از ابوهريره رضی الله عنه روايت است كه رسول الله صل الله علیه و آله و سلم فرمود: «إنَّ أخنَعَ إسم عند الله رجُل تُسمّي مَلِك الأملاك، لا مالك إلا الله».
«زشت‌ترين و حقيرترين نام، نزد الله آنست كه مردي، ملك الاملاك، ناميده شود. در حالي كه مالكي جز الله وجود ندارد».
سفيان مي‌گويد: مثل اينكه بگويند: شاهنشاه. و در روايتي آمده كه فرموده: مبغوضترين شخص نزد خدا و خبيث‌ترين آنها نزد خدا در روز قيامت ملك الأملاك است([1]).
خلاصه آنچه در اين باب بيان شد:
1ـ نهي از نامگذاري افراد به نام: ملك الأملاك.
2ـ همانطور كه سفيان گفت: شاهنشاه تقريباً معني ملك الأملاك را مي‌دهد. و هر كلمه‌اي كه چنين معنائي داشته باشد، ممنوع است.
3ـ ضرورت، ايجاب مي‌كند كه از چنين كلماتي منع بايد كرد حتي اگر معاني واقعي آنها مدنظر نباشد.
4ـ درك اين مطلب كه اين نهي بخاطر تجليل و احترام ذات الله مي‌باشد.
[1]- در اينجا شيخ متذكر مي‌شود كه نامگذاري به نامهائي كه از نظر معني فقط شايستة خدا مي‌باشد، جايز نيست. و توحيد اقتضا مي‌كند كه فقط الله را با آنها توصيف بكنيم.
«ملك الأملاك» يعني پادشاه همة املاك. و چنين صفتي جز براي الله كه واقعاً مالك و متصرف ساير جهان مي‌باشد، در حق كسي ديگر صدق پيدا نمي‌كند. در دنيا اگر جايز است كسي را مالك بگوئيم، نسبت به همان مقدار اندكي از زمين است كه موقت بدست اوست و همچنين است نسبت دادن ملك و پادشاهي به كسيكه در قسمتي از زمين حكمراني مي‌كند. و اما مطلقاً عنوان «ملك الأملاك» براي كسي جز خدا، جايز نيست و صدق پيدا نمي‌كند. و توحيد اينرا اقتضا نمي‌كند و موحد، چنين چيزي را نمي‌پسندد. حتي اگر در كتابي با چنين چيزي مواجه شدي، آنرا نقل مكن.
«أغيظ وأخبث» يعني كسيكه خود را ملك الأملاك بنامد، نزد خدا، مبغوضترين و خبيث‌ترين انسان به شمار مي‌رود، زيرا او خود را به صفاتي كه شايستة خدا مي‌باشند، نامگذاري كرده‌است.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر