اسلام عمرو بن عاص و جریان نفاق

 

اسلام عمرو بن عاص و جریان نفاق

معاویه، عمرو بن عاص و امثال ایشان مؤمنین هستند. هیچ فردی از سلف صالح، آنها را متهم به نفاق ننموده است. در صحیح مسلم آمده است: آن هنگام که عمرو بن عاص به خدمت رسول الله ج رسید شرط بیعتش را این قرار داد: «علي أن يغفر لي ما تقدم من ذنبي» [هر گناهی تا کنون کرده­ام بخشیده شود.] رسول الله ج به او فرمود: «يا عمرو: اما علمت ان الاسلام يهدم ما كان قبله» «ومعلوم ان الاسلام الهادم هو اسلام المؤمنين، لا اسلام المنافقين». «ای عمرو آیا نمی­دانی که اسلام آنچه را قبل از خودش باشد، محو می­کند.» [و معلوم است که اسلام نابودکنندۀ گناهان اهل ایمان است نه اسلام منافقین.] همچنین عمرو بن عاص و امثال وی از جمله کسانی بودند که به میل و رغبت خویش اسلام را پذیرفتند. در بین مهاجرین، منافق وجود نداشت؛ بلکه نفاق در بین بعضی از افراد انصار موجود بود. علتش این بود که انصار، اهل مدینه بودند، هنگامی که اشراف و بزرگان قبایل و اکثریت مردم مسلمان شدند بعضی به قصد نفاق و به علت محتاج بودن در زندگی با مسلمانان و ظهور قدرت اسلام، در بین ملت­شان اظهار اسلام کردند. اما اهل مکه، اشراف، بزرگان و اکثریت مردم کافر بودند و به جز آن­هایی که در ظاهر و باطن مؤمن بودند، هیچ فرد دیگری اظهار ایمان ننمود؛ چون هرکس ایمانش را آشکار می­کرد، مورد اذیت و آزار مشرکان قرار می­گرفت. پس آن هنگام که رسول الله ج به مدینه هجرت نمود اکثریت مؤمنان با او هجرت کردند و مشرکان مانع هجرت بعضی از آن­ها شدند، چنان­که مردانی از بنی مخزوم، ولید پسر مغیره، برادر پدر و مادری خالد و برادر مادری ابوجهل را از هجرت ممانعت کردند، به همین مناسبت پیامبر برای این دسته قنوت می­خواند و در قنوتش می­فرمود: «اللَّهُمَّ أَنْجِ الْوَلِيدَ بْنَ الْوَلِيدِ وَسَلَمَةَ بْنَ هِشَامٍ وَعَيَّاشَ بْنَ أَبِي رَبِيعَةَ وَالْمُسْتَضْعَفِينَ مِنْ الْمُؤْمِنِينَ»: «بار الها ولید پسر ولید و سلمه پسر هشام و عیاش پسر ابی ربیعه و بقیۀ مومنان ضعیف را نجات بده.» «اللَّهُمَّ اشْدُدْ وَطْأَتَكَ عَلَى مُضَرَ وَاجْعَلْهَا عَلَيْهِمْ كَسِنِي يُوسُفَ»: «بار الها سخت­گیریت را بر قبیله­ی مضر بیفزای و آن­ها را دچار قحطی و خشکسالی گردان چون سال­هایی که بر مردم مصر در زمان یوسف÷ گذشت».

مهاجرین از اول تا آخر کارشان، فردی یافت نمی­شود که متهم به نفاق باشد بلکه همۀ آن­ها مؤمن هستند و شهادت به ایمان­شان داده شده است و لعن مؤمن چون کشتن اوست.