۳۳۶۴ و در بارۀ فضیلت این سوره آمده که: ﴿قُلۡ هُوَ ٱللَّهُ أَحَدٌ﴾برابر با ثلث قرآن است». (صحیح بخاری: ۷۳۴۷).