د) عقیده امام احمد در مورد صحابه
1- در کتاب السنة، امام احمد بن حنبل آمده که: (و از جمله سنتها، یادآوری محاسن همه اصحاب رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم و خودداری از یادآوری بدیها و اختلافاتی است که بین آنها روی داده، هر کس اصحاب رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم و یا یکی از آنها را دشنام دهد، مبتدع، رافضی، بد ذات و بد دهان است که خداوند از او هیچ بهانه ای و هیچ فدیه ای را نمیپذیرد، بلکه دوست داشتن صحابه سنت است و دعا برای آنها نزدیکی به خدا حاصل میکند و پیروی از آنها وسیله رسیدن به خدا و تمسک به آثارشان تعالی اخلاقی است). سپس امام احمد گفت: (اصحاب رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم بعد از خلفای راشدین، بهترین امت هستند و برای هیچ کسی جایز نیست که بدیهای آنها را یادآوری نماید و بر هیچ یک از آنها عیب جویی کند و طعنه زند. پس هر کس چنین کاری کرد، بر حاکم واجب است او را ادب کند و زجر دهد و شایسته نیست که از او در گذرد).[1]
2- ابن الجوزی نامه احمد را که دارای مطلب زیر بود برای مسدد آورد:
(...و شهادت دهی بر اینکه ده نفر از اصحاب - ابوبکر، عمر، عثمان، علی، طلحة، زبیر، سعد، سعید، عبدالرحمن بن عوف، ابوعبیدة بن الجراح – همگی در بهشت قرار دارند، و پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم برای هر کسی شهادت به بهشت داده باشد ما نیز برای او شهادت به بهشت میدهیم).[2]
3- عبدالله بن احمد گفت: (از پدرم در مورد اینکه ائمه چه کسانی بودند، سؤال کردم. گفت: ابوبکر سپس عمر سپس عثمان سپس علی ).[3]
4- عبدالله بن احمد گفت: (از پدرم در مورد قومیکه میگفتند: علی خلیفه نیست. سؤال کردم. گفت: این سخن زشت و پستی است).[4]
5- ابن الجوزی از احمد نقل میکند که: (هر کس خلافت علی را قبول نکند، از خرش گمراهتر است).[5]
6- ابویعلی از احمد نقل میکند که: (هر کس علی بن ابی طالب را خلیفه چهارم نداند با او صحبت نکنید و به او دختر ندهید).[6]
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر