باب (56): به نام الله فقط، بهشت را بايد خواست.
از جابر رضی الله عنه روايت است كه رسول الله صل الله علیه و آله و سلم فرمود: «لايُسْأَلُ بِوَجْهِ اللَّهِ إِلا الْجَنَّةُ». (ابوداود).
«با واسطه قرار دادن وجه الله (خاطر الله) نبايد چيزي جز بهشت، طلبيد»([1]).
خلاصه آنچه در اين باب بيان شد:
1ـ نهي از اينكه به نام الله، جز همان مطلوب با ارزش و نهائي، چيز ديگري خواسته شود.
2ـ اثبات صفت وجه (چهره) براي الله.
[1]- يعني نام و صفات الله بقدري گرانبها مي‌باشند كه نبايد بوسيلة آنها هر چيزي را بخواهيم بلكه شايسته است كه در طلب با ارزشترين نعمتها كه بهشت باشد از آنها استفاده كنيم.
«وجه» در اصل يعني چهره. و اين يكي از صفات خدا است. پس او داراي چهره‌اي است لايق به خود. و معني كامل و كيفيت آنرا فقط خودش مي‌داند و بس. و ما اين صفت را با اين دو شرط ثابت مي‌كنيم: يكي اينكه باعث تعطيل و تخليه كلمه از معني واقعي نباشيم و دوم اينكه او را در هيچ يك از صفات با مخلوق تشابه نكنيم. چنانكه خود، فرموده است: ﴿لَيۡسَ كَمِثۡلِهِۦ شَيۡءٞۖ وَهُوَ ٱلسَّمِيعُ ٱلۡبَصِيرُ﴾ [الشوري: 11]. «هيچ چيز همانند او نيست و او شنوا و بيناست».
اين بحث بيانگر تعظيم صفات الله مي‌باشد كه از لوازم توحيد به شمار مي‌آيد. از آنجا كه اسماء و صفات الله بسيار بلند و با عظمت‌اند، پس بايد بوسيلة آنها بهشت را طلبيد. نه چيزي ديگر را.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر