در بین فقها نیز اتفاق بر این نیست که باید با هرکس که عمارس را کشته، جنگید. بلکه دو قول مشهور دارند و طرفدارانش از اکابر صحابه هستند، بعضی از آنها نظرشان جنگیدن همراه با عمار و گروه اوست و دستهی دیگر معتقدند که باید به طور مطلق از جنگ دست کشید. در هر دو گروه کسانی از سابقین اولین قرار دارند. عمار، سهیل بن حنیف، محمد بن مسلمه، اسامه بن زید، عبدالله بن عمر و امثال آنها قرار گرفتهاند و شاید اکثر بزرگان صحابه بر این رأی و نظر بودند که از جنگیدن خودداری نمایند و در هر دو لشکر بعد از علی افضل از سعد بن ابی وقاص موجود نبود که ایشان از جملهی قاعدین بود.کسی که معتقد به جنگ و قتال است حدیث عمار را مورد استناد قرار میدهد؛ چون اگر قاتلان او باغی باشند، الله تعالی فرموده: ﴿فَقَٰتِلُواْ ٱلَّتِي تَبۡغِي﴾ [الحجرات: 9] «با آن دسته که ستم و تعدی میورزند بجنگید».
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر