مبحث دهم:
خیانت شیعه در بلاد حلب (657 هجری)
هنگامی که مغول وارد حلب شد و بسیاری از مردمش را کشتند و اموال را به تاراج بردند و زنان و کودکان را به بردگی گرفتند، شاه ناصر صاحب حلب به ملک المغیث صاحب الکرک و ملک المظفر قطز در مصر نامه نوشته و از آن دو تقاضای کمک کرد چون خودش ضعیف و سست شده و لشکریانش به شدت از هلاکو می‌ترسیدند. در این وضعیت تشیع با عقیده تسلیم پذیرانه‌اش ظاهر شد و امیر شیعی زین الدین الحافظی شروع به تعریف و تمجید از قدرت هلاکو کرده و گفت که نباید با او جنگید و باید تسلیم او شد و گردن به اطاعت او نهاد! امیر رکن الدین بیبرس البندقداری بر سرش فریاد کشید و او را ضرب و شتم کرده وگفت: تو علت نابودی مسلمین هستی[1].
[1]- احمد بن علی مقریزی/السلوك لمعرفة دولة الملوك (1/419) چاپ لجنة التألیف و الترجمة و النشر، چاپ دوم1957میلادی، تحقیق محمد مصطفی زیادة-با تصرف.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر