عبارت است از امان دادن به کفاری که برای مدتی مشخص با اهداف تجاری و ... به سرزمین‌‌های اسلامی وارد می‌‌شوند و قصد اقامت ندارند تا اینکه برگردند.
امان دادن کافر برای مدتی مشخص تا اینکه تجارت کند یا کلام الله را بشنود و بازگردد، از طرف هر مسلمان بالغ، عاقل، مختار، مادامی که ضرر و زیانی به دنبال نداشته باشد، جایز است. و انعقاد عقد امان از سوی امام و رهبر مسلمانان با تمام مشرکان جایز است. و چون کافری امان داده شد، کشتن و اسارت و هرگونه اذیت و آزار وی حرام است.
الله متعال می‌‌فرماید: ﴿وَإِنۡ أَحَدٞ مِّنَ ٱلۡمُشۡرِكِينَ ٱسۡتَجَارَكَ فَأَجِرۡهُ حَتَّىٰ يَسۡمَعَ كَلَٰمَ ٱللَّهِ ثُمَّ أَبۡلِغۡهُ مَأۡمَنَهُۥۚ ذَٰلِكَ بِأَنَّهُمۡ قَوۡمٞ لَّا يَعۡلَمُونَ٦﴾ [التوبة: 6] «و اگر یکی از مشرکان از تو پناه خواست، پس اورا پناه بده تا سخن الله را بشنود، سپس اورا به محل امنش برسان، این بدان سبب است که آن‌ها گروهی‌‌اند که نمی‌دانند».
حکم ماندن کفار در جزیرة‌‌العرب
1- حدود جزیرة‌‌العرب
از غرب: دریای سرخ.
از شرق: خلیج عربی.
از شمال: انتهای دریای سرخ از شمال و بخشی که پایان آن از شرق روبه‌‌روی ارتفاعات شام و عراق می‌‌باشد. اما عراق و سوریه و اردن جزء آن نیست.
از جنوب: دریای غرب.
2- اجازه دادن به یهود و نصاری و سایر کفار برای سکونت در جزیرة‌‌العرب جایز نیست اما با وجود ضرورت جهت انجام کار جایز می‌‌باشد به شرط اینکه از شر آن‌ها در امان باشیم.
1- از ابن عباس روایت است که رسول الله فرمود: «مشرکان را از جزیرة‌‌العرب بیرون کنید».[1]
2- و از عمر بن خطاب روایت است که شنیدم رسول الله فرمود: «یهود و نصاری را از جزیرة‌‌العرب بیرون می‌‌کنم تا جز مسلمانان کسی در آن باقی نماند».[2]
موارد شدن کافر به مسجد
1- برای کفار جایز نیست که به حرم مکه وارد شوند.
الله متعال می‌‌فرماید: ﴿يَٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُوٓاْ إِنَّمَا ٱلۡمُشۡرِكُونَ نَجَسٞ فَلَا يَقۡرَبُواْ ٱلۡمَسۡجِدَ ٱلۡحَرَامَ بَعۡدَ عَامِهِمۡ هَٰذَاۚ وَإِنۡ خِفۡتُمۡ عَيۡلَةٗ فَسَوۡفَ يُغۡنِيكُمُ ٱللَّهُ مِن فَضۡلِهِۦٓ إِن شَآءَۚ إِنَّ ٱللَّهَ عَلِيمٌ حَكِيمٞ٢٨﴾ [التوبة: 28] «ای کسانی‌که ایمان آورده‌اید، بی‌گمان مشرکان پلیداند، پس نباید بعد از اِمسال، به مسجد الحرام نزدیک شوند و اگر از فقر (و تنگدستی) می‌ترسید، پس هرگاه الله بخواهد شما را از فضل خود بی‌نیازتان می‌سازد، بی‌گمان الله دانای حکیم است».
2- برای کفار جایز نیست وارد مساجدی شوند که خارج از محدوده‌‌ی حرم می‌‌باشند مگر با اجازه‌‌ی مسلمان به منظور نیاز یا مصلحت دینی یا دنیوی.
از ابوهریره روایت است که: رسول الله سوارانی به سوی نجد فرستاد و آنان مردی را از طایفه‌‌ی بنی‌‌حنیفه که به او ثمامه بن اثال می‌‌گفتند، همراه خود آوردند و او را به یکی از ستون‌‌های مسجد بستند. چون رسول الله نزد وی آمد، فرمود: ثمامه را آزاد کنید. ثمامه پس از آزاد شدن به نخلستانی که نزدیک مسجد بود، رفته و غسل کرد و سپس وارد مسجد شد و گفت: «أَشْهَدُ أَنْ لَا إِلَهَ إِلَّا اللهُ، وَأَشْهَدُ أَنَّ مُحَمَّدًا عَبْدُهُ وَرَسُولُهُ».[3]
گناه کسی‌که معاهدی را بکشد که هیچ جرمی مرتکب نشده است
بر هر مسلمانی حرام است که معاهدی را بدون ارتکاب جرم بکشد. از عبدالله بن عمرو روایت است که رسول الله فرمود: «هرکس معاهدی را بکشد، بوی بهشت به مشامش نمی‌‌رسد. گفتنی است که بوی بهشت از مسافت چهل سال راه به مشام می‌رسد».[4]
مساجد خانه‌‌های ایمان و توحید می‌‌باشند و کنیسه‌‌ها و کلیساها خانه‌‌های شرک و کفری هستند که در آن‌ها غیرالله عبادت می‌‌شود. و زمین با تمام وسعت آن برای الله جل جلاله می‌‌باشد.
الله متعال به ساختن مسجد و عبادت در آن تنها برای او تعالی دستور داده است و از هرآنچه غیرالله در آن عبادت می‌‌شود، نهی کرده است. بنابراین ساختن معابد کفر و شرک در هر مکانی که باشد، حرام است. زیرا در ساختن آن‌ها درواقع اعتراف به باطل و پذیرفتن آن و اظهار شعایر کفر و همکاری در گناه و تجاوز، فریب دادن مردم، خشم الله و فتنه نهفته است.
الله متعال می‌‌فرماید: ﴿وَتَعَاوَنُواْ عَلَى ٱلۡبِرِّ وَٱلتَّقۡوَىٰۖ وَلَا تَعَاوَنُواْ عَلَى ٱلۡإِثۡمِ وَٱلۡعُدۡوَٰنِۚ وَٱتَّقُواْ ٱللَّهَۖ إِنَّ ٱللَّهَ شَدِيدُ ٱلۡعِقَابِ﴾ [المائدة: 2] «و در نیکوکارى و پرهیزگاری به یکدیگر یاری رسانید و در گناه و تجاوز دستیار هم نشوید و از الله پروا کنید [زیرا] بی‌تردید، الله سخت‌کیفر است».
الله متعال می‌‌فرماید: ﴿وَمَن يَبۡتَغِ غَيۡرَ ٱلۡإِسۡلَٰمِ دِينٗا فَلَن يُقۡبَلَ مِنۡهُ وَهُوَ فِي ٱلۡأٓخِرَةِ مِنَ ٱلۡخَٰسِرِينَ٨٥﴾ [آل عمران: 85] «و هرکس دینی غیر از اسلام برگزیند، هرگز از او پذیرفته نخواهد شد و او در آخرت از زیانکاران است».
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر