شیخ / در رساله «الرد علی الرافضة: 1/48» کلام زیبایی را از شیخ الإسلام ابن تیمیه و
شاگردش ابن قیم در رابطه با مصیبت امت راجع به حسین و کشته شدن فجیعش نقل مىكند
و با پافشاری بر صبر و دوری از جزع و فزع مىگوید: شیخ الاسلام ابن تیمیه حنبلی
حرانی : مىگوید: خداوند من و شما را توفیق دهد، بدان که شهادت حسین در روز عاشوراء
کرامتی بود از جانب خداوند که با آن او را گرامى داشت، و ارتقای درجه و مرتبه‌ای
بود که خداوند بر وی ارزانی بخشید و خواری و ذلتی بود برای کسی که به او ظلم کرد
و به او دست درازی کرد، و پیامبر ص وقتی از او سوال شد که چه کسی از همه سخت‌تر بلا و
آزمایش را می‌بیند؟ فرمود: انبیاء. سپس صالحان و سپس کسانی که از همه بیشتر به
آنها شباهت دارند، و هر کس بر حسب دینش آزمایش مىشود؛ اگر در دینش صلابت داشته
باشد آزمایشش بیشتر مىشود، و اگر در دینش
سست و ضعیف باشد در مورد او تخفیف داده مىشود، بلا و آزمایش همچنان با مومن
همراهی می‌کند تا طوری بر زمین گام بردارد که لغزشی بر او نباشد. بنابر این مؤمن،
وقتی که روز عاشوراء می‌رسد و مصیبت حسین را یادآور مىشود مشغول استرجاع: ﴿إِنَّا لِلَّهِ وَإِنَّآ إِلَيۡهِ رَٰجِعُونَ﴾ گفتن مىشود، همانگونه که خدایU به او
امر کرده است، تا به پاداشی نایل گردد که در ضمن این آیه وعده داده شده: ﴿أُوْلَٰٓئِكَ عَلَيۡهِمۡ صَلَوَٰتٞ مِّن رَّبِّهِمۡ وَرَحۡمَةٞۖ وَأُوْلَٰٓئِكَ
هُمُ ٱلۡمُهۡتَدُونَ ١٥٧﴾ [البقرة: 157]. «اينها، همانها هستند كه الطاف
و رحمت خدا شامل حالشان شده; و آنها هستند هدايتيافتگان».
ثمره آزمایش و مصیبت و آنچه که خدا به صابرین وعده داده
است وقتی ملاحظه مىشود که خداوند مىفرماید: ﴿إِنَّمَا يُوَفَّى ٱلصَّٰبِرُونَ أَجۡرَهُم بِغَيۡرِ حِسَابٖ﴾ [الزمر: 10]. «كه
صابران اجر و پاداش خود را بىحساب دريافت مىدارند».
و شهادت مىدهد که آن بلا از جانب بلا دهنده بزرگ است،
بنابر این احساس تلخی و سختی بلا از پیش دیدگانش زدوده مىشود. خداوند مىفرماید: ﴿وَٱصۡبِرۡ لِحُكۡمِ رَبِّكَ فَإِنَّكَ بِأَعۡيُنِنَا﴾ [الطور: 48]. «در راه ابلاغ حكم پروردگارت صبر و استقامت كن، چرا كه تو
زير نظر ما و در حفاظت و رعايت كامل ما قرار دارى».
به بعضی گفته شد: چه وقت زدن و آزار و قطع بر
شما هموار می‌گردد؟ گفت: اگر ما بتوانیم کسی را راضی کنیم که او را دوست داریم بلا
را راحتی، جفا را وفا، و محنت را نعمت محسوب مىكنیم.
بنابر این شخص عاقل در آن هنگام
چنین چیزی را فرا مىخواند؛ مصایب و سختی‌ها و بلاهای دنیوی را کوچک مىشمارد و
خود را به خاطر مصیبتی که به او رسیده دلداری مىدهد و صبر اختیار مىكند و تا
آنجا که مىتواند خود را به طاعات و اعمال صالح مشغول مىكند، چون پیامبر ص بر روزه روز
عاشورا اصرار داشته است. پس فرد عاقل با لحاظ تمام اینها، اوقاتش را در انواع
عبادات خاص مىكند، شاید که از جمله دوستداران اهل بیت نوشته شود. و همچون جاهلان
آن روز را به گریه و نوحه سرایی تبدیل نمىكند چون این کار نه از اخلاق اهل بیت
نبوی است و نه از روش و سیره آنها و اگر از سیره آنها می‌بود امت اسلامی هر سال
روز وفات پیامبرشان را در ماتم و عزا می‌گذراندند، این چیزی جز تزئین و اغوای
شیطان نیست؛ شیخ چنین می‌افزاید([1]):
همانطور که برای دسته‌ای دیگر معارضه و دشمنی با کار آنها را زینت داده است، این
روز را عید مىگیرند و شروع به اظهار شادی و خوشحالی مىکنند، به خاطر اینکه از
نواصب متعصب بر علیه حسین و خانواده‌اش هستند، یا از جاهلانی هستند که فساد را با
فساد و شر را با شر و بدعت را با بدعت مقابله مىكنند، به همین خاطر شادی را اظهار
مىنمایند، و کارهایی از قبیل: حنا زدن، پوشیدن لباس نو، سرمه زدن، عیدی دادن،
پختن غذاها و حبوبات خارج از عادات را به راه انداختند. و در آن روز کارهایی را
مىدهند که در جشن‌ها و اعیاد انجام مىدهند و گمان مىكنند که این کار سنت و عرف
می‌باشد، در حالی که در سنت پیامبر ص هیچ یک از این کارها پیشنهاد نشده است، و در رابطه با
این کارها چیزی که به آن اعتماد شود و اثر صحیحی که قابل مراجعه باشد وجود ندارد؛
تا آنجا که مىگوید: به همین خاطر آنها (نواصب) به خاطر جهلشان روز عاشورا را
همچون مراسم اعیاد و جشن‌ها، جشن مىگیرند و دسته دیگر (روافض) آن را عزا و ماتم
مىگیرند و در آن روز آهنگ ناراحتی و غم و اندوه سر مىدهند، و هر دو دسته خطا کار
و از سنت کنار رفته‌اند و دچار جرم و گناه شدهاند. والسلام).
ابن قیم مىگوید: و
اما نسبت به احادیث مربوط به سرمه زدن، روغن زدن و عطر زدن در روز عاشورا باید
گفت که این احادیث موضوع و جعلی هستند، دسته‌ای دیگر در مقابله با آنان آن را روز
غم و اندوه و ماتم گرفتند و هر دو دسته بدعتگر هستند و از سنت کناره گرفته‌اند.
در اینجا شیخ سخنان دانشمندان قبل از خود را در بیان
دیدگاه صحیح راجع به مصیبت اهل بیت نقل مىكند و با اعتماد به قرآن و سنت صحیح
رسول اکرم ص آن را تأیید می‌نماید.
تعلیق را برای کسانی جا می‌گذارم که در خصوص موقف ائمه‌ی هدی نسبت به اهل
بیت ‡ خواهان حق هستند، لازم به یادآوری است که بعضی از گروهها به آنها افترا
و دروغ بستند و دشمنی و عداوت با اهل بیت را به آنها نسبت داده و آنها را نواصب
نامیده‌اند!!.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر