باب (12): نذر كردن به نام غير الله شرك است.
خداوند مي‌فرمايد: ﴿يُوفُونَ بِٱلنَّذۡرِ وَيَخَافُونَ يَوۡمٗا كَانَ شَرُّهُۥ مُسۡتَطِيرٗا ٧﴾ [الدهر: 7].
«آنها به نذر خود وفا مي‌كنند، و از روزي كه شر و عذابش گسترده است بيمناكند».
همچنين فرموده است: ﴿وَمَآ أَنفَقۡتُم مِّن نَّفَقَةٍ أَوۡ نَذَرۡتُم مِّن نَّذۡرٖ فَإِنَّ ٱللَّهَ يَعۡلَمُهُۥ﴾ [البقرة: 270]. «و هر چيز را كه انفاق مىكنيد، يا (اموالى را كه) نذر كردهايد (در راه خدا انفاق كنيد)، خداوند آنها را مىداند»([1]).
از عايشه رضی الله عنها روايت است كه رسول الله صل الله علیه و آله و سلم فرمود: «مَنْ نَذَرَ أَنْ يُطِيعَ اللَّهَ فَلْيُطِعْهُ وَمَنْ نَذَرَ أَنْ يَعْصِيَ اللَّهَ فَلا يَعْصِهِ». (بخاري).
«كسيكه نذر به طاعت خدا نمود، نذرش را بجا بياورد و اگر نذر به معصيت كرد، بر آن عمل نكند»([2]).
خلاصه آنچه در اين باب بيان شد:
1ـ وجوب وفا به نذر.
2ـ چون نذر عبادتي است و عبادت مخصوص الله مي‌باشد پس انتقال آن به غير الله شرك است.
3ـ وفا كردن، به نذر معصيت جايز نيست.
[1]- خـداوند از كساني كه به نذرهايشان، وفا مينمايند ستايش كرده است: ﴿يُوفُونَ بِٱلنَّذۡرِ﴾ و اين عبادتي است پسنديده نزد خداوند بنابراين، انتقال آن به غير الله، شرك اكبر محسوب مي‌شود.
[2]- حديث عايشه بيانگر اينست كه وفا به نذر، واجب و ضروري است. و هر چيز واجب، عبادت پسنديده ايست نزد خداوند. و نذر عبادتي است كه خود بنده آنرا بر خود واجب كرده است.
و كسيكه نذر به معصيت نموده، نبايد به آن عمل بكند. زيرا وجب كردن معصيت بر خود بمعني معارضه با نهي خداوند است. زيرا خداوند از معصيت و نافرماني خود، نهي كرده‌است. البته بر كسيكه چنين نذري مي‌كند، كفارة يمين(قَسَم) لازم ميآيد.
به هر حال نذر چه براي الله باشد چه براي غير الله، عبادت است. اگر براي الله باشد عبادت مشروع و متناسب با توحيد است و اگر براي غير الله باشد، عبادت نا مشروع و شرك اكبر مي‌شود.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر