هـ) نهی امام احمد از علم کلام و جدل
1- ابن بطه از ابوبکر مروزی نقل میکند که: (شنیدم از ابوعبدالله که میگفت: هر کس مشغول کلام شود رستگار نمیشود، و هر کس مشغول کلام شود، جدا از جهمی شدن نیست).[1]
2- ابن عبدالبر در جامع بیان العلم از احمد نقل میکند که: (کسی که دنبال کلام است هرگز رستگار نمیشود و نزدیک است فساد را در قلب کسی ببینی که دنبال کلام است).[2]
3- هروی از عبدالله بن احمد بن حنبل روایت میکند که: (پدرم نامه ای به عبیدالله بن یحیی بن خاقان نوشت و گفت، من از اهل کلام نیستم و هیچ چیزی از کلام را در این نمیبینم، مگر آنچه را که در قرآن و یا حدیث رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم است، اما غیر این، کلام در مورد آن شایسته نیست).[3]
4- ابن الجوزی از موسی بن عبدالله طرسوسی روایت میکند که: (شنیدم که احمد بن حنبل میگفت: با اهل کلام ننشینید، هر چند از سنت نیز پیروی کنند).[4]
5- ابن بطه از حارث صایغ نقل میکند که: (هر کس کلام را دوست داشته باشد، از قلبش خارج نمیشود، و هیچ گاه اهل کلام را نمیبینی که رستگار شوند).
6- ابن بطه از عبیدالله بن حنبل نقل میکند که: (پدرم برای من گفت: از ابوعبدالله شنیدم که گفت: بر شما واجب است به سنت و حدیث تمسک جویید و خداوند توسط آنها به شما نفع میرساند، شما را از زیاده روی در گفتار، مجادله و مناظره برحذر میدارم چون هر کس کلام را دوست داشته باشد، رستگار نمیشود، هر کس کلامیغیر از دین را به وجود آورد، سرانجامش بدعت و گمراهی است، چون کلام به سوی خیر نمیخواند و من کلام را دوست ندارم و فرو رفتن و جدل در آن را نمیپسندم. بر شما واجب است به احادیث، آثار و فقهی که از آنها بهره میگیرید، دست گیرید و مجادله و کلام اهل نفاق و مناظره را ترک کنید، مردم را دیدیم در حالی که این مسائل را نمیدانستند و به سوی اهل کلام میرفتند و عاقبت کلام ختم به خیر نمیشود، خداوند ما و شما را از شر فتنه ها پناه دهد و ما و شما را از هر هلاکتی سالم نگه دارد).[5]
7- ابن بطه در کتاب الإبانة از احمد بن حنبل نقل میکند که: (اگر کسی را دیدی که کلام را دوست داشت از او بر حذر باش).[6]
این مجموعه ای از اقوال آن بزرگواران – رحمهم الله – در مورد مسائل اصول دین و علم کلام بود.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر