آيا مگر كسي انكار مي‌كند
كه همراه با حضرت پيامبرص در مدينه و در اطراف آن منافقاني وجود داشته‌اند؟
آيا مگر كسي مي‌تواند
انكار كند خداوند متعال در آيات متعددي، صحابه را تعريف و تمجيد كرده است؟
آيا قرآن اين دو گروه را از همديگر
متمايز نموده است؟
آيا مگر كسي حديث حوض
را كه از پيامبرص ثابت است. و اين كه مردماني از حوض رانده مي‌شوند، انكار
مي‌كند؟
اين‌ها همه حقايقي
است كه در آن هيچ شك و ترديدي نيست، اما چگونه مي‌توان آنها را با هم تطبيق داد؟!!!.
چگونه اين و آن را هم
جمع كنيم، و آيا صحابه‌اي كه خداوند آنان را در آيات متعددي ستوده است، همان‌هايي
هستند كه پس از وفات رسول‌اللهص مرتد شدند؟!!!
اين‌ها همه نكاتي است
كه بايد به آن تدبر و تأمل نماييم، از خداوند مي‌خواهيم كه ما را به آنچه مي‌پسندد
و به آن راضي است، توفيق دهد.
آيا قرآن صحابه و منافقان را از همديگر
متمايز كرده است؟!.
شايد برخي از
مسلمانان از قضيه‌ي مهمي، يعني وجود منافقاني در مدينه در زمان رسول اللهص ناآگاه باشند و از
اينجاست كه اين امر را به كلي نفي مي‌كنند، در صورتي كه قرآن اين مطلب را صراحتاً
بيان نموده است، خداوند متعال مي‌فرمايد: ﴿وَمِمَّنۡ
حَوۡلَكُم مِّنَ ٱلۡأَعۡرَابِ مُنَٰفِقُونَۖ وَمِنۡ أَهۡلِ ٱلۡمَدِينَةِ مَرَدُواْ
عَلَى ٱلنِّفَاقِ﴾ [التوبة: 101].
«برخي از باديه نشييناني كه پيرامون شما هستند و برخي از اهل
مدينه منافقند كه بر نفاق خو گرفته‌اند».
اما در مكه پديده‌اي
به نام نفاق اصلاً وجود نداشت
از طرفي ديگر برخي از
مردم آياتي را كه درباره‌ي صحابهy نازل شده و
آياتي كه در باره‌ي منافقان است از هم تشخيص نمي‌دهند، و در فهم آن دچار مشكل مي‌شوند
و مي‌پرسند: آيا برخي از صحابه منافق بوده‌اند و يا منافقان كساني ديگرند؟
در پاسخ به اين اشكال
بايد گفت كه:
بدون ترديد درباره‌ي صحابهy آيات زيادي نازل شده است همان‌گونه
كه درباره‌ي منافقان نيز آياتي نازل شده، و اين امر براي كسي كه قرآن را تلاوت كند
و به آن تدبر كند، واضح و آشكار است.
بنابراين نه صحابه منافقند
و نه منافقان صحابي، و گرنه تمييزي كه قرآن بين آنان قايل شده، هيچ سودي نداشت، پس
هنگامي كه قرآن صحابه را مي‌ستايد منافقان مراد نيستندو نيز هنگامي كه منافقان را
نكوهش مي‌كند و آنان را به آتش جهنم و عذاب وعده مي‌دهد، صحابه مراد نيستند.
دقيقاً همان گونه كه
خداوند مؤمنان و كافران و پرهيزگاران و بد كاران را از همديگر متمايز نموده است.
تفاوت ميان صحابه و
منافقان در قرآن كريم كاملاً آشكار است و عيناً در همان سوره‌اي كه مؤمنان را مي‌ستايد،
منافقان را نيز مذمت مي‌كند و اين دليل بر اين است كه آنان دو گروه متفاوت هستند،
خداوند مي‌فرمايد: ﴿وَيَحۡلِفُونَ بِٱللَّهِ إِنَّهُمۡ لَمِنكُمۡ وَمَا هُم مِّنكُمۡ﴾ [التوبة: 56].
«و به خدا سوگند
مي‌خورند كه آنان از (زمره‌ي) شما هستند ولي آنان از شما نيستند».
خداوند متعال خبر مي‌دهد
كه منافقان سوگند مي‌خورند كه آنان نيز از صحابهy هستند،و سپس اعلام مي‌دارد كه آنان از صحابهy نيستند.
خداوند متعال مي‌فرمايد: ﴿وَٱلسَّٰبِقُونَ ٱلۡأَوَّلُونَ مِنَ ٱلۡمُهَٰجِرِينَ وَٱلۡأَنصَارِ
وَٱلَّذِينَ ٱتَّبَعُوهُم بِإِحۡسَٰنٖ رَّضِيَ ٱللَّهُ عَنۡهُمۡ وَرَضُواْ عَنۡهُ وَأَعَدَّ لَهُمۡ
جَنَّٰتٖ تَجۡرِي تَحۡتَهَا ٱلۡأَنۡهَٰرُ خَٰلِدِينَ فِيهَآ أَبَدٗاۚ ذَٰلِكَ ٱلۡفَوۡزُ ٱلۡعَظِيمُ ١٠٠ وَمِمَّنۡ حَوۡلَكُم مِّنَ
ٱلۡأَعۡرَابِ مُنَٰفِقُونَۖ وَمِنۡ أَهۡلِ ٱلۡمَدِينَةِ مَرَدُواْ عَلَى
ٱلنِّفَاقِ لَا تَعۡلَمُهُمۡۖ نَحۡنُ نَعۡلَمُهُمۡۚ سَنُعَذِّبُهُم مَّرَّتَيۡنِ
ثُمَّ يُرَدُّونَ إِلَىٰ عَذَابٍ عَظِيمٖ ١٠١﴾ [التوبة: 101-102].
«و پيشروان نخستين
از مهاجران و انصار و كساني كه به نيكوكاري از آنان پيروي كردند، خداوند از آنان
خشنود شد و آنان نيز از او خشنود شدند و برايشان باغهايي كه زير آن جويباران روان
است آماده ساخت كه در آنجا هميشه جاودانه‌اند. اين كاميابي بزرگ است. برخي از
باديه نشيناني كه پيرامون شما هستند و برخي از اهل مدينه منافقند كه بر نفاق خو
گرفته‌اند تو آنان را نمي‌شناسي ما آنان را مي‌شناسيم، دو بار آنان را عذاب خواهيم
كرد آنگاه به عذابي بزرگ باز گردانيده مي‌شوند».
در اين دو آيه خداوند بيان
نمود كه او مهاجرين و انصار را به باغهايي وعده داده كه در آن جوي‌هايي روان است و
آنان براي هميشه در آن مي‌مانند، و وعده‌ي خداوند حق است و هرگز خُلفي در آن صورت
نمي‌گيرد و سپس افزود كه در مدينه و اطراف آن منافقاني وجود دارند معناي اين مطلب
اين است كه مهاجرين و انصار منافق نيستند و برعكس، ان شاء الله در اين باره بيشتر
توضيح خواهيم داد.
بنابراين معلوم گشت كه
خداوند در تعدادي از آيات از صحابه و در تعدادي ديگر از منافقان سخن گفته و صفات و
ويژگيهاي هر دو گروه را بيان نموده است.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر