أ- عقیده امام احمد در مورد توحید
1- در طبقات حنابله[1] آمده که: (از امام احمد در مورد توکل سؤال شد، گفت: از هر گونه درخشش و تابناکی نسبت به خلق نا امید شدن و فقط به درگاه خداوند امیدوار بودن).
2- در کتاب المحنة[2] تألیف حنبل آمده که امام احمد فرمودهاند: (پیوسته خداوند عزوجل سخن گفته و میگوید، و قرآن کلام خداست و مخلوق نیست، و خداوند به چیزی بیشتر از آنچه که خودش را به آن وصف کرده است، توصیف نمیشود).
3- ابن ابی یعلی از ابوبکر مروزی روایت کرده که: (از احمد بن حنبل در مورد احادیثی که در باب صفات خداوند و دیدن خداوند در قیامت و اسراء و معراج و عرش، آمده و جهمیه آنها را رد میکنند سؤال شد، امام احمد آن را صحیح دانست و فرمود: امت اسلامیآنها را قبول کردهاند و روایات همچنانکه آمده نقل شده است).[3]
4- عبدالله بن احمد در کتاب (السنة) میگوید: (امام احمد گفت: کسی که گمان کند خداوند سخن نمیگوید، کافر است ،و ما این احادیث را همچنانکه آمدهاند ، روایت میکنیم).[4]
5- لالکائی از حنبل روایت کرده که از امام احمد در مورد دیدن خداوند در روز قیامت سؤال کرد، و امام احمد در جواب گفت: (احادیثی که در این باره آمدهاند صحیحند و به آنها ایمان و آنها را قبول داریم و هر چیزی که با سند جید از پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم روایت شده باشد به آن ایمان داریم و آن را قبول میکنیم).[5]
6- ابن جوزی در مناقب، نامه احمد بن حنبل به مسرد را آورده که به او نصیحت کرده: (خداوند را به آنچه که خودش را به آن وصف کرده، توصیف کنید، و آنچه را که خداوند از خودش نفی کردهاند از او نفی کنید).[6]
7- در کتاب (الرد علی الجهمیة) تألیف امام احمد این جمله او موجود است که: (و جهم بن صفوان گمان کرده که هر کس، خداوند را به آنچه که خودش را در قرآن به آن وصف کرده، توصیف کند، کافر است و از جمله تشبیه کنندگان است).[7]
8- و ابن تیمیه رحمه الله در کتاب (الدرء) این فرموده امام احمد را آورده: (ما ایمان داریم به اینکه خداوند بر عرش قرار دارد، آن گونه خواسته و میخواهد و هیچ حد و صفتی ندارد تا وصف کننده ای آن را درک کند یا شخصی آن را محدود کند، صفات خدا از خدایند و برای خدایند، و او همچنانکه خودش را به آن وصف کرده، چشمها او را درک نمیکنند).[8]
9- ابن ابی یعلی از امام احمد روایت کرده که فرموده: (هر کس گمان کند که خداوند در آخرت دیده نمیشود او کافر و تکذیب کننده قرآن است).[9]
10- ابن ابی یعلی از عبدالله بن احمد روایت کرده که: (از پدرم در مورد قومیکه میگویند: زمانی که خداوند با موسی سخن گفت: با صدا و صوت با او سخن نگفته، سؤال کردم، پدرم – احمد – گفت: خداوند با صدا و صوت با موسی سخن گفت، و این احادیث را همچنانکه آمدهاند روایت میکنیم).[10]
لالکائی از عبدوس بن مالک عطار روایت کرده که: (شنیدم که اباعبدالله، احمد بن حنبل میگفت: «... و قرآن کلام خداست و مخلوق نیست و اگر بگویی قرآن مخلوق نیست از شأن آن نکاسته‌ای چون کلام خدا جزو اوست، هیچ چیز مخلوقی جزو او نیست»).[11]
[1] - (1/416).
[2] - ص68.
[3] - طبقات الحنابلة (1/56).
[4] - السنة ص71.
[5] - شرح أصول اعتقاد اهل السنة و الجماعة (2/507).
[6] - مناقب امام احمد ص221.
[7] - الرد علی الجهمیه ص104.
[8] - درء تعارض العقل و النقل (2/30).
[9] - طبقات الحنابلة (1/59-145).
[10] - طبقات الحنابلة (1/185).
[11] - شرح أصول اعتقاد اهل السنة و الجماعة (1/157).
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر