صلّ الصلواة لوقتها الموقت لها ولا تعجل وقتها لفراغ ولا تؤخِّرها عن وقتها بالاشتغال. وأعلم ان کلَّ شيءٍ من عملك تبع لصلاتك. (نهج البلاغه ج 2 مکتوب 27) «نماز را در وقت معینش بر پا دار و بدلیل فراغت در ادای آن شتاب مکن و در اثر اشتغال (به کارهایت) آن را از وقتش عقب مینداز و بدان که همه کارهایت وابسته و تابع نماز تو است».
تأکید بر اقامۀ نمازهای پنجگانه
امیر المؤمنین طی نامه‌ای به استانداران امارت اسلامی می‌نویسد: اما بعد؛ فصلُّوا بالنَّاسِ الظُّهرَ حتَّى تفيءَ الشَّمسُ من مربض العنز وصلُّوا بِهم العَصرَ وَالشَّمسُ بَيضَاء نَقِيَهً في عضوٍ من النَّهار حين يسارُ فيهَا فَرسَخَانِ وصلّوا بهِم المغربَ حين يُفطِرُ الصَّائِمُ ويدفَعُ الحَاجُ وصلوا بهم العشاءَ حين يتواري الشفق الى ثلث الليل وصلوا بهم الغداة والرجل يعرف وجه صاحبه. (نهج البلاغه ج 2 مکتوب 52 «47») «اما بعد؛ نماز ظهر را با مردم زمانی بخوانید که آفتاب از طویله گوسفندها میل کرده باشد (زوال صورت بگیرد) و نماز عصر را در آن قسمت از روز بخوانید که آفتاب روشن و صاف باشد بحدی که تا غروب آفتاب بتوان دو فرسخ راه رفت. و نماز مغرب را موقع افطار، وقتی که حجاج از عرفه بر می‌گردند بخوانید. و نماز عشاء را هنگام برطرف شدن شفق الی ثلث شب بخوانید و نماز صبح را وقتی بخوانید که در اثر روشنی، هر شخصی همراهش را بشناسد.»
حکم شستن پاها در وضو نزد ائمه اهل بیت
به ذکر چند روایت در این زمینه اکتفا می‌کنیم: عیاشی از علی بن حسن رضی الله عنه روایت می‌کند که راجع به مسئله مسح بر پاها در وضو از ابو ابراهیم سؤال کردم فرمودند: پاها را باید شست. محمد بن نعمان بروایت ابونصیر از ابو عبدالله این مسئله را روایت می‌کند: هرگاه نسیاناً پاها را قبل از مسح رأس شستید، سر را مسح کرده و مجدداً پاها را بشویید. یعقوب کلینی در فروغ کافی ج 3 ص 35 و ابوجعفر و غیره این اثر را به اسناد صحیح روایت کرده‌اند. محمد بن صفار بن علی و او از آباء خود و آن‌ها از حضرت علی رضی الله عنه نقل می‌کنند که ایشان فرمودند: داشتم وضو می‌گرفتم رسول خدا صل الله علیه و آله و سلم مرا دیدکه پاهایم را می‌شویم، خطاب به من فرمودند: میان انگشتان را هم خلال کن تا آب به تمام قسمت‌ها برسد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر