باب (43): در مورد عدم قناعت به سوگند به نام الله عزوجل
از ابن عمر روايت است كه رسول الله صل الله علیه و آله و سلم فرمود: «لا تَحْلِفُوا بِآبَائِكُمْ مَنْ حَلَفَ بِاللَّهِ فَلْيَصْدُقْ وَمَنْ حُلِفَ لَهُ بِاللَّهِ فَلْيَرْضَ وَمَنْ لَمْ يَرْضَ بِاللَّهِ فَلَيْسَ مِنَ اللَّهِ». (ابن ماجه با سند حسن).
«به پدرانتان سوگند نخوريد. و هر كه به نام الله سوگند ياد مي‌كند، بايد راست بگويد. و براي هر كه به نام الله سوگند ياد شد بايد بپذيرد و اگرنه او را با خدا كاري نيست»([1]).
خلاصه آنچه در اين باب بيان شد:
1ـ نهي از سوگند خوردن به نام پدران و نياكان.
2ـ دستور به كسيكه براي او سوگند ياد مي‌شود به اينكه بپذيرد.
3ـ وعيد شديد براي كسيكه سوگند را نپذيرد.
[1]- اين حديث عام است چه سوگند، نزد قاضي ياد كرده بشود چه در جائي ديگر. عظمت الله در دل كسيكه سوگند ياد مي‌كند و كسيكه براي او سوگند، ياد مي‌شود، اساس و محور است. بنابراين كسيكه سوگند ياد مي‌كند بايد، بخاطر احترام و عظمت الله جل جلاله ، راست بگويد. و كسيكه سوگند را ميشنود نيز بخاطر احترام و عظمت نام اللهI، او را تصديق بكند و بپذيرد و لو اينكه دروغ گفته باشد. زيرا گناه سوگند دروغين دامنگير كسي مي‌شود كه سوگند ياد مي‌كند، و نپذيرفتن سوگند، گناه كبيره است چنانكه رسول الله صل الله علیه و آله و سلم فرمود: «فليس من الله».
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر