جواب سؤال سوم:
اما در مورد حدیثی که رسول الله ج به عمارس میفرماید: «تَقْتُلُكَ الْفِئَةُ الْبَاغِيَةُ»: «گروهی باغی تو را میکشند.» گروهی از اهل علم بر آن خرده گرفتهاند اما مسلم آن را در صحیح خود آورده است و در بعضی از نسخه‌های بخاری نیز موجود است. بعضی آن را تأویل کردهاند و گفتهاند منظور از باغی، طالبان خون عثمانند. چنانکه گفتهاند: «نبغي ابن عفان بأطراف الأسل»: «ما با لبههای تیز شمشیر طالب خون عثمان هستیم.» اما این تأویل صحیح نیست بلکه آنچه رسول الله ج گفته همان صحیح است و در اینکه عمار را گروه باغی کشتند با آنچه ذکر کردیم منافات ندارد؛ چون این امر همانگونه است که الله تعالی میفرماید: ﴿وَإِن طَآئِفَتَانِ مِنَ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ ٱقۡتَتَلُواْ فَأَصۡلِحُواْ بَيۡنَهُمَاۖ فَإِنۢ بَغَتۡ إِحۡدَىٰهُمَا عَلَى ٱلۡأُخۡرَىٰ فَقَٰتِلُواْ ٱلَّتِي تَبۡغِي حَتَّىٰ تَفِيٓءَ إِلَىٰٓ أَمۡرِ ٱللَّهِۚ فَإِن فَآءَتۡ فَأَصۡلِحُواْ بَيۡنَهُمَا بِٱلۡعَدۡلِ وَأَقۡسِطُوٓاْۖ إِنَّ ٱللَّهَ يُحِبُّ ٱلۡمُقۡسِطِينَ٩ إِنَّمَا ٱلۡمُؤۡمِنُونَ إِخۡوَةٞ فَأَصۡلِحُواْ بَيۡنَ أَخَوَيۡكُمۡۚ وَٱتَّقُواْ ٱللَّهَ لَعَلَّكُمۡ تُرۡحَمُونَ١٠﴾ [الحجرات: 9-10] «هرگاه دو گروه از مؤمنان به جنگ پرداختند، در میان آنان صلح برقرار سازید. اگر یکی از آنها در حق دیگری ستم کند و تعدی ورزد با آن دستهای که ستم میکند و تعدی میورزد، بجنگید تا زمانی که به سوی اطاعت از فرمان خدا برمیگردد و حکم او را پذیرا میشود. هرگاه بازگشت و فرمان خدا را پذیرا شد میان ایشان دادگرانه صلح برقرار سازید و عدالت را به کار ببرید چرا که خداوند عادلان را دوست دارد. مؤمنان برادر یکدیگرند، پس میان برادران خود صلح و صفا برقرار دارید و از خداوند ترس و پروا داشته باشید، تا به شما رحم شود».
علیرغم کشتار و بغی، آنان را مؤمنانی میداند که برادر یکدیگرند و علی رغم اینکه به جنگ گروه باغی دستور میدهد، آنها را مؤمن میخواند. بنابراین اینطور نیست که هر چیزی که بغی، ظلم یا تجاوز باشد، باعث خروج از ایمان و موجب لعن گردد. خصوصاً اگر این امر در مورد کسانی باشد که جزو بهترین امت اسلام مربوط به خیر القرون هستند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر