شیخ عبدالله بن جبرین می‌گوید:
... علی بن ابی‌طالبt عاقل‌ترین و ماهرترین انسان می‌باشد، ایشان
به شجاعت و دلیری شهرت داشتند، دوران کودکی را زیر نظر پیامبر ص سپری نمودند، در ابتدای نزول وحی نوجوانی نونهال
بودند، او نخستین کودکی است که به پیامبر ص ایمان آورد، سپس از همان اوائل (قبل از هجرت) به
پیامبر ص پیوست، اما به خاطر
اینکه کودک و کم سن و سال بود و به دین اسلام ایمان داشت، نتوانستند از پیامبر ص دفاع نمایند، و هنگامی که پیامبر ص همراه
ابوبکر هجرت نمود، علی را جای خود جاگذاشت و او را بر رختخواب خود خواباند، سپس
بعد از هجرت با فاطمه ازدواج نمود و فرزندانی همچون: حسن، حسین، محسن و ام کلثوم را برای او به دنیا آورد و
فاطمه نیز بعد از شش ماه از فوت پدرش وفات فرمودند، علی t بعد از فوت فاطمه با زنان دیگری ازدواج نمود و خداوند از آنها
نیز فرزندان دیگری را به او عطا کرد، و بعد از شهادت عثمانt مردم با او بیعت نمودند و او را به عنوان خلیفه انتخاب کردند،
اما اهل شام بر علیه او شورش کردند و قاتلین عثمان را از او مطالبه می‌کردند و
برخی از اصحاب نیز علیه او قیام کردند و به خاطر انتقام از قاتلین عثمان راهی
عراق شدند، از این رو در دوران خلافت ایشان فتنه و آشوبهای زیادی به وقوع پیوست
و نتوانستند خلافت را به اتمام برسانند.
علی t جز در غزوه‌ی تبوک که به عنوان سرپرست خانوده‌ی پیامبر ص جا ماند، در سایر غزوه‌ها همراه پیامبر ص بودند، پیامبر
ص در سال نهم هجری بعد از ابوبکر
او را فرستاد تا که أمان و تعلیمات را به حجاج ابلاغ نماید.
و از نظر علم و فقه
از همه‌ی اصحاب داناتر و دارای حافظه‌ای قوی‌تر بودند، از این رو اگر علم و دانش
ایشان خلاصه می‌گشت، خیر و برکت زیادی را در بر داشت، زیرا ایشان از منقولات و
دلایل استفاده می‌کرد، پس اگر نصی را نمی‌یافت خود اجتهاد می‌کرد و نظر می‌داد،
همچنانکه در قضیه‌ی «زبیه» و ... بنا به اجتهاد خود فتوی را صادر نمود([1]).
و در شرح «لـمعة الاعتقاد: ص 171» چنین بیان می‌دارد: و به
بهشتی بودن کسانی همچون حسن و حسن که پیامبر ص در حق آنها گواهی بهشت داده، ما نیز گواهی می‌دهیم.
و باز بیان داشته: ... خلاصه اینکه اهل سنت در صدد
کسب رضایت اهل بیت نهایت تلاش خود را انجام می‌دهند و سفارش پیامبر ص در حق آنها را به جا می‌آورند که فرمود: «أُذَكِّرُكُمُ
اللَّهَ فِى أَهْلِ بَيْتِى»([2]). «راجع
به اهل بیتم خدا را به یاد شما می‌آورم».
و آنها در این خصوص از نقص عقیده و ایمانشان نیز واهمه
دارند، نظر به اینکه پیامبر ص ضمن روایت زیر راجع به اهل بیت، امتش را تهدید
نمودند، آنگاه که عباس دوری قریش از بنی‌هاشم را برایش بازگو نمود، فرمودند: «والذي
نفسي بیده لا یؤمنون حَتَّى يُحِبُّوكُمْ لِلَّهِ وَلِقَرَابَتِي»([3]).
«سوگند به کسی که جان من در دست او است تا وقتی که شما
را به خاطر خدا و به خاطر خویشاوندی با من دوست نداشته باشند، ایمانشان کامل
نخواهد شد»([4]).
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر