اسبابی که به موجب آن، فرد مستحق ارث می‌گردد، سه چیز است:
به دلیل فرموده خداوند متعال
) وَأُولُواالأرحَامِ بَعضُهُم أولَی بِبَعضٍ ( (احزاب: 6)
«و خویشاوندان نسبت به همدیگر از اولویت بیشتری برخوردارند».
به دلیل حدیث ابن عمر از پیامبر صل الله علیه و آله و سلم که فرمود: (الولاء لحمة کلحمة النسب)[1] «ولاء ارتباطی مانند ارتباط نسبی است».
به دلیل فرموده خداوند متعال:
) وَلَکُم نِصفُ مَا تَرَکَ أزوَاجُکُم ( (نساء: 12)
«و برای شما نصف دارایی همسرانتان است».
*) ولاء رابطه‌ای است که به واسطه آزاد کردن برده حاصل می‌شود و به آن ولای عتاق (آزاد کردن) نیز گویند. و یا به رابطه‌ای گفته می‌شود که به واسطه موالاة (دوستی) حاصل می‌گردد و به آن ولای موالاة (دوستی) گویند. ولای موالاة (دوستی)، توافق و عقدی است که بین دو نفر منعقد می‌شود که چون یکی از آنها وراث نسبی ندارد، به دیگری می‌گوید : تو مولای من هستی یا تو ولی من هستی، و هرگاه فوت کردم از من ارث می‌بری، و اگر مرتکب جنایتی غیرعمد شدم دیه شرعی‌ام را باید پرداخت کنی.
ولای موالاة (دوستی) نزد ابوحنیفه سبب گرفتن ارث است اما نزد جمهور علماء فاقد اعتبار است. «مترجم».
[1]) صحیح : [ص. ج 7157]، کم (341/4)، هق (292/1).
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر