باب (51): در مورد اين فرمايش الله جل جلاله : ﴿وَلِلَّهِ ٱلۡأَسۡمَآءُ ٱلۡحُسۡنَىٰ فَٱدۡعُوهُ بِهَاۖ وَذَرُواْ ٱلَّذِينَ يُلۡحِدُونَ فِيٓ أَسۡمَٰٓئِه﴾ [الاعراف: 180].
«و براى خدا، نامهاى نيك است; خدا را به آن (نامها) بخوانيد! و كسانى را كه در اسماء خدا تحريف مىكنند (و بر غير او مىنهند، و شريك برايش قائل مىشوند)، رها سازيد».
ابن ابيحاتم نظر ابن عباس را در اين مورد اينگونه نوشته است: ﴿يُلۡحِدُونَ فِيٓ أَسۡمَٰٓئِه﴾ يعني شرك مي‌ورزند. همچنين از ايشان منقول است كه در تفسير آن گفته است: اسم بت «لات» را از إله و «عزّا» را از عزيز گرفتهاند.
و از اعمش در تفسير آن آمده كه: «يُدخِلونَ فِيها ما ليِسَ مِنها». يعني: «در نامهاي الله، اضافه مي‌كنند»([1]).
آنچه در اين باب بيان شد:
1ـ اثبات اسماء الله.
2ـ نامهاي الله، موصوف به حسني( نيكو) هستند.
3ـ دستور به اينكه خدا را با آن نامها بخوانيم.
4ـ ترك انسانهاي جاهلي كه در نامهاي الله، دچار انحراف شده‌اند.
5ـ تفسير الحاد در اسماء خدا.
6ـ وعيد كسيكه مرتكب چنين الحادي بشود.
[1]- ﴿وَلِلَّهِ ٱلۡأَسۡمَآءُ ٱلۡحُسۡنَىٰ﴾ لام، معني استحقاق را مي‌دهد يعني الله داراي نامهاي ويژه و بينهايت زيبا مي‌باشد كه فقط او شايستة آنهاست نه كسي ديگر.
﴿فَٱدۡعُوهُ بِهَا﴾ كلمة امر است. و هدف از دعا در اينجا ستايش و عبادت و هم سؤال و خواستن مي‌باشد. ما متوسل به نامهاي زيباي الله ميشويم و او را ستايش مينمائيم و نيازهاي خود را از او مي‌خواهيم.
﴿ بِهَا﴾ يعني بوسيلة و با توسل به آنها ﴿وَذَرُواْ ﴾ يعني بگذاريد. و اين، بيانگر آنست كه بايد انسان مؤمن و موحد، از كساني كه درنامهاي الله، دچار انحراف شده‌اند، دوري بكند.
﴿يُلۡحِدُونَ﴾ الحاد يعني انحراف از حق و حقيقت. از جمله انحراف در اسماء الله، اينست كه معبودان باطل به نامهاي او، نامگذاري بشوند چنانكه مشركين، بتان خود را «لات وعزّا» ناميدند كه مشتق از نامهاي الله؛ «إله وعزيز» بودند.
همچنين از جمله انحرافات آنست كه براي او فرزندي قرار داده شود، چنانكه نصارا اين كار را كردند. همچنين انكار اسماء و صفات الله يا انكار برخي از آنها نيز الحاد و انحراف به شمار مي‌رود چنانكه افراطيون جهميه، اين كار را كردند و منكر ساير نامها و صفات الله شدند جز صفت وجود و موجود.
و نوعي ديگر از الحاد و انحراف، تأويل و تغيير نامها و صفات الله به معاني غير حقيقي آنها، مي‌باشد چنانكه معتزله و اشاعره و ماتريديان و گروهاي ديگر، مرتكب چنين چيزي شدند. اين در حالي است كه سلف صالح امت به اتفاق، معتقد بودند كه بايد نامها و صفات الله را بدون تأويل و تحريف پذيرفت.
پس در كل، برخي از الحاد و انحراف، كفر و برخي ديگر مانند تحريف بدعت است.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر