باب (13): كمك خواستن از غير الله شرك است([1]).
خداوند ميفرمايد: ﴿وَأَنَّهُۥ كَانَ رِجَالٞ مِّنَ ٱلۡإِنسِ يَعُوذُونَ بِرِجَالٖ مِّنَ ٱلۡجِنِّ فَزَادُوهُمۡ رَهَقٗا ٦﴾ [الجن: 6]. «مرداني از بشر به مرداني از جن پناه ميبردند، و آنها سبب افزايش گمراهي و طغيانشان ميشدند»([2]).
وعن خولة بنت حكيم قالت: سمعت رسول الله صل الله علیه و آله و سلم يقول: «مَنْ نَزَلَ مَنْزِلا فقَالَ أَعُوذُ بِكَلِمَاتِ اللَّهِ التَّامَّاتِ مِنْ شَرِّ مَا خَلَقَ لَمْ يَضُرَّهُ شَيْءٌ حَتَّى يَرحَلَ مِنْ مَنْزِلِهِ ذَلِكَ». (مسلم).
ترجمه: «رسول الله صل الله علیه و آله و سلم فرمود: هر كس در منزلي يا جايي فرود آيد و بگويد: «من به كلمات و سخنان كامل الله، از گزند مخلوقاتش پناه ميبرم. تا وقتي در آن مكان باشد هيچ چيز و هيچ كس به او ضرر نخواهد رساند»([3]).
خلاصه آنچه در اين باب بيان شد:
1ـ تفسير آية سورة جن.
2ـ پناه جستن به غير الله، شرك است.
3ـ كلمات الله، چون صفات الله ميباشند. داخل در مخلوق نيستند براي همين هم پناه جستن به آن، شرك نيست و از مفهوم مخالف آن بر ميآيد كه پناه جستن به مخلوق شرك است.
4ـ فضيلت اين دعاي مختصر: «أَعُوذُ بِكَلِمَاتِ اللَّهِ التَّامَّاتِ مِنْ شَرِّ مَا خَلَقَ».
5ـ ممكن است گاهي برخي از اعمال شرك آميز در دنيا مفيد واقع بشوند. مثلا دفع شري يا جلب نفعي بكند ولي اين دليل بر جواز آنها نميباشد.
[1]- كمك خواستن از غير الله و پناه جستن به غير الله، شرك اكبر است.
استعاذه از عياذه است يعني پناه گرفتن و طلب چيزي كه انسان را از خطر محفوظ بدارد. در استعاذه يكي طالب است و ديگري مطلوب منه، كه مطلوب منه بايد از طالب قويتر باشد.
طلب كردن يعني خواستن و خواستن همان دعا است و دعا عين عبادت است. و عبادت به اتفاق علما و نصوص قرآن و سنت، مخصوص خداوند ميباشد. چنانكه ميفرمايد: ﴿وَأَنَّ ٱلۡمَسَٰجِدَ لِلَّهِ فَلَا تَدۡعُواْ مَعَ ٱللَّهِ أَحَدٗا ١٨﴾ [الجن: 18].
«مساجد از آنِ خداست، پس هيچ كس را با خدا نخوانيد».
﴿وَقَضَىٰ رَبُّكَ أَلَّا تَعۡبُدُوٓاْ إِلَّآ إِيَّاهُ﴾ [الإسراء: 23]. «پروردگارت دستور داده كه جز او را نپرستيد».
و حقيقت، پناه جستني كه از هيچ كس جز الله جايز نيست، همان است كه ظاهرا و باطناً باشد. يعني هم از نظر كردار و رفتار و اقوال ظاهري و هم از نظر دروني و قلبي و رواني به آنچيزي كه معتقد است متمسك بشود.
و اما كمك گرفتن و پناه جستن ظاهري به بعضي از انسانها و در چيزهائي كه در تصرف آنهاست، در روشني ديگر دلايل واضح، جايز است ولي بايد فقط گفتاري باشد و باز هم از نظر دروني و قلبي بايد به سوي الله متوجه بود و بنده را فقط سببي از اسباب تصور كرد.
از اينرو ما به بطلان سخن كساني كه ميگويند: اوليا و جنها و مردگان نيز ما را بر حسب قدرت و اختياراتي كه دارند كمك ميكنند، پي ميبريم.
[2]- خداوند ميفرمايد: مرداني از انسانها به مرداني از جنها پناه جستند و از آنها كمك خواستند ولي بجاي اينكه فايدهاي عايدشان بشود، ترس و اضطرابشان افزايش يافت.
و اين ترس و اضطراب و ناتواني جسمي و روحي سزاي عمل آنان بود كه بجاي كمك گرفتن از الله، به غير الله مراجعه كردند. و عبادتي را كه شايستة الله بود به مخلوقي از مخلوقاتش منتقل كردند.
[3]- رسول الله صل الله علیه و آله و سلم در اين حديث، فضيلت استعاذه و كمك و پناه جستن به كمات الله را بيان فرمودند. و هدف از شر مخلوقات يعني از گزند مخلوقاتي كه داراي شرّ هستند. زيرا بعضي از مخلوقات خدا موذياند و بعضي مانند فرشتگان و پيامبران و بندگان نيك، جزو اهل خير ميباشند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر